Met een rotvaart door Midden Amerika

La UnionEl Salvador 27 March 202339°

Over de etappe niet heel veel te melden. Prima weg, warm, veel drinken, paar pittige klimmetjes en geëindigd aan de lagune die uitmondt in de stille oceaan. Dus maar even stil staan bij El Salvador. Dit land is half zo groot als Nederland en had in 2020 zo’n 6.4 miljoen inwoners. In 1525 namen de Spanjaarden dit deel van Midden Amerika in tot het in 1821 onderdeel werd van Mexico en in 1823 zelfstandig werd.

Lang werd het geregeerd door 14 rijke families. In 1979 brak er een burgeroorlog uit omdat Marxistische rebellen de regering omver wilden werpen. De US, bang voor meer communisme in Midden Amerika steunde de regering. Tot 1992 duurde deze burgeroorlog en er vielen zeker 75.000 doden. Na deze tijd kregen bendes veel invloed. Dit waren veelal bendes die de VS waren uitgezet en in de jonge arme bevolking makkelijk nieuwe leden konden rekruteren. Deze bendes hielden zich vooral bezig met afpersing en bedreiging.

Sinds 2019 is een jonge zakenman de president en hij voert oorlog tegen te bendes waardoor het leefklimaat heel erg verbeterd is. Zo’n 90% van de bevolking zou achter hem staan omdat hun leven zoveel vrijer is. Keerzijde is natuurlijk dat er heel veel jonge mannen ten onrechte zijn verdacht en gearresteerd zonder bewijs en zonder proces. Iedereen die maar een beetje riekt naar een relatie met een bende kan zomaar gearresteerd worden. Er is onlangs een gevangenis opgeleverd waar 40.000 gevangenen kunnen worden gehuisvest en de service is daar iets minder dan in Nederland (meer dan 100 mensen in een cel bijvoorbeeld). Wij hebben wat mensen gesproken en die waren ook lovend over de president maar als je man of kind onterecht in de gevangenis zit is dat natuurlijk anders. Mensen zijn hier echt super vriendelijk en geïnteresseerd. Veel getoeter en gezwaai. We hopen van harte dat ze op de goede weg zijn.

San Lorenzo Honduras[e-1f1ed][e-1f1f3]El Salvador 27 March 202339°

Zo ben je in El Salvador en zo ben je er weer uit. Vandaag dus de grens over naar Honduras. Wij zijn het er nu al niet meer over eens in welke volgorde we eea moesten doen maar het was een proces met veel stappen en briefjes. Het kostte US$ 3 pp om Honduras in te komen dus dat viel mee maar je moest wel gepast betalen. Dus nog ergens drinken gekocht om voldoende klein geld te hebben.

Dat er in Honduras nog meer troep langs de weg ligt dan in de vorige landen was al bekend. In de andere landen was het al erg maar dit spant inderdaad de kroon. Wat ook opvalt is dat er minder wordt gekeken en getoeterd naar ons. Het laatste stuk was weer heel leuk. In El Salvador zagen we al af en toe een of enkele koeien langs de drukke weg lopen maar vandaag zagen we loslopende koeien, varkens waaronder een zeug met een stuk of 5 biggen. Daarna nog een aantal loslopende geiten. Veel tractoren op de weg dus wij voelden ons wel thuis.

De weg zat vol met lappen en gaten tot een stukje voor San Lorenzo. Toen kwamen we weer uit op een grote weg en zoefden zo na 96 kilometer de stad in. Hadden we vorige week vooral warme dagen met een hoge luchtvochtigheid en dus enorm zweten, nu is het een drogere warmte waardoor je een geraspte keel krijgt. Zuurtjes helpen daar een beetje tegen maar niet lang. We blijven maar de hele dag bidons legen en drinken kopen. Thuis drinken wij zelden fris, nu kopen we veel Icetea, cola, koffie- en fruitdrankjes. Koud, zoet en vochtig!! Mijn vader zou gezegd hebben dat je van al dat water en fris “kwebs” wordt. Ik weet niet waar dat woord vandaan komt maar het past wel bij het gevoel dat we er soms aan over houden.

Morgen 39 graden[e-1f975]

Het is zo vreemd om door deze landen te rijden die toch altijd een nare bijklank hadden. Ik las vandaag dat met name El Salvador en Honduras lang last hadden van een grote macht van twee bananenexporteurs (Chiquita en Dole) en dat daar de term Bananenrepubliek vandaan komt!

