Alle bloemetjes staan al buiten!
Door: Antonita
Blijf op de hoogte en volg Antonita en Henk
12 Januari 2019 | Thailand, Dan Sai
De eerste fietsdag: een mooi tochtje langs de Mekong rivier naar Sangkhom. Soms moesten we een stukje over de grote weg maar vaak over leuke kleine weggetjes pal langs de Mekong. Daar, maar ook op de “grote” weg, was het super rustig met het verkeer. In vergelijking met Sri Lanka vorig jaar is dit hemel op aarde. Zowel brommers als auto’s rijden echt beheerst en er is ook gewoon niet zoveel verkeer. De grote wegen zijn goed en breed met een mooie strook voor ons fietsers, dat is een mooi begin. Ook het weer werkt mee, het is een lekkere temperatuur met veel bewolking dus geen felle zon. Tegen het eind van deze eerste trip wel een steil stukje, een vrachtauto voor ons stopte om naar de lage gearing te schakelen, dan weet je het wel.
Ons verblijf lag 1,5km uit het stadje in een bos. We moesten dus weer naar het dorp om te gaan eten. Zitten we daar op het terras en spreken een andere gast die engels sprak. Toen die wegging verdween de muziek uit de boxen. Wij zaten zelf wat te internetten want we hebben dus één telefoon extra bij ons met een Thais kaartje met onbeperkt internet. Dat gebruiken we voor onze eigen telefoons als hotspot (dat dat kan, lekker voordelig!) Toen dachten we misschien kunnen we onze eigen muziek wel streamen naar de boxen op het terras en ja hoor, dat lukte. Heb je ineens Radio2 op een Thais terras.
De tweede dag een langere etappe naar Chiang Khan, het landschap iets glooiender maar prima te doen. We konden er een goed tempo in houden en waren zo nog bijtijds binnen. Ons verblijf die nacht had de vorm van een petit huisje met het bed op de grond. Je kon spreken van een inloop we en douche, dat was namelijk een gangetje met eerst het toilet en daarachter dan het douche gedeelte. Omdat ik de vorige nachten slecht sliep door de harde bedden nu maar eens de luchtbedjes als extra matras onder het laken geschoven. Dat scheelt een stuk.
De avonden zijn verder wel wat lang, we eten meestal tussen 6 en 7 en dan is het al donker. Daarna is het overal rustig. Op tv alleen Thaise programma’s, soms een engels/amerikaanse documentaire maar dan nagesynchroniseerd zodat je die niet kunt volgen.
Ook op fietsdag 3 stonden we om 7 uur op om richting Tha Li te gaan. Na zo’n 10km verlieten we de Mekong die Laos in draait. Tha Li is een leuk stadje met een drukke markt die we bezochten. Ons verblijf lag weer een eindje buiten het dorp. We hadden wat kleren gewassen en te drogen gehangen. Die lagen bij terugkomst na het eten in het stadje al weer gevouwen bij de deur.
We volgen een beetje het spoor dat mijn vriendin Gerry 5 jaar geleden heeft uitgezet maar die had deze dag een verblijf gevonden 5 km voor het dorp Tha Li en daarom starten we op een andere plek de 4e fietsdag richting Dan Sai. We hadden haar relaas gelezen en dat leek niet al te lastig. We waren zo’n 10 km lekker onderweg en passeerden een soort klein trekkertje, erachter liep een hondje en ervoor liep ook een hondje, zo grappig. De man lachte vriendelijk tegen ons.
Toen zag ik tegen een berghelling een streep zoals je ze wel ziet als erts of goederen langs een rail stijl naar beneden worden vervoerd. Bleek dat onze weg te zijn!! Over zo’n 8 km bleef die tegen de 15% stijgen! Dit hadden we nog niet vaak meegemaakt! Henk heeft niet zo’n klein verzet op deze fiets en moest veelal staand klimmen met heel zere bovenbeenspieren tot gevolg. Ik in m’n kleinste mountainbike verzetje probeerde al zigzaggend over de brede weg naar boven te komen. Het was niet te doen. Ik heb een stuk de fiets naar boven geduwd maar dat is met flinke bepakking ook een aanslag op je spieren. In de eerste km kwam die man met z’n hondjes ons langzaam tutterend op z’n trekkertje weer voorbij. Hij lachte nog steeds beminnelijk… Ergens in de klim hebben we besloten toch maar koffiepauze te houden (dat doe je normaal pas boven aan, maar boven aan was nog lang niet in zicht!) Er was geen plek om te gaan zitten langs de weg, dan maar op de weg. Het was natuurlijk weer super rustig. Weer gestart en na een bocht hoorde ik Henk een verwensing uiten, ik hoefde dus niet om te hoek te kijken wat er te zien was, nog steeds klimmen en nog steeds stijl.
