Wat voor hausen?? 106 km

Hoera hoera vandaag is ons huwelijk weer net zo oud als Wendy! Dat hebben we vanavond gevierd met een uitgebreid diner. Het was een speciaal verrassings diner voor twee! Heerlijk, lekker lang tafelen en nu uitbuiken dus een wandeling naar het plaatselijk Internetcafé leek een heel goed plan.
We zijn weer 106 km dichter bij huis en geloven er nu echt in dat we zondag de fietsen weer in onze eigen bieb kunnen parkeren. We hebben ook weer wat getraind voor het weekend in de Ardennen. Vanmorgen wees een aardige man ons er op dat verder op eine grosse baustelle war dus we konden beter unten ins tall gaan rijden. Nou dat was dus een lekker kiezel paadje waar je met bepakking liever niet overheen rijdt maar wel weer even wat anders. Later kwamen we weer bij een geblokkeerde weg. Waren ze een viaduct over de snelweg aan het renoveren dus je kon er echt niet door. Henk kijken op de GPS en die zag wel een mogelijkheid voor een korte omleiding. Eindje terug en toen een weggetje in dat steeds smaller werd en uitmondde in niet meer dan een singletrack. Met wat geslinger en gedoe door slijk en over stenen kwamen we aan de andere kant. Het was echt niet te geloven dat zo'n paadje op de GPS stond. Zelfs Henk die toch een onverwoestbaar vertrouwen in het aparaatje heeft stond paf.

Verder weer een prachtig zonnige herfstdag waar de km's lekker opschoten. Weer een lunch op een bankje bij een hondensport terrein. Met toestemming van de "gazonmaaier" die ons onder oorverdovend lawaai gezelschap hield. Het blijft klimmen en dalen en vandaag waren de meeste mooi lopende klimmen van enkele km's af en toe daar tussen in hadden ze dan ineens een heel steile verstopt waar je nog goed op je tanden moest bijten.

De tweede pauze zaten we kennelijk in een vila wijk, wat we daar aan dure auto's in een kwartier voorbij zagen komen!! Het leukste was wel een motorijder, type directeur die na het werk met een sigaar in zijn mond (echt waar!) met zijn Harley incl leren broek en jas met franjes nog een tochtje ging maken.

Toen we bij het hotel aankwamen werden we direct benaderd door een oude dame die het werkelijk geweldig vond waar we mee bezig waren. Leuk als mensen zo oprecht enthousiast zijn.
We beginnen nu ook wel meer en meer in verstedelijkt gebied te komen. We proberen het zoveel mogelijk te vermijden maar vooral Iserlohn bleek niet te omzeilen. We zijn nu al benieuwd naar morgen want de route die de GPS als kortste heeft uitgezet naar Kevelaer loopt midden door het Ruhrgebied. Er lopen ook zoveel verschillende korte weggetjes dat het ook onbegonnen werk is daar zelf nog een route uit samen te stellen. Wel raar dat het morgen de laatste echte etappe is. We gaan er nog maar eens een nachtje over slapen.