10-daagse richting zuiden

Zondag 4 september Ocean City – West Port

Het was een dumpmotel maar de WiFi was geweldig. Dus vanmorgen nog gauw wat dingen online gezet en daarna vooruit maar weer. Langs de 109 was geen pretje, het was enorm druk en nauwelijks shoulder (dus geen plek voor ons om te fietsen). Later kwamen we weer op de 101 en dat was beter, zie ook de foto van Henk bij het bramen plukken. Aberdeen was de eerste grotere plaats en de geboorteplaats van Kurt Cobain frontman van Nirvana die op 27 jarige leeftijd overleed. Even zijn memorialpark bezocht en toen gaan lunchen in een leuk zaakje. We maakten er maar ons diner van want we hadden niets op voorraad om te koken. Toen het wat ging regenen nog maar een extra thee besteld. Begin van de laatste 30km in de regenpakken gefietst, dat was weer een tijdje geleden. Gelukkig klaarde het op en kwamen we met een mooi zonnetje op deze camping aan. We staan op het “hiker/biker veld speciaal gereserveerd voor wandelaars en fietsers. We staan hier terwijl de rest van de camping vol is. Het is ook weer een overheidscamping en kennelijk moeten die hiker/bikers altijd plaats bieden. Dit is wel een grote en met douches. We bakten nog een lekker wentelteefje en genoten van het vuurtje wat Henk weer gemaakt heeft. Kost $10,- voor hout en firestarters maar dan heb je ook wat mooie blokjes hout.

Maandag 5 september Westport – Bruce Port

Eindelijk hadden we de kans om de was te doen. Het werd hoog tijd! Gelijktijdig twee wasmachines gepakt. Ik zat in mijn hemd met een nog niet gedragen korte broek en heel de rest ging in de machine. Niet alles gedragen maar door het vocht en kleren die ik wel had gedragen zat overal een luchtje aan!! We vonden de laundry in het stadje Raymond. Aan het eind van dit stadje nog een hoogtepunt namelijk een dollarshop, een soort Action maar dan met een afdeling voeding. We kochten daar erwtjes en worteltjes en ingevroren vis waarmee we bij aankomst op de camping 17km verderop een lekker maaltje konden maken. De tent die we ‘s ochtends nat hadden ingepakt hebben we in de zon weer opgezet en dan is hij snel weer droog.

Dinsdag 6 september Bruce Port – Astoria

Henk wordt een beetje verkouden dus die gaat wat minder hard en af en toe word ik zelfs geacht voorop te rijden! Gelukkig hadden we een eenvoudig traject vandaag. Veelal vlakkig of mooi op- en aflopend. Ook nog een flink stuk de wind in de rug. Zo reden we rond vier uur in de middag al richting Astoria. Eerst moesten we door een smalle tunnel waar ook het verkeer doorheen gaat. Je kon dan voor de tunnel op een knop drukken waardoor het verkeer gewaarschuwd zou moeten zijn dat er fietsen in de tunnel waren, nou, niks van gemerkt. Daarna kwam de 6km lange brug over de Columbia rivier. Die begint als een licht oplopende brug, dan is het een vlak stuk weg over het water en op het laatst komt er een steil oplopende hoge brug. Over de gehele brug is er eigenlijk geen fietsstrook, een smal randje maar met een iets verhoogde witte streep die overal beschadigd is zodat je daar niet op of langs wilt rijden. We hadden toch weer geluk. In het begin van de hoge brug waren wegwerkzaamheden waardoor het verkeer maar over een rijbaan mocht. Dus achterop komende auto’s konden ons ruim inhalen en als de tegemoetkomende auto’s reden dan was er geen verkeer van achter. Net toen wij aan het steile stuk begonnen werd het verkeer achter ons gestopt en mochten de tegenliggers rijden waardoor wij, weliswaar buiten adem, veilig over de brug kwamen. Naar beneden ging natuurlijk als een speer. We hebben een leuk of hotelletje in het centrum voor twee nachten. Heel fijn!

