We laten centraal Amerika achter ons

SilimínPanama 17 April 202332°

Prima fietsdag vandaag, wel warm maar minder benauwd en dat scheelt een boel. Prima wegdek op de strook naast de rustige dubbelbaansweg. Panama is onder andere bekend door de Panama Papers. In 2016 werden door een anonieme persoon meer dan 11,5 miljoen documenten gelekt naar 2 journalisten bij de Sud Deutsche Zeitung. Die stelden deze beschikbaar aan 400 onderzoeksjournalisten, waaronder die van het Financieel Dagblad en het Parool. Uit deze documenten bleek dat rijke mensen uit de hele wereld via het advocatenkantoor Mossach [e-38] Fonseca in Panama brievenbusfirma’s opzetten in landen waar geen of nauwelijks belasting wordt geheven en die geen informatie delen met de landen van herkomst van deze rijken.

Door het lekken van de informatie konden de belastingdiensten in de diverse landen alsnog onderzoek uitvoeren en aanslagen opleggen. 5 jaar na het lekken had de Nederlandse fiscus al 14 miljoen binnengehaald terwijl wereldwijd zo’n 1 miljard aan extra aanslagen werd opgelegd. Bekende mensen wiens namen in de papers voorkwamen waren oa Lionel Messi, Clarence Seedorf, de vader van de Engels oud-premier Cameron, de premier van IJsland, mensen uit de entourage rond Poetin en honderden meer.

SantiagoPanama 18 April 202337°

Voor vandaag hadden we een rit van 55 km op het programma staan met 1.000 hoogtemeters. Na de eerste koffie besloten we te lunchen op de top van de eerste heuvel. Daar waren we al om half 12. Op de top van de tweede heuvel was het geplande eindpunt. We ontmoeten daar de Duitse Lukas en Argentijnse Anna Laura die elkaar gister op de camping hadden ontmoet. Zij gingen de andere kant uit. Ze vertelden dat je in deze plaats alleen bij de Bomberos[e-1f692]kon overnachten of op een verderop gelegen camping. Het was nog maar half 3 dus we besloten door te gaan.

Het bleef flink stijgen en dalen. Voor de stad Santiago de Veraguas, ons einddoel voor morgen, zouden we wel wat vinden. Mooi niet! Dus helemaal doorgereden tot net voor de stad en daar een plekje gevonden in hotel La Haciënda ingericht naar Mexicaanse steil. Beetje wild maar wel ontzettend kleurrijk. Ook het restaurant is in deze steil. Ons biertje smaakt enorm goed na deze lange fietsdag van 114km. Morgen hebben we nu ineens alle tijd en we kunnen de geplande lange rit voor overmorgen in tweeën delen. Dat voelt heel lekker!

AguadulcePanama 19 April 202334°

Nog wat vrolijke foto’s uit het hotel van waar we vanmorgen vertrokken. We moesten nog een filmpje voor een sponsor opdracht afronden vandaag. Dat deden we na de eerste 20 km. Daar ben je toch een tijdje mee bezig zeker omdat we van een bepaalde scène meerdere takes[e-1f3ac]moesten nemen! Kortom we konden daarna gelijk lunchen. We kregen een bericht van Darius, de Duitse man die we voor La Paz ontmoeten en die na een hersentumor nu laat zien dat je met wilskracht en doorzettingsvermogen nog veel kunt bereiken. Hij rijdt 75km voor ons en beklaagde zich over de straffe tegenwind. Wij hadden daar op dat moment geen last van maar dat veranderde in de loop van de middag en zo deden we heel lang over de laatste etappe. Gelukkig dat we gister die extra km’s hebben gemaakt! We gaan Darius van het weekend nog zien want dan is zowel hij als wij in Panama Stad.