Somotillo (Municipio)Nicaragua 29 March 202338°

En zo vliegen we rap door Midden-Amerika! Vandaag Honduras alweer verlaten. Maar voor het zover was: Zitten we bij een supermarkt even uit te puffen en wat bij te drinken komt er een jonge gast naar ons toe met vier smoothies die hij net in een speciaalzaak gekocht heeft, twee voor hem en zijn passagier en de andere twee geeft hij aan ons!! Hij had ons zien fietsen en vond dat we dat wel verdiend hadden. Hoe lief!!

Dit was in de stad Cholutec die volgens mij hard aan de weg timmert. Zag er allemaal al best gelikt uit. Verder toch ook hier nog veel armoedige huisjes langs de weg. Overal hangen heel veel kleren “te drogen” maar het lijkt vaak alsof ze er al heel lang hangen.

Na 77km kwamen we bij de grens, dit keer moesten we voor het eerst onze vaccinatie-informatie laten zien. Ze maakten foto’s van de app. Daarna de immigratiemedewerker die vertelde dat we 7 dagen vooraf een formulier hadden moeten indienen. Hij moest nu met zijn chef gaan overleggen wat te doen. Op onze groepsapp hadden anderen al gemeld dit formulier niet vooraf te hebben ingevuld maar niemand had daarmee problemen gehad. Na enige tijd overleg en bestudering van onze fietsen kregen we groen licht maar dat hadden we wel aan hem te danken dus of wij onze dankbaarheid maar wilden tonen. Tja en zo werden de legeskosten van US$26 ineens een tientje duurder. Later zagen we hem op zijn brommertje rijden. Die ging denk ik een paar biertjes drinken op onze kosten[e-1f914][e-1f644]

Wij moesten nog onze tassen door een scanner halen net als op het vliegveld. Een drone mag je Nicaragua niet invoeren dus die had Henk in een drinkfles verstopt. Sok er omheen en je zag er niets meer van. Dat werkte! De bidons en die fles hoefden niet gescand te worden! Het hele proces heeft wel zo’n 1,5 uur geduurd. Gelukkig veel korter dan voor de vrachtauto’s die staan hier echt uren te wachten in de zon. De meesten hebben alleen het raampje open tegen de hitte!

Wij waren net de grens over toen we geroepen werden door een chauffeur, die gaf ons een vlaggetje van Nicaragua[e-1f1f3][e-1f1ee]! Nou ook weer zo leuk. Hangt al aan de mast. In het eerstvolgende stadje gestopt voor de nacht. Het is weer mooi geweest.

Leon (Municipality)Nicaragua 30 March 202336°

We moesten om de vulkaan San Cristobal heen om in de stad Léon te komen. Dat kon met de klok mee over Lourdes. Maar wonderen van deze Lourdes waren ons niet bekend, het was langer met meer hoogtemeters dus wij gingen tegen de klok in. Moesten wel 112km rijden dus vroeg op. Bij de eerste pauze na 2 uur hadden we er al 35 opzitten en bij de tweede 67. Dan weet je dat je het gaat halen.

Bij een pauze ging ik drinken halen, doe maar twee cola, kreeg ik het mee in twee plastic zakjes want er zit statiegeld op de flesjes dus die krijg je niet mee.

Bij ons is statiegeld het probleem van de consument, hier kennelijk van de winkelier.

Droog en heet geeft heel veel zand en stof, beetje zweet erbij en je snapt dat we vrij vies aankwamen. Gelukkig een hotel met een goede douche dus dat ging er ook weer snel af. Mooie plek beetje buiten het centrum met lekker groene tuin en kamers allemaal beneden. Ook nog een keukentje, wat wil je nog meer. Extra dagje blijven!

Dat was ook nodig want het wieltje dat mijn ketting strak houdt was een tandje kwijt. Vooruit geen probleem maar als ik ook maar een heel klein stukje achteruit ging, bv bij het uitparkeren dan liep de ketting er direct af. Gebruikt wieltje gevonden en zelfs een reserve meegekregen.

Daarna Henk zijn hoed laten stikken want de rand liet los. Kregen van de man achter de naaimachine zelfs nog 2 mango’s mee!

Veel boodschappen doen om de voorraad weer aan te vullen en lekker te koken. Heel veel groenten dus en een lekker flesje witte wijn. Kortom eigenlijk niet veel gedaan maar wel wat uitgerust na 9 fietsdagen!

ManaguaNicaragua 1 April 202335°

Veel wind vandaag, dat was alweer even geleden. Met van die valse flinke windstoten waardoor je bijna van de weg waait. We vinden weer een mooie off-road route niet snel maar wel minder wind omdat deze weg wat meer beschut lag. Altijd verrassend als aan het einde van zo’n pad, na 14 kilometer, ineens een leuk stadje ligt.