Woensdag 7 september ’22

De wekker om 7 uur want we moesten al vroeg met de bus mee. Wel de fietsen mee maar geen bagage, wat een luxe. We lieten ons zo relaxt naar Portland brengen een grote stad zo’n 160km landinwaarts. De chauffeur kwam vragen of hij Bob Seger muziek mocht draaien. Akkoord als hij dan wel de airco uitzette. Deal! Halverwege vond er een wisseling van chauffeur plaats. In Portland hebben we een mooie ronde gefietst, eerst een beetje buiten de stad en later wat meer in het centrum. De Colombia rivier vloeit hier samen met de Willamette en dus is Portland een stad van vele bruggen en complexe viaducten. Ons vielen vooral de vele tentjes van de daklozen op. We zien in alle steden (ook bv Anchorage, Fairbanks en Vancouver) heel veel zwervers maar hier viel het wel erg op omdat je overal tentjes of plastic overspanningen ziet staan. Je vraagt je dan toch af hoe het verder moet met deze mensen. Hoe hopeloos is hun situatie? Zie je die foto met die hekken? Daarachter zit de Apple Store! In de “gedemilitariseerde zone” tussen hek en winkel ook nog bewakers. ‘S avonds gaan die hekken dus op slot! Op de terugweg hadden we weer dezelfde chauffeur die halverwege weer wisselde met degene die we als eerste hadden en zo eindigen we de dag weer met Bob Seger!!

Donderdag 8 september Astoria – Cannon Beach

Wat een fijne dag weer! Op ons gemak opgestart in ons hotel in Astoria. We hoorden dat een vriend van vroeger van Henk was overleden en dit soort nieuws blijft toch de hele dag bij je. Ook “The Queen” heeft het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld. Ik volg dat met belangstelling! We peddelden weer langs de drukke 101 maar bijna steeds met een brede “shoulder”. We stopten bij de badplaats Seaside voor een ijsje en werden meteen weer twee keer aangesproken door mensen die de fietsen zien en willen weten wat de plannen zijn. Daarna de enige klim van betekenis voor vandaag. Zo’n valse die er vrij makkelijk uitziet maar die je toch bijna tot je laagste verzetje dwingt! We hadden vandaag echt noorden wind. Dat betekent twee dingen: 1) veel wind van achter, heel fijn 2) koud ook al is er veel zon, niet zo fijn We vonden een camping waar ze de hiker/bikers achterin een plaatsje gaven. Laatste stukje is keisteil klimmen. Het is wel dicht bij het stadje dus na het eten zijn we naar het strand gefietst voor wat heel erg mooie foto’s van de zonsondergang!! Daarna nog een wijntje in een kroegje want buiten bij de tent zitten daarvoor is het echt te koud.

Vrijdag 9 september Cannon Beach – Tillamook

Zo zie je geen enkele fietser en zo zie je er een boel. Vanmorgen eerst een Canadees met Groningse voorouders met de naam Stellingwerff. Daarna een Amerikaan met Friese voorouders, in zijn kielzog een Frans echtpaar en daarna een Duitser of Zwitser, dat weet ik niet zeker. In een afdaling zaten we met z’n zessen bij elkaar. Het verkeer zal ongetwijfeld gedacht hebben dat we een clubje waren. In de volgende klim viel alles weer uit elkaar! Op een plek waar we even stopten om van het uitzicht te genieten troffen we ook nog een stel uit Venray waarbij hij op Padua werkte en zij een oud collega was van Ans Donkers die vlakbij ons woont!! Kortom weer veel gekletst maar ook flink gefietst. Heel wat heuveltjes overwonnen op deze echt warme dag. Ook de hele avond bleef het zwoel warm. Fietskleren door een sopje gehaald en die waren binnen no time weer droog. We aten onderweg nog een flink stuk taart (ik moest zelfs de helft laten inpakken voor vanavond) dus het eten werd zo’n saladepakket met wat extra gele paprika, komkommer en ei. Ook nog een Galia meloen opgemaakt want daar reed ik al vanaf gister mee rond en die weegt nogal wat! Kortom weer wat restjes opgemaakt. Vanavond heerlijk genoten van de warmte, nu kijken of we kunnen slapen. Het is nu nog altijd 26 graden om 22.30!! Ps hadden we gister de zonsondergang de laatste foto is van de opkomst van de maan!