AntónPanama 20 April 202333°

Rare tocht vandaag. De eerste 25 kilometer gingen heerlijk rap vooruit. Toen begon de wind weer aan te trekken en flink ook. Daardoor waren de volgende 20km flink ploeteren. Na een bakkie cappuccino, om eerlijk te zijn 2 bakkies cappuccino bij de Mac Donalds, waren we weer wat hersteld. We maakten een draai, kregen de wind in de rug en “vlogen“ de volgende 21 kilometer naar Antón! Tussenin nog ergens geluncht anders waren we helemaal veel te vroeg. Nu was het nog maar twee uur toen we voor het prachtige hostel stopten. Even gerust en toen ieder twee van die heerlijke mango’s[e-1f96d]gegeten die we onderweg geraapt hadden! Echt de lekkerste mango’s ooit. Zo zacht en zoet. Later boodschappen gedaan en weer zo’n heerlijk gevulde soep gemaakt. Ook hier bij het hostel is het super rustig. Nog geen andere gasten gezien. Wel een paar meisjes die foto’s kwamen maken voor de social media met ons erop natuurlijk[e-1f609]Naast dit pand is een kerk en bij onze soep horen we nu mooi stichtelijk gezang.

Die foto met dat blauwe hartje[e-1f499]? Ik dacht eerst dat het een soort reclame was voor een netwerkbedrijf. Na een tijdje opletten kwamen we tot de conclusie dat deze op de vluchtstrook zijn aangebracht op de plek waar naast de weg een gedenkteken staat voor iemand die daar is verongelukt. Helaas, je ziet er teveel!

Alto de CapiraPanama 21 April 202332°

Vanmorgen al om net na zessen vertrokken om de wind voor te zijn. Nieuw record?? Om 8 uur dus al aan de eerste koffie! We volgen al dagen de Pan American highway en komen steeds dichter bij Panama-stad. We maakten een uitstapje naar het strand, even weg van de grote weg. Kwamen we een zeiler tegen die met zijn vrouw aan een tocht bezig is die 6 jaar moet gaan duren! Hij zag fietsen zoals wij doen toch ook wel heel erg zitten! Het laatste stuk had nog een flinke lange klim in zich. Henk vroeg of ik wilde weten wat ons precies te wachten stond. Nou, doe maar niet, we gaan het wel zien. Bleek het 4,5km tegen 6 a 7% te zijn. Gewoon verstand op nul, paar keer gestopt, onder andere om die vrachtauto op te nemen die afremt op de motor. Dat hoor je hier heel vaak, dat geluid gaan we straks nog eens missen tutututututut!

PanamaPanama 22 April 202332°

De laatste etappe naar Panama-stad was, zoals meestal bij het inrijden van een grote stad, nog wel een uitdaging. Grote bouwprojecten naast de weg en werkzaamheden aan de weg zorgden voor lange files die wij met de fiets moesten zien te passeren. Vooral als de weg naar boven gaat en wij dus heel weinig snelheid hebben is dit lastig. Het verkeer gaat direct naar een hoge snelheid als het de kans krijgt. Uiteindelijk kwamen we uit bij de Bridge Of The Americas. Deze verbindt het zuiden van Noord Amerika met het noorden van Zuid Amerika! Geen strook voor fietsers, geen shoulder, dubbelbaans met voorbijrazend verkeer. We hadden al gehoord dat het gevaarlijk zou zijn.

Aan de linkerkant was wel een min of meer overgroeid voetpad achter de vangrail met heel veel afval waardoor duidelijk werd dat dit niet veel gebruikt wordt maar toch veiliger dan over de weg. Het oversteken, dat pad lag aan de andere kant van de vier banen, was al een uitdaging. Daar was een Chinees gedenkteken dat de 150e verjaardag van de Chinezen in Panama markeert. We spraken er een heel leuk jong Mexicaans stel dat nu in Panama woont met hun 2 kleine kinderen, de man van het stel heet Ayax, mag je een keer raden van welke voetbalclub hij fan is! Ze trainden om een marathon te lopen. Daarom hadden we het even over Sifan Hassan die dus een dag later bij haar eerste poging de Londen Marathon zou gaan winnen.