Deel twee leidde langs het meer van Managua en vervolgens ging het richting de stad Managua, de hoofdstad van Nicaragua. De drukte nam enorm toe, busjes, mensen, motoren, stoplichten en voor ons nog het nodige klimwerk. Moe maar voldaan streken we neer in een mooi hotel met twee auto’s voor de deur met cd-kenteken (diplomaten) dus onze fietsen passen daar mooi tussen.

RivasNicaragua 2 April 202330°

Joanna had net buiten Managua overnacht in de tuin bij David en aangekondigd dat wij onderweg waren. David woonde namelijk 20 jaar in Nederland en was afgestudeerd op een onderzoek naar varkensrassen. Dat had hij dan weer in Rusland gegaan.

Wij waren vergeten dat we daar “moesten” kamperen en hadden al een kamer geboekt 7km voor zijn huis. Maar we gingen in de ochtend dus wel even langs op de koffie. Dat werd supergezellig! Zo’n aardige man en zo’n leuk levensverhaal om naar te luisteren. Hij heeft 3 kinderen die in Nederland wonen, allemaal rondom Den Bosch. Wat grappig toch weer. Maar ja, toen was het half 11 en moesten wij nog dik 90km met een flinke klim erin.

Die eindigde bij een uitkijkpunt. Dus even dat straatje in. Bleek een totale kermis met veel winkeltjes, bussen, terrassen en drukte. Kortom dat kostte ook veel meer tijd dan gedacht. Met nog 60km te gaan zetten wij er de sokken in en lukt het ons om net voor het donker de stad Rivas te bereiken. Erg blij dat we er waren!

We zitten in de aanbouw van het huis van een jong stel. Gezellige lui die direct mee op pad gingen om een paar biertjes te scoren. Kamer heeft een keukenblokje, grote koelkast en wasmachine. Heel fijn allemaal!

OmetepeNicaragua 3 April 202332°

Vanuit onze kamer in Rivas fietsten we zonder bagage naar San Pedro waar we de Ferry namen naar het vulkaaneiland Ometepe. Loket 1 betaling 1US$ alleen voor buitenlanders denk ik. Loket 2 betaling voor de fietsen, door naar de ferry. Daar aangekomen een meneer voor de kaartjes voor onze overtocht, maar wij hebben toch al betaald? Nee, dat was tax. Ja en toen kon je er donder op zeggen 5 minuten later mevrouw voor de kaartjes van het fietsenvervoer, eerste betaling was ook tax! In totaal waren we nu € 6,26 kwijt. Niet erg efficiënt dit proces. Wel weer 4 mensen mee aan het werk.

Op Ometepe eerst lekker geluncht, toen ronde over het eiland gereden om de grote vulkaan heen. Halverwege kun je naar een ander stuk van het eiland en ook daar ligt een vulkaan. Een soort 8 kun je fietsen, zeg maar. Wij hebben het bij die ene gehouden want het was toch flink klimmen, heel warm, super vochtig en deels onverhard. In het plaatsje Moyogalpa lekker een smoothy gedronken en yogurt met vers fruit en granola gegeten. Toen door naar onze startplek, 11 kilometer verderop, San Jose del Sur voor de laatste boot.

Blijkt die echter niet vanuit die plek te vertrekken maar vanuit Moyogalpa!! Wij als de wiedeweerga weer teruggefietst, echt vol gas, want we mochten die boot niet missen. Gelukkig waren we goed op tijd en na diverse betalingen vertrokken we weer naar het vaste land nog even genietend van de zonsondergang die de vulkaan in een prachtig avondlicht zette.

La Garita Sonzapota La CruzCosta Rica 4 April 202333°

Ook Nicaragua ligt weer achter ons. De grensovergang ging redelijk soepel. We hadden geluk, we stonden net in de rij toen er ineens een of twee busladingen vol mensen het gebouwtje binnen kwamen. Het Schiphol wel, zo druk!

Om Nicaragua te verlaten moesten we weer 3 US dollar pp betalen. Voor het ingaan van Costa Rica niets. We kwamen aan bij Cañas Castilla een Finka met paarden, koeien en huisjes voor toeristen. Ligt eind van de grote weg in een jungleachtige omgeving. Zittend op ons terras zien we de spidermonkeys van boom naar boom zwiepen op zoek naar zaden. De schillen vallen van grote hoogte op de blikken daken! Ook loopt er een rivier, de Sapoá, voor onze zitplek langs. Het is werkelijk jungleleven in optima forma! We hebben nog een mooie ronde van 2 kilometer over het terrein gewandeld. Mooie route met het nodige klim- en daalwerk en gelukkig wees de Duitse Herder ons de weg.