is dat nou toevallig? 54 km

Eerst nog enkele dingen van gister. Toen we van het internet cafe terug naar het hotel wandelden door de zwoele avond (dat is het echt tot nu toe elke avond!!!)wilde Henk nog wat lekkers eten. Daarom gingen we een bakkerswinkeltje binnen. Aan de muur hing een groot portret van Ataturk. Wat doet die hier vroegen wij ons af. De vriendelijke vrouw die ons hielp was een Albanese maar terwijl wij het lekkers verorberden kwam de baas even binnen. Henk zei op zijn Turks goedenavond en dat was voldoende om het contact tot stand te brengen. Konden we na dagen van onverstaanbaar Bulgaars, Macedonisch en Albanees eindelijk weer eens een gesprekje hebben, wel raar dat dat dan in het Turks verloopt!
We hadden op de heenweg al een dikke stadsmuur gezien en Henk had de indruk dat daar meer achter schuilging. Wij dus de trap op en kwamen tot onze verrassing in een soort 1001 nacht sprookjes binnenplaats terecht, echt oud maar prachtig opgeknapt en sfeervol ingericht met terrasjes op verschillende niveau's. Sfeervolle verlichting en muziek. We hebben er heerlijk van een wijntje zitten genieten.

Vanmorgen als eerste Ed gefeliciteerd met zijn 50e verjaardag (zou je niet zeggen wel?) daarna snel op weg naar Tirana. We waren Elbasan (op 135m)nog niet uit of het begon teklimmen en dat duurde 18 km tot 800 meter. Het uitzicht over Elbasan was bijzonder goed en zo zagen we nu dan ook het grote metaalfabriek complex met nog altijd rokende schoorstenen. Later reden we als het ware tussen twee gebieden door met prachtig uitzicht op een heel ruig maar toch groen gebied. We lunchten ergens langs de weg en mochten zelf in de keuken komen uitzoeken wat we wilden eten. De jongens deden hun uiterste best om het ons naar de zin maken en uiteindelijk moesten we 1 euro betalen! Een fooi van nog 1 euro leek op zijn plaats.
Voor we bij Tirana waren moesten we nog een bruggetje over waarvan maar een rijstrook beschikbaar was. De eerste auto van onze rij stond op 3/4 maar er stond ook al een tegenligger op 1/4 van de andere kant. Alles stond stil dus. Wat een getoeter en commotie! We mogen dat wel houden wel van dat soort chaos. Met de fiets konder we er toch wel tussendoor. Met het verkeer gaat het nog steeds goed allen geldt hier niet de wet van de zwakste zoals in Nederland maar onverbiddelijk de wet van de sterkste. Als je dat weet valt er best mee te leven cq fietsen.

In Tirana hadden we het hotel dat we uit de LP selecteerden snel gevonden en gelukkig was er nog plaats. Ook de fietsen staan veilig binnen. Hebben we nu al twee keer meegemaakt, proberen ze eerst Henk helemaal gerust te stellen dat de fietsen veilig staan en als Henk dan toch begint te vertrouwen dat het goed zal komen dan vragen ze: wat zijn die fietsen eigenlijk waard??! Nou dan heeft ie het niet meer.

In de stad hebben we het historisch museum bezichtigd. Dit geeft een goed overzicht van wat er allemaal is gebeurd met dit gebied. De Ottomanen zijn eigenlijk nog maar koud weg (1912) en daarna is er veel strijd geweest tijdens de twee wereldoorlogen waarna nog de communistische periode kwam waarin ze totaal geisoleerd waren van de rest van de wereld. Toen we vanwege de sluitingstijd plotsklaps werden buiten"geveegd" hoorden we Nederlands spreken. Even informeren ...wat blijkt toen wij drie dagen geleden op het Internet aan het speuren waren naar reisverhalen van anderen over Albanie (weten jullie nog?) toen vonden we daar ook diverse stukken van een meisje dat hier als zendelinge werkt (dmv sport mensen in contact te brengen met het evangelisch geloof) Nou dat meisje stond dus daar met twee vrienden die enkele dagen over waren om haar te bezoeken. Henk herkende haar van de foto die op internet staat. Is dat toevallig or what? We hebben hun advies gevolgd en zijn gaan dineren in de skytower met een geweldig uitzicht over een druk en donker Tirana. Tja gedurende zo'n 4 a 5 uur per dag valt hier de stroom uit dus zie je overal buiten kleine en grote stroomgeneratoren staan. We gaan daarom snel afsluiten voordat de stroom er een eind aan maakt!
Morgen niet naar Durres maar op aanraden van de mensen hier naar Kruje wat al op weg ligt naar Shkodra.