Vanaf het begin van de echte brug was er geen vangrail meer en lag de strook iets hoger dan de weg. Na de echte brug weer pad met vangrail en op dat smalle pad stond een agent het verkeer op de weg tot snel doorrijden te manen[e-1f644]. Die agent zei dat Henk daar niet mocht lopen. Ik was nog onderweg en tegen de tijd dat ik aankwam dacht ie waarschijnlijk “Oh, what the heck” -maar dan in het Spaans- en hij liet ons voorbij kruipen. Aan het eind, nadat we ons al een aantal keer door het overwoekerende bermgewas hadden geworsteld, stond er weer een agent en die hielp ons door de laatste struiken te komen. Dat is dan zo grappig, die zegt niet “hoe komen jullie hier?” of “waarom heeft mijn collega jullie doorgelaten?” of “je kunt hier niet verder want we liepen dus aan de verkeerde kant van de snelweg” maar die helpt je keurig voorbij en dat was dan weer dat, succes ermee verder.

Wij besloten na de brug niet over te steken, veel te druk, maar even tegen het verkeer in op een soort toegangsweg te rijden tot we weer op een weg kwamen waar we met het verkeer mee konden rijden. We waren daardoor wel van onze route en dat was jammer want die ging over een rustige weg naar 3 eilanden die de Amerikanen aanlegden ter verdediging van de ingang van het Panama Kanaal. We vinden ons hotel in het financiële district van Panama City en hebben weer prachtig uitzicht over de stad. Dicht bij de zee en tot onze verrassing dicht bij een eettentje waar ze allerlei Belgische bieren verkochten!

Op zondag sluiten ze ook hier een deel van de wegen af zodat we, samen met Darius, over een brede baan naar de oude stad konden fietsen. De oude stad is leuk om te bezoeken maar heeft ook nog veel vervallen wijken en is kennelijk in de avond “not the place to be”. Ook nu is het dik boven de 30 graden en wat rondwandelen is dan ook niet echt een pretje. Dus beetje van terras naar terras. Al met al een mooie zondag!

ColonPanama 24 April 202332°

Vandaag dagje Panamakanaal van de Caribische kant. Samen met onze grote vriend Darius. Even vooraan beginnen: Panama is het “dunste” land om een doorgang te maken van de Caraïbische zee naar de Grote Oceaan. Zo rond 1850 werd er goud gevonden in California en dit bracht een stormachtige verplaatsing van mensen op gang. Vooral vanaf de oostkust wilden veel mensen naar de goudmijnen aan de westkust. De helft van de mensen reisde over land, zo’n 5.000km een reis die tot 7 maanden kon duren. Een tweede mogelijkheid was per boot helemaal rond Kaap Hoorn 33.000km en dat kostte ook 5 tot 8 maanden. De optie die minder vaak gekozen werd was die door Panama, dit was 11.000km over zee en 100km over land en kostte 2 tot 3 maanden. Door de 100km land konden mensen maar weinig meenemen en ontstond er concreet de behoefte om per boot van de Caraïbische Zee naar de Grote Oceaan te kunnen gaan.

Eerder, zelfs al in 1524 opperde Karel V dat de aanleg van een kanaal de scheepsreizen van Spanje naar Peru aanzienlijk zouden verkorten, zijn zoon Philips II verbood dit echter omdat “de mens niet mag scheiden wat God verbonden heeft”! In 1855 werd een spoorlijn over de landengte in gebruik genomen en kwamen er concrete plannen voor het graven van een kanaal. In 1881 starten de Fransen met de bouw maar al snel werden de arbeiders ziek en overleden door Gele Koorts en Malaria. Ook de omvang en voortgang van de werkzaamheden viel enorm tegen. Waren ze eerst van plan een kanaal zonder sluizen te bouwen later werd besloten die wel aan het begin en eind van het kanaal te bouwen zodat het kanaal op 49 meter hoogte kwam te liggen en er minder afgegraven hoefde te worden. Uiteindelijk ging het Franse consortium failliet en kwam de bouw stil te liggen.

