Even rustig aan

We zijn inmiddels aangekomen in Chiang Mai, de op een na grootste stad van Thailand. Er was hier dit weekend een soort bloemencorso maar wij zijn natuurlijk met Zundert te veel verwend. Er was wel een gezellige sfeer in de stad. Ons hotel zit 1,5km van het oude centrum dat geheel omgeven is door grachten. Het verkeer is mega druk rondom de stad en oversteken is een ware uitdaging!! Door die grachten kun je je wel makkelijk oriënteren. We bezochten ook het Art in Paradise museum, je laadt dan een app waardoor je allerlei foto’s in 3-D gaat zien. Dat geeft heel leuke effecten.
Voor de zondag hadden we verschillende plannen:
Henk had een tocht met een organisatie geboekt om te gaan downhillen. Om 8 uur werd hij opgehaald en reden ze in een busje naar een berg hier in de buurt. Het was een groepje van 3, naast Henk, een Belg en een Indiër. De huurfietsen vielen kwalitatief erg tegen en het kostte al wat tijd om die klaar te maken voor de tocht. De gids kende het terrein goed en er werd veelal over singletracks gereden. Er zaten een paar stevige klimmen in waardoor een hond die met hen meeliep weer even bij kon komen. De ervaring van Henk deed de Indiër verzuchten: “how old are you?” Henk zei “I could have been your dad” Toen de trip achter de rug was, zei Henk zijn echte leeftijd en inderdaad dat was hetzelfde als van de vader van de Indiër. Die wilde daarmee zijn eigen vader wel gaan inspireren.
Tegen vijven was Henk terug bij het hotel.
Intussen heb ik op bed de uitzending van Wie is de Mol van de vorige avond zitten kijken. Het was tenslotte nog vroeg. Daarna richting de stad gelopen en na een bakje koffie met wat lekkers bij de Starbucks een shoppingmall bekeken. Maar het shopt toch raar als a) het seizoen thuis heel anders is dan hier, b) je niks nodig hebt, c) alles wat je al zou kopen op de fiets weer mee moet en het d) straks weer extra stress geeft bij het inchecken ivm de bagage limieten. Kortom, niks gekocht.
Uiteindelijk maar een mooi terras opgezocht dat “Fern Forest Café” heet en inderdaad midden in de stad een plek van rust onder de bomen gaf. Met een vernevelaar in de bomen, die afhankelijk van hoe de ventilatoren stonden, voor een zachte nevel op je huid zorgden. Live muziek, een zoete smoothy, een lekkere lunch en een goed boek zorgden er voor dat ik daar uren heerlijk heb gezeten. Ik wandelde op 500meter van het hotel toen Henk appte dat hij terug was.
Net zoals zaterdagavond hebben we genoten van het WK Veldrijden dat wij op Youtube konden volgen (UCI). Zaterdag nog wat geknarsetand met de winst van Sanne Cant voor 4 Nederlandse rijdsters maar zondag super blij met de winst van 3 Nederlandse vrouwen onder 23 en later Mathieu van der Poel! We keken ieder op onze eigen telefoon en er zat steeds een aantal seconden tussen wat Henk zag en wat ik zag. Daardoor slaakte de een soms al een kreet terwijl het voorval dat de kreet veroorzaakte, pas later bij de ander in beeld kwam. Dat was echt grappig. De laatste ronde keken we wel steeds op dezelfde telefoon zodat we gelijktijdig zagen wie er als eerste over de finish kwam.
Vandaag zijn we verkast naar het hotel van de buren. Ons hotel van afgelopen weekend zat vannacht vol en Henk kan pas morgen zijn fiets laten maken (achternaaf gebroken). Dus nu zitten we bij de buren, eigenlijk veel beter en ook nog minder duur, maar ja dat wisten wij eerder ook niet…
Vanaf morgen hebben we een auto gehuurd om de Hong Son Loop van zo’n 600km te gaan rijden in de bergen. Dat leek ons toch wat veel gevraagd op de fiets. Volgende week laten we horen of dat ook echt zo was. Tot dan.