We hebben er een neus voor (109 km)

We hadden de nacht doorgebracht in een soort pension (zeer eenvoudig, lees oud en smerig) waar 's avonds nog een bruiloft werd gehouden. Het was zo als ze aangaven een gipsy wedding. Nou is daar niks mis mee behalve dat de muziek zo ontzettend hard stond dat zodra de tussendeur naar de gang met de kamers openstond het leek of het hele orkest de trap op kwam naar onze kamer. Verder werd het feest beeindigd ergens diep in de nacht met pistool schoten, ook leuk onder je raam dat openstond omdat er geen airco was.
De zaal bleek tot onze verbazing alweer helemaal opgeruimd te zijn toen wij er om half 8 ontbeten.
Wij dus op pad, kregen we de eerste agent die ons wilde helpen toen we even op de kaart stonden te kijken. Wij wilden dat gele weggetje dat er zo leuk uitzag. Oom agent raadde het af, de weg zou slecht zijn. Wij leken te luisteren maar bij de volgende afslag toch richting dat weggetje. Slechte weg, ach we zouden wel om de gaten heenrijden. Komen we bij die weg.....blijkt het een kinderkopjes weg te zijn van 10 kilometer! OK volgende keer beter naar oom agent luisteren. In Stip, een stadje waar we even stopten voor koffie zaten we op een bankje komt er weer een oom agent aanwandelen. "Passeport" zegt ie. Ik geef ze en blijf even naar hem kijken maar toen in de indruk kreeg dat hij ze van buiten ging leren ben ik gewoon verder gegaan met koffie zetten en mijn tassen ordenen. Henk had ook zijn besognes dus we gaven hem verder geen aandacht. Toen hij er echt al enkele minuten stond vroeg Henk of hij ook koffie wilde. Hij keek op, zei "nee" waarna hij de paspoorten terug gaf en vertrok......wat die nou gewild hebben???

In Veles, onze eigenlijke eindbestemming besloten we verder te gaan omdat het een vrij vlakke etappe was en we wilden dus wat extra meters maken. Een duits sprekende Macedonier (werkte voorheen in Zurich)wist te vertellen dat er in Gradsko (beoogde nieuwe bestemming) geen hotels waren maar wel 5 km verder in Rosoman. Daar waren wij nooit opgekomen (is maar een klein plaatsje) maar wel blij mee en zijn aanwijzingen klopte precies. We kwamen met 109 km op de teller aan bij een prachtig hotel. Heet dat het was, ook om 6 uur nog. We hebben niet veel meer gedaan, er was ook niet veel te beleven.
Nog wat korte dingen:
Macedonie is dus inderdaad een land maar Griekenland heeft een provicie die ook zo heet en die er tegen aan ligt. Zij eisen eigenlijk het alleen recht op deze naam op maar dat lijkt niet te lukken.

We reden door een agrarische streek en ons viel op dat er nog heel erg kleine percelen zijn waardoor je op 1 ha wel 5 verschillende gewassen ziet. Niet erg efficient. Ook heeft Henk de eerste vrachtauto met biggen gezien, met steekoren! Oh dat doet me er aan denken. Wij hebben er een neus voor om dorpen van etnische albanezen te onderscheiden van dorpen van macedoniers....
De etnisch albanezen zijn vooral moslims dus als wij een dorp naderen steken we onze neus in de lucht snuiven diep de lucht op, ruiken we varkens dan wonen er Macedonier en anders...precies, we hebben er een neus voor.