Panama dat nog onderdeel was van Colombia zag wel dat er grote economische groei te behalen was als het kanaal tot stand kwam maar de Colombianen wilden niet meewerken. Panama kreeg de Amerikanen aan hun kant met de belofte dat die dan de licentie zouden krijgen om het kanaal te bouwen. Zo werd Panama in 1903 met militaire steun van de USA onafhankelijk verklaard. In 1904 starten de Amerikanen met de bouw daar waar de Fransen waren gestopt. 1.400 vierkante km werd “voor eeuwig” van de US een strook van 8km aan beide zijden van het kanaal. In 10 jaar werd het kanaal afgebouwd. Tot eind 1999 hadden de Amerikanen het beheer en dus de inkomsten van het kanaal in handen maar op 31 december van dat jaar werd het overgedragen aan Panama, sindsdien is het dus het eigendom van Panama.

Omdat de moderne schepen steeds langer en breder werden waren grotere sluizen noodzakelijk, in een referendum in 2006 stemde de bevolking in met de bouw van 2 nieuwe sets van sluizen een aan iedere kant van het kanaal. Die aan de Caraïbische kant heten de Agua Clara sluizen en deze hebben wij bezocht. Verder werd het bestaande kanaal uitgediept en verbreed. Tot 2025 zou het kanaal nu weer up to date moeten zijn maar dat jaar nadert snel. Intussen zijn er geluiden dat de Chinezen een dergelijk kanaal gaan graven in Nicaragua waarvoor ze al in 2013 overeenstemming bereikten met de Nicaraguaanse overheid. Tot nu toe is er, voor zo ver ik heb kunnen vinden, nog niet veel gebeurd.

Nog even over ons bezoek, we gingen eerst met de metro naar Al Brooke, een punt waar vandaan alle bussen vertrekken. Met de bus naar Colón en toen met de taxi naar de sluizen. Taxi bestuurd door Super Mario, volgens hemzelf, rijden kon hij niet. Zowel gas geven als remmen ging continu met horten en stoten!! Hij bleef wel wachten dus later met hem weer terug naar de bus.

Panama CityPanama 24 April 202332°

Laatste dag Panama City. We maakten nog een mooie fietstocht naar die drie eilanden die de Amerikanen eerder gebruikten om de ingang van het kanaal te verdedigen. Nog een laatste drankje met Darius in de avond en weer klaar voor vertrek.

Colón SabanitasPanama 26 April 202334°

Vandaag ook Panama weer achter ons gelaten. Dat ging niet zonder slag of stoot. We waren zigzaggend door het verkeer bij een klein straatje aangekomen en zagen in de verte al de grote weg richting Colón. Worden we gestopt door twee agenten die zeggen dat we in een gevaarlijke buurt rijden en dat we dat niet zouden moeten doen. We lieten onze route op de gps zien en daarop gingen zij schakelen met hun meerdere. Na wat op en neer gepraat werd duidelijk dat we het gevaarlijke gebied bijna uit zijn, alleen dat straatje nog. Daarop mochten we door maar we hadden wel het gevoel dat de mensen in dat straatje met bijzondere belangstelling naar ons keken. Dat zal wel inbeelding zijn! Het was wel een erg vervallen buurt dus we waren blij om er weg te zijn.

Even buiten de stad liggen de ingangssluizen van het Panamakanaal aan de kant van de Grote Oceaan. Ook hier kun je kijken en er is een IMAX film over het kanaal. Dat konden we niet laten liggen dus ook bij deze Miraflor sluizen even wezen kijken. Daarna richting Sabanitas een voorstad van Colón.

We eindigden zoals we begonnen. Op zoek naar ons verblijf voor vannacht namen we een verkeerde afslag en plots waren er twee mannen en vervolgens twee agenten die zeiden dat we in een rode lees gevaarlijke zone waren en dat we daar weg moesten. We waren al aan het appen met de eigenaresse van de kamer maar het kostte wat tijd om te ontdekken waar we nu precies moesten zijn. Was uiteindelijk niet ver daar vandaan maar nog twee andere agenten kwamen helpen en een mevrouw in een auto die voor ons bleef rijden en nog een mevrouw die wist dat wij zoekend waren en de eigenaresse! We wisten al dat Colón“not the place to be” was maar dachten dat het hier wel mee zou vallen. Gauw wat boodschappen gedaan en onszelf achter slot en grendel verstopt. Morgen gauw weer weg hier!

