Olympic National Park Regenwoud

Henk zijn “rustdag” besteedden we door samen met de lift naar boven te gaan. We bezochten de “top of the world“ en namen de peak to peak lift. Deze lift verbindt Mount Whistler met Mount Blackcomb het middelste deel van iets meer dan 3 kilometer is niet ondersteund!! Intussen behaalde Rens zijn eigen uitdaging door 11.893 meter (meer dan de hoogte van de Mount Everest) af te dalen. Hij is er 9 uur mee bezig geweest!

De laatste dag met Rens rustig doorgebracht. Wat laatste inkopen bij de bakker en lekker stukje taart eten en opruimen/inruimen. ‘S avonds zelfs nog paar uurtjes gekaart. Volgende ochtend uit ontbijten en toen vertrokken wij met de bus weer naar Vancouver en Rens een half uur later naar het vliegveld.

Aangekomen in Vancouver de fietsen weer bepakt en op pad. Het leek een makkie om de Ferry[e-1f6a2]van 5 uur te halen. De vele stoplichten de stad uit en de verraderlijke klimmetjes haalden de snelheid er flink uit. Vancouver heeft 3 van die grote bruggen en vandaag hebben we de laatste afgevinkt. De Port Mannbrug. Dat was toch ook weer een hele toer om overheen te komen. Daarna zou het vlak worden alleen hadden we niet om de forse tegenwind gerekend. En zo kwamen we hijgend en kei moe bij de boot aan maar we hadden hem wel mooi net gehaald. Na anderhalf uur varen stonden we weer op Vancouver Island, nu bij Schwarz Bay een heel stuk zuidelijker. We hadden een camping van Parks Canada, mooie plek. Lekker rustig en na de inspanning richting boot was het daar goed slapen.

Deze ochtend op ons gemakje richting Butchart Gardens. 40 jaar geleden waren we hier ook. Aparte ervaring, nog altijd een heel mooi park. We werden voor de ingang al aangesproken door een manager vh park en mochten onze fietsen ergens in een afgesloten ruimte zetten. Dus alleen een klein rugzakje mee het park in. Na het bezoek peddelden we richting Victoria, de hoofdstad van het eiland. We hadden daar via AirB[e-38]B een appartement. De fietsen konden beneden in een soort kluis. De gereserveerde was net groot genoeg voor de tassen dus hebben we de fietsen maar in een lege box gezet. Het appartement is nieuw en mooi maar piepklein, het bed is een opklapbed en als dat uit staat is de ruimte flink gevuld. Gegeten bij het restaurant onder dit gebouw. Was erg lekker de kip Teriyaki.

Vanmorgen nog tijd om zonder bepakking een mooie ronde in en om Victoria te fietsen. Wat een leuke stad, aan het water maar ook met een mooi park op een heuvel. Veel fietsers en dus ook veel fietsvoorzieningen. Onze spullen opgehaald en richting voorlopig de laatste Ferry overtocht. Voor het boarden moest je door de douane. Bij aankomst nog een keer controle op producten die je niet in mag voeren. We zijn dus weer in de US en beginnen aan een nieuw deel op weg naar San Diego helemaal in het zuid westen. We klommen Port Angeles (ook leuk stadje was de eerste indruk) uit en kwamen op de camping voor vannacht. Douchen kan met 4 quarters. Ik had alleen nog briefjes van $20 maar die kon je gelukkig wisselen bij een automaat. Nu heb ik dus nog 72 quaters over!! Weer extra gewicht erbij!!

Hele mooie route vandaag. Wij hebben er (net als Wim en Jet jaren geleden) voor gekozen om de westelijke route te nemen. Die voert door het Olympic National Park. We wisten dat er deze dag flink wat te klimmen was. De eerste klim was best pittig maar bracht ons bij het prachtige Lake Cresent. Tijdens de lunch werden we daar aangesproken door 5 mensen met een (groot)vader uit Venlo. Weer een heel leuk gesprek met wat prima tips. Vanaf toen reden we over een oud treinspoor tussen de hoge bomen, heel rustig en mooie (6km lange) klim. Toen we van de trail het bos in reden richting campground kwam ons een man tegemoet op de fiets. Ik zeg tegen Henk “zie ik dat nou goed?” Deze meneer zat in zijn nakie op de fiets. Lijkt me niet erg lekker zitten, maar wie ben ik!

We stopten in het Littleton Horse Camp. Geen paard te zien vandaag maar wel voorzieningen zoals een balk om paarden aan vast te zetten en een soort van open stalling voor de nacht. Zie foto. Er staat hier nu alleen een grote buscamper en die mensen kwamen ons net flesjes water brengen. Heel fijn want er zijn hier geen voorzieningen. Alleen zo’n wc-hokje. Dit soort dingen blijft ons steeds weer verrassen.