Zoals altijd komt er een keer een eind aan een klim maar toen was het einde van onze energie ook wel in zicht. We besloten dus eerder, in Phu Ruea al te stoppen. Vonden daar een prachtig klein huisje in een tuin vol met bloemen. We probeerden ons geboekte verblijf in Dan Sai te bereiken maar Booking.com gaf een nummer dat met 0031 begon. Verder niks te vinden. Uiteindelijk toch maar dat nummer geprobeerd en inderdaad ik kreeg een Nederlander aan de lijn. Toen ik me al aan het verontschuldigen was zei hij “mevrouwtje, zit u misschien in Thailand….?” bleek het de eigenaar te zijn van het resort in Dan Sai. Nou hoe toevallig is dat? Ondanks het feit dat hij zelf weer in Nederland was zorgde hij er voor dat onze reservering gewoon een dag later kwam te staan. En zo zitten we vandaag, na een herstel fietstochtje met daarin een flinke afdaling, ergens achteraf op weer een prachtige plek. In deze omgeving, aan beide zijden van de weg overal bloemkwekerij bedrijven. Vooral veel kerststerren maar ook afrikaantjes, petunia’s etc. etc. Ziet er heel fleurig uit maar wie gaan deze allemaal kopen??
Ons verblijf lag 1,5km uit het stadje in een bos. We moesten dus weer naar het dorp om te gaan eten. Zitten we daar op het terras en spreken een andere gast die engels sprak. Toen die wegging verdween de muziek uit de boxen. Wij zaten zelf wat te internetten want we hebben dus één telefoon extra bij ons met een Thais kaartje met onbeperkt internet. Dat gebruiken we voor onze eigen telefoons als hotspot (dat dat kan, lekker voordelig!) Toen dachten we misschien kunnen we onze eigen muziek wel streamen naar de boxen op het terras en ja hoor, dat lukte. Heb je ineens Radio2 op een Thais terras.
De tweede dag een langere etappe naar Chiang Khan, het landschap iets glooiender maar prima te doen. We konden er een goed tempo in houden en waren zo nog bijtijds binnen. Ons verblijf die nacht had de vorm van een petit huisje met het bed op de grond. Je kon spreken van een inloop we en douche, dat was namelijk een gangetje met eerst het toilet en daarachter dan het douche gedeelte. Omdat ik de vorige nachten slecht sliep door de harde bedden nu maar eens de luchtbedjes als extra matras onder het laken geschoven. Dat scheelt een stuk.
De avonden zijn verder wel wat lang, we eten meestal tussen 6 en 7 en dan is het al donker. Daarna is het overal rustig. Op tv alleen Thaise programma’s, soms een engels/amerikaanse documentaire maar dan nagesynchroniseerd zodat je die niet kunt volgen.
Ook op fietsdag 3 stonden we om 7 uur op om richting Tha Li te gaan. Na zo’n 10km verlieten we de Mekong die Laos in draait. Tha Li is een leuk stadje met een drukke markt die we bezochten. Ons verblijf lag weer een eindje buiten het dorp. We hadden wat kleren gewassen en te drogen gehangen. Die lagen bij terugkomst na het eten in het stadje al weer gevouwen bij de deur.
We volgen een beetje het spoor dat mijn vriendin Gerry 5 jaar geleden heeft uitgezet maar die had deze dag een verblijf gevonden 5 km voor het dorp Tha Li en daarom starten we op een andere plek de 4e fietsdag richting Dan Sai. We hadden haar relaas gelezen en dat leek niet al te lastig. We waren zo’n 10 km lekker onderweg en passeerden een soort klein trekkertje, erachter liep een hondje en ervoor liep ook een hondje, zo grappig. De man lachte vriendelijk tegen ons.
Toen zag ik tegen een berghelling een streep zoals je ze wel ziet als erts of goederen langs een rail stijl naar beneden worden vervoerd. Bleek dat onze weg te zijn!! Over zo’n 8 km bleef die tegen de 15% stijgen! Dit hadden we nog niet vaak meegemaakt! Henk heeft niet zo’n klein verzet op deze fiets en moest veelal staand klimmen met heel zere bovenbeenspieren tot gevolg. Ik in m’n kleinste mountainbike verzetje probeerde al zigzaggend over de brede weg naar boven te komen. Het was niet te doen. Ik heb een stuk de fiets naar boven geduwd maar dat is met flinke bepakking ook een aanslag op je spieren. In de eerste km kwam die man met z’n hondjes ons langzaam tutterend op z’n trekkertje weer voorbij. Hij lachte nog steeds beminnelijk… Ergens in de klim hebben we besloten toch maar koffiepauze te houden (dat doe je normaal pas boven aan, maar boven aan was nog lang niet in zicht!) Er was geen plek om te gaan zitten langs de weg, dan maar op de weg. Het was natuurlijk weer super rustig. Weer gestart en na een bocht hoorde ik Henk een verwensing uiten, ik hoefde dus niet om te hoek te kijken wat er te zien was, nog steeds klimmen en nog steeds stijl.