PortobeloPanama 27 April 202334°

Voorlopig weer even de laatste fietsdag. Snel Sabanitas verlaten. Al gauw konden we van bovenaf de Caraïbische Zee zien liggen, de hele route was prachtig. Door een heel groene strook over een redelijk rustige weg. Op een gegeven moment kregen we een app-je van Leo! Die ontmoeten we op 14 november, dag 148!! Hij zat in de bus om in Sabanitas te gaan pinnen en zag ons rijden! Wat een toeval weer. Dus we spraken meteen af in Portobelo onze voorlaatste halte in Panama. Was superleuk om ervaringen uit te wisselen. We dronken koffie bij een bakkerszaakje en kochten dat meteen lekkers voor op onze trip.

Ook daarna nog wat snacks gekocht en het hotel opgezocht. Onze fietskleding uitgewassen want je wilt over 6 dagen geen stinkend pak uit je tas halen. Verder voorbereidingen treffen, alle elektronica opladen, kleding uitzoeken, serie downloaden etc.

Puerto LindoPanama 28 April 202333°

Nog een kort ritje van Portobelo naar Puerto Lindo. Leuke rit met een paar pittige 14% klimmetjes. Daarna begon het grote herinpakken. Alles wat je in 5 dagen nodig hebt mag in een of enkele tassen de rest gaat onder in de boot. In de grote gele backroller hebben we alles wat met eten/snacks te maken heeft. Henk heeft 1 kleine voortas met zijn kleding. Ik heb in een grote gele tas de laptop, kabeltjes, de samengevoegde toilettas en mijn kleding. Ik heb nog het rugzakje met dingen die je voortdurend bij je wilt hebben: telefoons, zonnebrand, insectenspul, bidon met water, portemonnee. Kortom alles is gehusseld. De fietsen staan boven op de boot en Henk heeft ze goed ingepakt tegen het zoute water. Er kunnen 20 gasten op de boot en 4 bemanningsleden. Die gasten zijn 18 jonge backpackers en twee oude bikepackers[e-1f609].

Caribbean Sea29 April 202328°

Rond 17.00 vertrokken op de zeilboot Sovereign Grace. Op de motor de haven uit en toen zeilen erbij. Wij delen een hut met 4 anderen. Het is even wennen om te lopen op een varende boot. Beetje na zessen een kipcurry als diner. Toetje hadden we zelf bij ons. Met z’n twintigen aan dek is best druk. Henk wilde zijn stoeltje gebruiken maar dat mocht niet van de captain. Verder zijn het vooral kussens of delen van de boot waar je kunt zitten, weinig comfortabel.

Om 21.00 dus maar de hut opgezocht de jeugd bleef nog wel wat langer hangen. Beetje benauwd in de hut en wennen aan een bed wat niet recht is. Rond middernacht werd de motor afgezet en dat was een stuk rustiger.

Zaterdag naar een onbewoond eiland gevaren. Echt zo’n bounty-eiland. Wuivende palmbomen, wit strand, mooi hoor! We gingen met een klein bootje richting dat eiland en moesten het laatste stuk zwemmen. Ik had wel een zwemvest aan maar ik heb nog nooit zo ver gezwommen! Wel veel prachtig koraal en mooie vissen gezien met de snorkelbril. Ik ging op het strand op een bankje zitten lezen met mijn voeten ook languit op het bankje. Bonk!!!!! In slaap gesukkeld en zo van het bankje gekukeld! Kapitein stond direct bij me om me weer mee overeind te helpen.[e-1f60f][e-1f644]

In de avond was er een bbq maaltijd met als toetje geroosterde marshmallows in het kampvuur. De boot bleef die nacht liggen waar ie lag dus heerlijk geslapen.