Zaterdag 10 september Tillamook – Lincoln City

Na een hele zwoele nacht heerlijk buiten ontbijten bij een prima temperatuur. In de loop van de dag draaide de wind en liepen de temperaturen terug. Vandaag fietsdag met twee flinke heuvels. Na de eerste kwamen we ineens in een heel ander landschap terecht. Duingebied wat ze het “Sandlake“ noemen en waar ze flink aan het crossen waren. Bij de koffie voor de tweede klim kwam het Franse stel in een keer weer opdagen. Die fietsen mee naar deze camping. Daar staan nog zeker 5 tentjes van hiker/bikers ook dit keer weer op een heel hoog gelegen hoekje. Wij gingen nog even wat eten in de stad, komen we terug ligt iedereen in zijn tent! 21.00 uur! Geen wonder dat wij altijd als laatste weg zijn! Nu zullen wij er dus ook niet laat in liggen want je kunt geen gesprek meer voeren zonder anderen te storen en het wordt behoorlijk fris. Ook de inspanning van vandaag (73km met 835 hoogtemeters) zorgt ervoor dat we wel toe zijn aan een goede nachtrust! Morgen wat minder kilometers zodat we weer wat eerder op de plaats van bestemming aankomen.

Zondag 11 september Lincoln City – New Port

Je zou kunnen zeggen dat we vandaag veel geld hebben uitgespaard. Na een pauze was Henk de bandenspanning aan het controleren en ik keek eigenlijk wat verveeld naar zo’n bootje met toeristen die aan het walvis spotten zijn. Zie ik ineens een zo’n prachtig dier naar de oppervlakte komen. Ik Henk roepen, ik dacht nog even dat ik het mee had ingebeeld, maar de walvis kwam opnieuw naar boven. Prachtig om te zien. Het zijn grey whales zagen we later. Daarna bestond onze trip uit stukje fietsen en bij de volgende baai weer kijken. We hebben er echt veel gezien en soms van redelijk dichtbij. Weliswaar van boven maar toch! Zo’n tochtje met zo’n bootje kost flink wat geld om hetzelfde te zien wat wij nu voor niets zagen. We hadden dus een slow dagje, het is tenslotte zondag, maar wel heel leuk. We zitten nu net buiten New Port op een prachtig grote State camping. In New Port nog even de zeehonden in de haven bekeken en toen over weer een hoge brug naar de camping. Hier net nog een ruzie over een kat bijgewoond. Twee mensen die beide beweren eigenaar te zijn en beide de kat (op de camping?!?) willen hebben en dat met krachttermen ondersteunden. Kwamen net nog wat rangers langs om poolshoogte te nemen! Rust is inmiddels wedergekeerd!

Maandag 11 september Newport – Florence

Stevig stukje fietsen vandaag! Gelukkig was ik in goede doen en deels was het een soort zeven heuvelen weg traject en daar houd ik erg van. Als een gek naar beneden in de zwaarste versnelling dan de snelheid meenemen in de klim en steeds 2 versnellingen terug om in hetzelfde beentempo zo ver mogelijk te komen. Uiteindelijk breekt je dat wel een keer op, zeker als er ook nog een paar echte lange klimmen komen. We stopten op de State camping in Florence, beetje anders dan dat van Italië maar toch. Doordat het een flinke etappe was waren we laat en na het opzetten van de tent en het koken was het al stik donker. Nergens een lampje, na een half uurtje lezen op de ereader viel ik al om van de slaap. Zo lag ik er ook voor 21.00 al in. Kan dus de beste overkomen. Naast ons stond een meneer, ook op de fiets, die een aanhangertje had met platte bakken met spullen. Dan kon hij alles makkelijker vinden. Hij was al bezig met al die spulletjes toen wij aankwamen, hij moest zelfs de pikniktafel die bij onze plek hoorde nog leeg maken. Die lag net als die van hemzelf helemaal vol. De rest van de avond bleef hij daar mee bezig en Henk dacht eerst dat hij aan het reorganiseren was of zo. Vanmorgen hoorde we hem echter al weer betijds bezig met, wat leek, hetzelfde ritueel. Echt niet normaal meer. Henk heeft er zijn verstand op staan te verkijken en kwam er nog regelmatig op terug.