Zoals altijd komt er een keer een eind aan een klim maar toen was het einde van onze energie ook wel in zicht. We besloten dus eerder, in Phu Ruea al te stoppen. Vonden daar een prachtig klein huisje in een tuin vol met bloemen. We probeerden ons geboekte verblijf in Dan Sai te bereiken maar Booking.com gaf een nummer dat met 0031 begon. Verder niks te vinden. Uiteindelijk toch maar dat nummer geprobeerd en inderdaad ik kreeg een Nederlander aan de lijn. Toen ik me al aan het verontschuldigen was zei hij “mevrouwtje, zit u misschien in Thailand….?” bleek het de eigenaar te zijn van het resort in Dan Sai. Nou hoe toevallig is dat? Ondanks het feit dat hij zelf weer in Nederland was zorgde hij er voor dat onze reservering gewoon een dag later kwam te staan. En zo zitten we vandaag, na een herstel fietstochtje met daarin een flinke afdaling, ergens achteraf op weer een prachtige plek. In deze omgeving, aan beide zijden van de weg overal bloemkwekerij bedrijven. Vooral veel kerststerren maar ook afrikaantjes, petunia’s etc. etc. Ziet er heel fleurig uit maar wie gaan deze allemaal kopen??
-
12 Januari 2019 - 08:37
Antonita En Henk De Louw:
Even een toelichting bij de foto's. Dat rare zwarte ding is een vuilnisbak gemaakt van oude banden. We hebben er daarvan heel veel gezien. Het witte gebouwtje met de schoorsteen is een crematorium.
Het verkeersbord vonden we zo grappig omdat je als chauffeur wel heel snel moet kunnen bepalen in welke categorie jouw vrachtwagen valt.
Pauzeren dus op de weg bij gebrek aan beter en we zien hier heel veel aardbeienkraampjes terwijl het geen lokaal product is. Zou zo maar een Nederlander achter kunnen zitten. Al die kraampjes en de aankondiging daarvan zien er precies hetzelfde uit. Een aardbeienketen zeg maar. Oh en de laatste foto was onze kamer hotel midden tussen de bloemen van gisteren. -
12 Januari 2019 - 08:42
Henry En Marjon:
Ha kanjers,
Wat een mooi verhaal weer. Ik, Marjon, had niet gedacht dat het qua verkeer rustig zou zijn in Thailand. En misschien komt dat nog. Maar dat zie je tzt dan wel.
Die klim is toch wel een dingetje. Henk die staat te trappen, koffie tussendoor, een verwensing, dan is het echt heftig. En waarschijnlijk vooral lang. Maar hoe dan ook jullie kunnen het bijschrijven op js palmares.
En naar beneden is dan ook wel er lekker, als je niet angstig bent.
Geniet verder en wij reizen lekker mee, alleen dan niet op de fiets. Ik krijg al nachtmerries bij de gedachte aan die klim.
Dikke knuffel van Henry en mij. -
12 Januari 2019 - 08:47
Marjon:
Ik bedoel dat de drukte qua verkeer misschien nog kan komen. Maar ik verwacht dat jullie dat al gesnapt hebben. -
12 Januari 2019 - 08:48
Anita:
Wat een mooi verslag weer... en die steile wegen?! Dat zijn uiteindelijk de mooiste verhalen en herinneringen! Succes met het vervolg! Xxx -
12 Januari 2019 - 15:41
Gerry:
Ja daar in Thailand hebben ze venijnige klimmen. Op dat stuk kan ik t niet meer zo herinneren. Maar ik heb toen ook maar max 50 km per dag gedaan na de 1e dagen met langere afstanden. Vrienden worden met de berg, bedacht ik toen. Er niet mee vechten maar meegeven en niet teveel willen. En een klein verzet zou handig zijn ja... Henk die vloekt... Oei... -
12 Januari 2019 - 15:43
Sjaak En Anja:
Het was weer een mooi verslag en zeer mooie foto's.....
Toch net thuis he antonita zo lekker achter( voor) de laptop.....
We zijn nu alweer benieuwd naar het volgende verslag........en natuurlijk niet te vergeten de foto's
Groetjes uit gimmert -
13 Januari 2019 - 05:40
Yvonne:
Inderdaad, venijnige klimmen in Thailand! Maar volgens mij zijn jullie redelijk geoefende fietsers. Dat blijkt ook wel want het is gelukt
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
