twee gezichten, 82 km

Het leek vandaag een korte etappe. Dat komt omdat er twee delen waren. Klimmen naar de top en dalen naar de eindbestemming. Over het eerste deel doe je dan relatief lang maar het tweede zoeft aan je voorbij. Zeker zoals vandaag wanneer het landschap weer bijzonder mooi is en afwisselend dan verveel je je geen tel en is het echt geweldig om zo onderweg te zijn.

We werden ons meer en meer bewust van het feit dat we in een gebied rijden waar nog zo kort geleden oorlog was. De basis voor deze oorlog(en) is moeilijk te begrijpen omdat de conflicten uiterst complex zijn en hun wortels hebben in het verre verleden en het moeilijk is om het allemaal met elkaar in verband te brengen als je het niet op de voet gevolgd hebt. Bosnie & Hercegovina bestaat nu uit twee delen (nee, niet het voor de hand liggende!) maar uit de Federation Bosnia & Hercegovina (FB&H) waar vooral de moslims en Croaten wonen en de Republika Srpska (RS) waar vooral de Serviers wonen. We kwamen gisteren in RS binnen maar gingen vanmorgen over de grens heen naar FB&H. Daar merk je verder niks van, meer een provincie overgang. Het (her)bouwen van kerken en moskeen dat in rap tempo gebeurd is meer een symptoom van nationalisme dan van religieuze overtuiging.

Bij het naderen van Sarajevo viel ons op dat veel huizen met kogelgaten beschadigd zijn. Veelal weer dichtgesmeerd maar nog goed te herkennen. Ook zagen we dat sommige flatwoningen uitgebrand waren en leeg stonden terwijl de buurman er wel woonde en zijn balkonnetje vrolijk versierd heeft met graniums. In de stad zagen we ook veel gedeeltelijk verwoeste gebouwen waar niets aan gebeurd terwijl er verder heel veel wordt gebouwd, vooral grote moderne gebouwen. Net zijn we in een boekwinkel geweest en hebben daar een fotoboek van Sarajevo doorgebladerd. Dan zie je dat de mensen hier inderdaad een tijd hebben gehad die wellicht te vergelijken is met 40-45 in Nederland maar dan zo kort geleden! Er liggen ook boeken over Sebrenica in de winkels hier, dat geeft een vreemd gevoel als of je er bijna zelf iets aan had kunnen doen. Kortom Sarajevo oogt nu modern en levendig, veel mensen op straat en een gezellig oud centrum maar het leed moet nog in veel gezinnen te voelen zijn. Hier zie je overigens ook voor het eerst sinds Turkije weer wat meer gesluierde vrouwen (nog marginaal hoor) en ook, en dat echt voor het eerst, mannen met lange baarden.
Vannacht zullen we niet van de warmte hoeven wakker te liggen, we slapen namelijk in een potdichte kelder, maar wel met de fiets langs het bed!
Morgen op tijd er uit want we hebben weer een een vrije dag, dit keer geen fiets maar met de trein naar Mostar.