Whistler en nogmaal Whistler

3 dagen geboekt bij “hotel” Pangea. Partij van de Dieren zou bezwaar maken tegen huisvesting in zo’n kleine ruimte maar een POD is opvallend efficiënt ingericht. Het was er heel rustig ook al was de deur niet meer dan een gordijntje. Douches waren fijn en schoon. Het was een heel bijzonder geheel! Op een derde verdieping dus alles moest naar boven gesleept worden en wij hebben 12 tassen, daar was de POD niet op berekend maar gelukkig zaten we boven in het hoekje in nummer 66 en konden wat meer op elkaar stapelen.

De mannen, Henk en Rens, verkenden de vele verschillende mogelijkheden van het downhill park en kwamen euforisch terug. Je had er verder geen kind aan. Vooral de A-line een heel lange afdaling met veel “tafels” een soort heuvels waar je met een flinke vaart over heen kunt springen waren favoriet. Ook zijn er zgn rock slabs (de namen noemen die “rok-slette” een steile afdaling over een rots. Zie filmpjes. Ik deed intussen wat boodschappen en las een boek. Heeeel fijn! Op vrijdag ging ik even op en neer met de bus voor een dagje Vancouver.

Na drie dagen Whistler besloten we met z’n drieën naar Vancouver Island te gaan, met de bus naar Vancouver, op de fiets naar Horseshoe Bay. Dat is maar 23 kilometer maar er zaten wat verraderlijke klimmetjes in. Komoot, onze routeplanner, had nog een weggetje gevonden wat mega steil was dus ik moest weer eens lopen en Rens liet zien wat voor kanjer hij is. Met zijn eigen flinke rugzak op fietste hij dat klimmetje op Henk’s fiets naar boven…..held!! In Nanaimo, na nog weer wat steile hellingen, overnacht op een camping waar we voor het eerst onaardig werden behandeld. De mannen wilden de gehuurde U-Haul gaan ophalen in de stad en ik zou intussen de tent afbreken en de tassen weer aan de fietsen hangen. Daarmee zouden we de uitchecktijd net overschrijden en dat mocht echt niet terwijl wij weten dat deze kleine plek de volgende nacht niet gereserveerd was. Met pijn en moeite kregen we een half uurtje om weg te zijn en hebben Henk en ik voor de camping met de spullen staan wachten tot Rens met de U-Haul terug was.

Na het in de truck zetten van de spullen zijn Henk en ik een uurtje of wat om het meer gaan wandelen terwijl Rens wat trails ging ontdekken daar.

Vanuit Nanaimo reden we richting Mount Washington en overnachtten op een “Tokkies”camping in Courtenay. De volgende ochtend door naar Mount Washington waar ook een bikepark ligt met een lift. Henk deed al een verkenningsrondje, terwijl Rens een band moest laten repareren, en die kwam al iets teleurgesteld terug. Ze waren intussen te goed gewend. Toen het ook nog flink begon te regenen terwijl ze in de lift zaten (ze waren echt zeiknat) was het snel bekeken. Terug richting Nanaimo, overnacht op een camping in Parksville, wij de volgende ochtend de truck weer inleveren (2 dagen eerder dan gepland) terwijl Rens nog wat trailtjes deed en daarna met z’n 3-en weer met de boot en bus vlug terug naar Whistler.

Nu in Whister een appartement geboekt voor ons drieën, met keukentje en wasmachine en eigen badkamer en eetkamertafel dus ik ben de koning te rijk! De mannen waren weer helemaal in hun element. Ze bezochten een brug tussen twee bergtoppen die “The Top of the World” wordt genoemd waarna ze een afdaling hadden van bijna een uur!

In de afdaling daarna kwam Henk voor het eerst ten val en omdat er toch al een oproep was voor de track-patrol voor een andere biker die gevallen was besloot Henk toch ook even mee te gaan om zich te laten nakijken. In het plaatselijke health centre werden de wondjes schoongemaakt en voor de zekerheid een foto en scan gemaakt. Gelukkig behalve wat krassen, schrammen niks aan de hand dus een paar uur later zaten we gelukkig toch weer aan een biertje. Henk heeft, verstandig als hij is, wel besloten vandaag een rustdag te nemen en te kijken hoe het morgen gaat. Hij heeft wat last van zijn pols dus het is maar de vraag of morgen biken zal gaan en ook Rens weet nog niet wat hij morgen gaat doen. We gaan het zien, dat is iets voor de volgende keer!