Dinsdag 12 september Florence – Lake Side

We hadden weer een prachtige dag. Mooi weer, niet te warm en zo’n geweldige uitzichten. Hier liggen overal brede duinen tussen de weg en de zee Je moet dat verkeer er gewoon uitfilteren want heel eerlijk het is toch wat anders dan bij ons. Stel je voor dat je over de vluchtstrook van de N279 van Beek en Donk naar Den Bosch moet fietsen met voorbij razende vrachtauto’s, bussen en veel, heel veel trucks met zo’n grote caravan erachter. Een 5th wheel noemen ze dat hier. Niet voor niets wensen ze je hier steeds “safe travels”! Soms is je fietsstrook heel breed met goed wegdek maar soms is het niks of nagenoeg niks. Als je dan in een klim zit valt het niet altijd mee om de fiets recht te houden met die zware bepakking. Als er dan zo’n zware jongen voorbij komt razen dan haal je pas weer adem als ie voorbij is. Je hebt ook weinig alternatieven, soms stukje zoals vanmiddag maar meestal wordt je daarvoor “gestraft” doordat het dan veel steiler is. Ik trek het (zowel het verkeer als het klimmen) momenteel tot mijn eigen verbazing vrij goed. Houden zo! Kwamen we toen straks aan bij de camping, raken in gesprek met een paar mensen die willen weten wat we gingen eten. Maar weer eens noodles met een ui en erwtjes en worteltjes. En nutriënten? Vroeg de mevrouw. Wij zeiden dat we wel wat yoghurt hadden maar geen eieren omdat je die alleen per 12 kunt kopen. Komen ze een half uurtje later langs met 6 eieren (doosje doormidden gescheurd) en nog wat koekjes. Wat een feest dat soort dingen!

Woensdag 13 september en donderdag 14 september Lake Side -Bandon

Wat doemt daar op uit de mist?? De brug voor NewBend en Coos. Het was weer een flinke. Wij bleven op de weg rijden, er was alleen een verhoogd smal wandelpad langs, maar dat werd ons niet door alle automobilisten in dank afgenomen. In NewBend kwam het zonnetje voor het eerst door en genoten we van de koffie met koeken die we gisteren kregen. Daarna namen we een route van de 101 vandaan. Het begon nog wel aardig door de twee tegen elkaar liggende plaatsen maar eenmaal daarbuiten hadden we direct de eerste heel steile klim gevolgd door nog een heleboel!! Het was wel te doen met wat zuchten en kreunen maar erg lollig vind ik dit soort trajecten niet, alhoewel het feit dat je een tijdlang op grote hoogte rijdt en over de omgeving kunt uitkijken geeft wel een kick. Twee meisjes die op dezelfde camping lagen als waarvan wij waren vertrokken zagen we de hele dag weer ergens opdagen. Soms reden ze ons voorbij waarna wij ze enkele uren later weer in het vizier kregen. Ze waren niet zo spraakzaam maar we zagen ze zo wel een keer of 5 gedurende de hele dag. Toen wij op de plaats van bestemming van de 101 gingen en uiteindelijk in het dorp weer langs deze weg fietsten kwamen zij er ook net weer aan. Nu is het tijd voor koffie dacht ik. Wij trakteren. Bleken 2 Duitse meiden die een half jaar aan het fietsen waren. Echt heel gezellig zitten kletsen. Zij gingen nog een stuk verder, wij zochten ons motel op voor onze rustdag. De rustdag is ook altijd een beetje een stress dag. Er moet van alles, fietsen nakijken, de tent nog drogen, de was doen, mail en bankzaken bijwerken. Mezelf kwaad maken op Zilveren Kruis omdat ik die kosten van Henk zijn val maar niet gedeclareerd krijg. Polarsteps bijwerken, wat telefoontjes plegen en ook nog het gevoel willen hebben dat je deze dag rust hebt[e-1f644]. En oh ja eigenlijk wilden we ook nog wel wat van dit leuke stadje Bandon zien. Gaat niet lukken! Inmiddels is het bijna 21.30 uur en ben ik dus nog druk met Polarsteps. Nog even doorwerken dan is het weer bedtijd en is morgen weer een “gewone” fietsdag[e-1f923]

Nog even de fiets afstanden bijwerken voor de sponsoring: We fietsten dag 32 tm 42 met respectievelijk 68, 68, 78, 28, 53, 68, 73, 51, 84, 49, 70 is totaal 2.838km