2 zielen, 2 gedachten, 93 km

Zoals iedereen weet werkt de psyche van de man anders dan die van de vrouw. Neem de voorbereiding op een rit. De man wil zich concreet en reeel voorbereiden. Hoe ver, hoe hoog, weer, wind. Als je nu ieder aspect nog een beetje erger verwacht dan wordt aangegeven zal het zeker niet tegenvallen. (Althans dat geldt voor mijn man) De vrouw daarentegen wil het liever op zich af laten komen, beetje bagateliseren: "zo erg zal het vast niet zijn" is de tactiek, we zien het wel. (Althans dat geldt voor mijn mans vrouw).
Hoe gaat dan het gezamenlijk voorbereiden? We kijken samen naar de kaart en zien verschillende dingen. Henk zegt: morgen wordt het klimmen hoor! Ik zeg, dat valt wel mee hoor schat, meer dan de helft is nog vlak. Ja, zegt Henk, maar dan wordt het ook serieus. Ik zeg, ach dat zal wel meevallen, kijk maar het gaat wel wat het binnenland in maar het blijft toch nog een lichte kleur op de kaart, niet van een berg.
Henk: Kijk dan hier, er staat langs die weg 1.500 meter en we zitten nu op 150 m. Ja, dat is de berg langs de weg en kijk er loopt zelfs een riviertje langs, toch een teken dat het vlak is?! Nee, let op, die rivier stroomt tegen onze klimrichting in.

Zo praten we nog wat heen en weer en vervolgens gaat elk in eigen gedachten verder. Henk checkt de banden, smeert de ketting, vult de bidons nog eens bij en kijkt de hoogtemeter op de GPS nog eens na. Ik smeer nog wat zonnebrand en kijk nog eens met een scheel oog naar de kaart. Zie je wel, die kleurtjes lopen heel mooi in elkaar over, worden maar heel langzaam donkerder, mooi ton-sur-ton, dat kan niet lastig zijn, trouwens 25 km klimmen kan helemaal niet, daar zou ik geeneens aan beginnen met deze bepakking.

Zo gaan we van start, de eerste 64 km licht stijgend. Ik zei het wel en Henk denkt tot zo ver valt het nog niet tegen. Dan vanaf Belovo (eigenlijk ons eindpunt voor vandaag) niet langer naar het westen maar naar het zuiden. We willen nog 26 kilometer maken naar Jundola.
Eerste 6 km een mooi klimmetje, loopt best wel lekker. Dan wordt het allengs zwaarder het wordt echt zwoegen maar de top is vast al dichtbij. Wanneer pauzeren we, wil hij weten. Op de top? vraag ik. Nee, want dan zijn we op de plaats van bestemming. OK, is dan 10 km voor het einde een idee *die top komt vast veel sneleer!)Afgesproken.

Het wordt stil. Zwoegen zuchten steunen iedere bocht om loeren, nee niks, nog geen top in zicht. Eindelijk die vervloekte 10 km grens pff even pauze. Ik heb er geen idee van hoe deze klim loopt deelt Henk mede. Ik heb een nieuwe theorie. Volgens de kaart zullen we op een gegeven moment niet meer langs het riviertje rijden. Dat is natuurlijk de top. Nou, Henk denkt van niet, die is er zeker van dat de top bij het eindpunt van deze rit ligt. Nog 10 km klimmen.

Avond, we hebben Jundola aan de top van de beklimming bereikt! Moeten wel kamperen want hier is niks, we zijn wel 26 km verder dan gepland maar hier zijn geen hotels, wel een leuke soort picknikplaats waar we ons tentje mogen opzetten bij het restaurantje. Blij kijken we elkaar aan: Twee zielen een gedachte: we hebben het weer gehaald!! 93 km, 26 km geklommen en zitten op een hoogte van let wel, 1410 m!!

Schat, pak de kaart eens dan kunnen we gezellig de tocht van morgem voorbereiden.......,