Op koers, 114 km

We hadden afgesproken om half 8 te kunnen ontbijten en zo waren we om half 9 al onderweg. Het was nog behoorlijk koud (natuurlijk ook omdat we zo hoog zaten) maar je kon al zien dat het een prachtige dag zou worden. Blauwe lucht en al vroeg de zon aan de hemel. De eerste afdaling was nog flink bibberen maar na de tweede klim gingen de jasjes al uit. We schoten heerlijk op en om 12 uur toen we gingen lunchen zaten we al op de 55 km's. Dan kun je weer niet begrijpen dat je nog maar enkele dagen eerder zo hebt moeten werken om om 12 uur 30 km verder te zijn. Het weer doet heel veel maar toch ook vooral het traject. Het was ook prachtig vandaag, veel kleine wegen tussen de bossen, mooie klimmen die goed liepen maar toch ook een heel aantal steile stukken. Vanmiddag in de tuin van een restaurant koffie zitten drinken. De Duitsers lijken niet zo'n buitenzitters te zijn want ook met dit prachtige weer moesten we echt zoeken om een plekje buiten te vinden. Het was kennelijk ook een goede dag en omgeving voor motorrijders want we hebben er vandaag honderden gezien en zowaar iemand op precies dezelfde Kawa als ik heb!! We zitten nu weer in een stadje van twee keer niks maar ons pension is prima, eigen huiskamer met tv, bank en tafel om te lezen en de kaart uit te spreiden en een aparte bad- en slaapkamer. Ook hier zijn we de enige gasten. De was hangt lekker buiten en kon zelfs wat van de laatste zonnestralen meepikken. Vandaag hadden we als lunch een volledige maaltijd omdat dat het enige was wat geserveerd werd. De eerste weken aten we vooral salade's met brood, vooral de Sopska salada die we vanaf Bulgarije tegenkwamen was een salade die ons goed paste, deze salade wordt afgedekt met een laag geraspte kaas. Daarna hebben we een tijd Pilav met brood gegeten, zeg maar rijst, vaak met iets van een saus er over. Daarna zijn we overgeschakeld op soep met brood, ook een goede vuller. Een keer vroegen we of een restaurant een menukaart had. Dat was het geval en deze werd gehaald en ons overhandigd. Terwijl wij de kaart openden zei de bediende dat wat daar in stond......dat had hij niet. Aha, dat schiet lekker op. Dan maar kijken wat hij wel heeft. Ook hebben we in veel plaatsen meegemaakt dat men wel diverse prachtige barren had maar dat je geen enkele plek kon vinden om wat te eten. Men vindt het dan vaak geen probleem als je je eigen meegebrachte brood smeert en op eet. Na Turkije was het me t de thee teneinde. In Tsjechie was er wel iets wat er op leek maar meer iets van heet water met een zuur vruchtensmaakje. Gisteren hadden we weer de eerste black tea. Heerlijk (als je er op tijd het theezakje weet uit te vissen). Nou als laatste, hoe het met ons gaat. Prima, we zijn het erg eens over stopplaatsen, routes, snelheid en plaatsen om te eten en te slapen. De grootste irritatie? Elkaar tijdens het fietsen niet kunnen verstaan. Je kunt bijna nooit langs elkaar rijden omdat je nergens fietspaden hebt en ze overal (ook hier dus!) hard rijden op smalle wegen. Dus je rijdt achter elkaar. Voorbeeldje: je rijdt op een drukke weg en hoort voor je " humplumzumpumdum". Je denkt, dat is vast belangrijk dus je roept terug "wat zeg je schat". Het antwoord wat je krijgt is " mumtumklumflum" Je denkt: "huh, wat bedoelt ie nou" en roept: " Ik versta je niet" Je krijgt weer iets onvertstaanbaars terug, en denkt: "Het is wel gevaarlijk druk maar ik fiets toch even naar voren want het is zeker belangrijk dat hij zo aanhoudt". Als je langs hem rijdt hoor je: "Wat doe je nou hier, ik zeg toch net dat je achter me moet blijven omdat het hier gevaarlijk druk is!!!" Daar wordt je niet vrolijk van en mopperend laat je je terugzakken naar de plek waar je even van te voren nog zo lekker relaxt aan het fietsen was!!! Verder is er zeer weinig wat ons (aan elkaar) stoort dus wat dat betreft kan het nog wel even doorgaan, maar ja....we beginnen jullie allemaal nu toch wel erg te missen.