We gingen vandaag eerst verder over die mooie Olympic Discovery Trail. Op enig moment waren ze daar met groot materieel aan het werken en werden we naar de toch wel drukke 101 highway geleid. Maar we hadden geluk er waren ook daar asfalteringswerkzaamheden en dus moest het verkeer over een baan achter een safetycar blijven. Wij starten daar waar de werkzaamheden eindigden en mochten direct achter de laatste auto aan. Daarna ging de andere kant rijden en dus hadden wij de weg zeker 15 minuten geen achteropkomend verkeer. Daarna gestopt, 30 auto’s doorgelaten en weer 15 minuten van de rust genoten enz. 3 bruggen zonder strook voor ons op deze wijze super veilig over gereden. Op een gegeven moment reed ons in de klim een auto voorbij en we zagen dat hij boven stopte, de achterklep van de auto open deed en op ons wachtte. Bleek een oud docent die zelf heel veel lange tochten gefietst had en ons daar spontaan en ijskoude cola aanbood!! Lekker gefietst, inkopen gedaan in Forks want hierna komt weer even niets en nu weer op overheidscamping. Hij stond eigenlijk vol (zijn geloof ik maar iets van 8 plekken) maar wij mochten van iemand met een caravan onze tent erbij zetten. Die mevrouw kwam ons daarna direct verblijden met een lekker ijsje!! Daarna hebben we ze niet meer gezien. Gingen vroeg naar bed zeiden ze. Het is nog geen half 9 nu[e-1f914]Henk heeft zich gewassen in de ijskoude rivier, de held!!! Maaltje gekookt en nu nog even lekker buiten zitten. Gisteravond was het super warm. Nu is het een stuk frisser.

Niet heel ver gefietst vandaag dus eindelijk eens vroeg binnen op de camping. Deze State camping heeft wel wc ruimtes met elektriciteit en ook water maar helaas geen douches. Omdat we in het regenwoud zitten was het de hele dag bewolkt en uiteindelijk nevelig. Iets drogen is dus ook onmogelijk en zo is het de laatste week steeds iets. Vandaag naast ons Donn, ook met de fiets. Was engineer in de gokautomaten business zowel specialist in de hard- als software. Overal geweest want het is een niche business dus de bedrijven die deze automaten maken leveren ze wereldwijd. Mooie verhalen dus weer onder het diner bij de plaatselijke logde.

Deze camping ligt aan de oceaan. Dus die zagen we nu ook voor het eerst. Net even over het strand gelopen waar heel veel drijfhout is aangespoeld.

Het is niet voor niets een tropisch regenwoud! De hele nacht hoorden we dauwdruppels op de tent vallen en in de ochtend was die dan ook zeiknat! Zelfs onder de luchtbedden was het vochtig geworden. Gelukkig was het verder droog en tussen de middag hebben we de tent op een soort parkeerterrein weer gedroogd. Daar stonden weer heerlijke bramen. Dat blijft genieten.

Onze nieuwe “vriend“ Donn had al een plek voor ons gereserveerd op de camping aan het meer. Weer een natuur camping dus geen douches. Dus dan maar het meer in! Was lekker verfrissend. De tenten stonden in een overdekte ruimte met betonnen vloer dus voor het eerst alleen de binnentent opgezet volgens een door Henk thuis al bedachte oplossing met touwtjes een buisjes. Met Don pizza gegeten in de lodge die een eindje verder op lag. Was een heerlijke pizza! Nog voor tienen laten we weer in de tent!

Vanmorgen nog een keer koffie gedronken met Donn waarna ieder weer zijns weegs ging. Ja, en ik was jarig vandaag beetje apart zo! We reden het eerste stuk weer over de highway 101. Als een achteropkomende auto over de uitgeslepen stukken rijdt (zie foto) hoor je “trrrrrrrr” dat is geen fijn geluid maar je weet dan wel zeker dat ze met twee banden over de helft van de weg zijn en jou dus de ruimte geven. Het is hier nu Labor Day weekend. Van oorsprong een soort dag van de arbeid maar nu vooral om het einde van de zomervakantie en het begin van het nieuwe schooljaar in te luiden. Het is daarom overal erg druk en moeilijk een plek te krijgen. Wij zitten daarom in een oud en uitgeleefd motel, beter dan niks. Wel afgelopen middag op een prachtige plek koffie met een toetje genuttigd, hoog boven de oceaan die zichtbaar werd toen de wolken langzaam optrokken. We fietsten dag 26 tm 31 met respectievelijk 35, 49, 68, 32, 56 en 72km waardoor we nu totaal 2.148km hebben.