Laatste dagen in de USA

Anaheim 25 October 2022

We hadden een fantastische week samen. Om te beginnen een prachtig appartement hoog tegen een heuvel met uitzicht op onder andere een vliegveld wat ondanks het geluid toch erg leuk was om de vliegtuigen duidelijk te zien opstijgen en landen. We bezochten de San Diego Old Town waar alles al in het teken stond van de naderende Aller Zielen op 2 november, die vieren zij hier groots als de Día de Muertos. We gingen een hele dag, tien uur binnen en net voor middernacht weer vertrokken, naar Disneyland. Waar de nieuwe StarWars attracties veel indruk maakten.

Ook een hele dag uitgetrokken voor de San Diego Zoo maar dan met een wat normalere start- en eindtijd. Mooi park met verschillende niveaus in hoogte waardoor je nog meer het idee krijgt steeds weer in een nieuw gebied terecht te komen. We wandelden ook nog door het mooie historische Balboa park en bezochten het strand voor mooie foto’s van de zonsondergang.

Voor het bezoek aan het Old Point Loma Lighthouse in het nationale park Cabrillo, de Spaanse ontdekkingsreiziger, waren we wat te laat. Dat ging al om 17.00 uur dicht en wij kwamen er om 16.40 aan. Maar, we hebben het gezien! Daarnaast lekker gegeten en gedronken, uit en thuis, bijgepraat en bijgeknuffeld. Het was een heerlijke week waar we weer even op kunnen teren.

Lakeside29 October 2022

Vanmorgen was er geen ontkomen meer aan. De fijne week samen liep ten einde. Gelukkig konden we de dag rustig aan beginnen, zoals altijd met een heerlijk gebakken eitje door maestro Tzacor. Daarna wat opruimen, boek dat ons van Vancouver naar San Diego begeleidde in de prullenbak. Spullen weer in de tassen, nieuwe koeltas van Vis en Meer uit Poppel. Heeft Marjon voor ons geregeld want de oude was ver heen. Sommige spullen mee teruggegeven naar Nederland, alles weer naar beneden sjouwen en toen was daar toch echt het afscheid. Na nog een innige knuffel en wat traantjes ging ieder zijns weegs.

Weer op gang komen viel voor ons niet mee. Het eerste uur een rechte weg de stad uit met wel 40 stoplichten en slecht wegdek, lappendeken, dus heel erg oppassen. De camping die we gedacht hadden zat ivm Halloween[e-1f383]vol. Was wel boven op een heuvel dus zuur dat die klim voor niks was. We vonden uiteindelijk een camping waar we eerder op de middag voorbij gekomen waren. Die is wel heel fijn. Met een jacuzzi, hele nette douches en veel licht bij onze plek. Dat waren we niet meer gewend.

Henk was vandaag uit zijn doen, weinig zin om te fietsen, het viel hem ook zwaar, die camping vol en tot overmaat van ramp een pan soep die hij aan het opwarmen was over de tafel. We hebben vandaag ook geen foto’s gemaakt zien we nu. Wel eentje van een andere fietser die bij ons een nieuwe band kwam ophalen voor weer een ander fietsend stel. Wij hadden die band in San Diego bij een bandenwinkel opgehaald voor hen. Zo gaat dat met fietsers onder elkaar. Het stel is al in Mexico en die jongen gaat morgen de grens over.

Ramona30 October 2022

Kort maar hevig. Na het verlaten van de beste camping die we tot nu toe hebben gehad kochten we nog snel een brood en toen was het eigenlijk gelijk klimmen. Hele stukken 12% dus vaak stoppen om op adem te komen. Ook erg druk op de weg en weinig shoulder. De temperatuur steeg naar 28 graden dus het werd een korte doch zware etappe.

We lunchten ergens langs de weg, gewoon metertje of 1,5 in de berm. Komt er even later een politieauto aan, stopt, agent stapt uit en vertelt ons dat we op private property zitten. Wij: “huh???” Blijkt dat we in een indianen reservaat rijden en daar gelden speciale regels.Je mag wel over de weg rijden maar: “if you are not a member of an Indian tribe, you are not allowed to establish a settlement of any kind.”En op een stoeltje langs de weg zitten wordt dus beschouwd als “a kind of settlement”! Onze paspoorten werden bekeken en gefotografeerd, vervolgens werden wij zelf gefotografeerd en stopte er nog een tweede auto van de Barona Tribal Enforcement. Ze waren uiterst vriendelijk hoor en verrast dat wij al vanaf Alaska aan het fietsen waren maar of we toch maar wilden vertrekken. 3km later verlieten we het gebied en heb ik de foto gemaakt. Weer wat geleerd.

Julian (shelter-valley)31 October 2022

We moeten een doorsteek maken van San Diego naar het oostelijker gelegen Calexico. De Mexicaanse grens oversteken bij Tijuana (vlak onder San Diego) of Tecate wordt als onveilig beschouwd. In die doorsteek ligt helaas wel een berg van 1.290 meter. Gisteren hadden we al een deel gedaan en vandaag moesten we de rest klaren. Bovenaan ligt het historisch plaatsje Julian waar ooit goud werd gevonden. Het was er druk met allemaal Halloween vierders.

Na Julian begon de afdaling. Ineens een heel ander landschap, dor, leeg uitgestrekt. We zijn in een afdaling van 15 km maar een keer of 5 ingehaald. Dat is heel fijn want dan kun je de bochten aansnijden zoals je dat het fijnst vindt. Het was echt super rustig, niemand wil kennelijk deze kant uit! We reden zo de stenen woestijn in. De camping die enorm groot was werd maar door een handje vol campers bezet. Alles was zand en steen. Wij waren de enige tenters en we hebben er ook niemand gesproken. Henk zei nog “goed dat we van te voren hebben gereserveerd”

Wat een enorm verschil met gisteren!

Calexico2 en 3 November 2022

Misschien lijken de natuurfoto’s wat saai maar man man wat was dat mooi!! We wilden weer vroeg vertrekken want er lagen 124km’s op ons te wachten! Veelal dalen maar toch ook 470 meter klimmen. Staan we klaar voor vertrek is Henk zijn voorband lek! Piepklein doorntje was de oorzaak maar voor dat dat gevonden was en band vervangen en fiets opnieuw opgeladen waren we een uur verder. Dat werd dus een race tegen de klok. Pas bij het laatste winkeltje voor het grote niets inkopen doen: dinsdag gesloten[e-1f644]Gelukkig wilde de eigenaar een paar fietsers wel helpen! Extra water ingeslagen want het was warm hoewel we eigenlijk veel geluk hadden en de zon veelal achter de wolken schuilging. Anders is dit woestijngebied denk ik echt een oven! Maar het was zo mooi ik kan het niet goed beschrijven, het leken bergen van losse stenen eindeloos lang met daarop echte woestijn planten. Vooral de afdaling na de klim was werkelijk adembenemend! In de middagpauze hadden we het meeste klimmen gehad maar moesten we nog steeds 70 kilometer. De laatste 40 waren over een lange rechte weg met flink wat wind van opzij. Daar begonnen we om 16.15 aan. De laatste 20km om beurten 2km op kop. Om 18.03 stonden we bij de receptie van de geboekte Inn. De zon was onder maar het was nog niet echt donker dus opzet geslaagd maar wel allebei behoorlijk total loss. Gelukkig een extra laatste dag in de USA geboekt om even te rusten van de inspanningen en klaar te zijn voor de grote oversteek morgen: Mexico[e-1f1f2][e-1f1fd]!