De Feestdagen
Door: Antonita
Blijf op de hoogte en volg Antonita en Henk
02 Januari 2017 | Australië, Canberra
Door de kerst ben ik er een week niet toegekomen om ons reisverhaal met jullie te delen dus deze week krijgen jullie een dubbele aflevering :-) Het is een hele kluif geworden. Er is weer veel moois op ons pad gekomen.
We starten waar we waren gebleven, we zouden naar Fraser Island gaan.
Een dame op onze camping vertelden we dat we naar Fraser Island zouden gaan en ze zei: Daar kun je flink reisziek van worden. Wij dachten dat ze het over de bootreis had maar die verliep uiterst gladjes. Dat we in de bus allemaal de gordel om moesten doen had ons al iets moeten vertellen maar na 2 minuten in de bus wisten we het: dit wordt geen rustig busritje over het eiland.
Fraser Island is een eiland dat een volledige zandondergrond heeft. Ze hebben er geen verharde wegen aangelegd dus je hebt het gevoel dat je met De Rooij in de vrachtauto mee doet aan Parijs Dakar, maar dan achterin een bus. Je voelt het ontbijt een poging doen om vanuit je maag weer richting slokdarm te kruipen. Die bus gaat met volle vaart over al die paden met loszand en je hutsebutst dus met elke beweging mee. Een gesprek voeren wordt een hele uitdaging. Je ziet ook niet veel omdat de zijkanten hoge wallen zijn die je het zicht naar voren of in de verte ontnemen. Na een korte wandeling bij "Central Station" dat niet meer is dan wat oude houtvestershuisjes en wat overzichtsborden hobbelden we naar Lake McKenzie een meer met bijzonder zacht water (qua PH waarde dan) dus daar even gezwommen.
Er was voor een prima lunch gezorgd bij een groot resort aan de oostkant van het eiland. Niet te veel van eten want dat kwam je daarna in de bus weer duur te staan.
We koersten namelijk over het zandstrand richting een scheepswrak. De chauffeur vertelde dat het strand gezien wordt als een highway en inderdaad er stonden borden met maximum snelheid 80km!! Er zijn helaas een aantal geulen waar de bus vol doorheen ging en omdat het nog niet volledig eb was moesten we hoger over het strand waar het zand losser is en je meer spoorvorming hebt.
We brachten een bezoek aan een heuvel met allerlei kleuren zand en een creek die helder en ondiep is zodat je naar boven kunt lopen langs de creek en door het water weer stroomafwaarts terug kunt keren. Daarna werd aangeboden om met een propeller vliegtuigje een korte vlucht over het eiland te maken waarna er weer geland werd een eindje verderop op het strand waar de bus intussen naar toe gereden was. Henk maakte van die gelegenheid gebruik en vond het superleuk. Het vliegen ging heel rustig, waarschijnlijk rustiger dan wij in de bus moesten doorstaan. Het eiland is erg bosrijk en ze zagen van boven tussen de bomen wat meertjes en zandpartijen. De bus reed terug kort langs de vloedlijn omdat de ondergrond daar wat vaster is en moest daarna direct door de wasstraat want het is natuurlijk zout water en dat bijt wel lekker. De bus was van duitse makelarij (MAN) en daarom zou die beter over het zand floaten dan andere vervoersmiddelen. Nou ik stel me bij floaten toch wel wat anders voor. Kortom het was een enerverende dag!
Onze tocht ging weer verder zuidwaarts. We brachten 3 nachten door in Tewantin vlak bij het toeristische Noosa. Op de eerste dag fietsten we naar Noosa Heads en deden van daaruit een prachtige wandeling door de bossen en hoog boven de South Pacific Ocean. We zagen zelfs nog een Koala in een boom zitten. De terugtocht stippelden we op de Garmin uit en we vonden een mooie achter af route waar het laatste stukje ontbrak. Klopte, het pad eindigde in een bos maar met wat door het groen kruipen kwamen we toch weer op een weg terecht. We vonden we dat de auto's hard reden! Dat werd verklaard toen aan het einde van die weg stond aangegeven dat het hier om een motorway (zeg maar snelweg) ging...Oeps!
De volgende dag gingen we verder off road. Het was weer echt biken maar mooi en heerlijk rustig. Bij terugkeer op de camping gingen we nog een paar trails rijden in een bikepark vlak bij. Die waren echt heel tof!
Toen was het tijd om na een bezoekje aan de Glasshouse Mountains op zoek te gaan naar Greenslopes een stadsdeel van Brisbane waar Dirk, de zoon van mijn broer Henry voor een jaar werkt en woont met zijn Carolien en hun boys Krijn (3) en Job (1).
Zij huren daar een heerlijk huis waar wij de camper in de tuin op de oprit konden zetten. De kalkoen was al in huis dus dat was en goed begin! De volgende dag gingen we eerst naar een mooi park met Dirk en Krijn Karawatha. Toen we Krijn moe hadden gekregen haalden Henk en ik "onzen Henry" en zijn Marjon op van het vliegveld, zij kwamen net terug van Uluru. We hadden een super gezellige kerst, de kalkoen en de BBQ op eerste kerstdag waren geweldig. We bezochten Bribie Island en het Brisbane strand aan de rivier "The Southbank" waar veel mensen opgaf komen met het warme weer. Ook de Botanische tuinen hebben we doorlopen, ruim opgezet en mooi om te zien.
Nadat we de 28e december Henry's verjaardag nog met door Marjon handgemaakte hamburgers en enkele heerlijke salades (veel vers fruit!!) hadden gevierd was het tijd voor ons om weer te vertrekken. In twee dagen bereikten we Sydney. We merken wel dat het nu echt vakantieseizoen is, het is overal, met name langs de kust, megadruk. Wij kozen dus een route die door het binnenland liep en kwamen zo door het plaatsje Muswellbrook. Kent iemand (nog) "When black friday comes" van Steeley Dan? Daar komt dit plaatsje in voor! Deze dag een nieuw record qua warmte, we zagen 43 graden op de teller in de auto! Beetje lastig als je weet dat de koelkast in de camper stuk is en dat die (nu) niet gemaakt kan worden omdat iedereen kerstvakantie heeft zodat we nu moeten proberen met twee gekregen koelboxen en zakken ijs onze etenswaren koel te houden.
We hadden een plekje op een camping geboekt in Dural een voorstadje van Sydney op 28km van de Lavenderbay die wij uitgekozen hadden om het vuurwerk te bekijken. Omdat het beloofde heel druk te worden in de stad gingen wij met de fiets. Op de heenweg, raakten we met stoeltjes, eten en drinken (water, icetea, flesje wijn, flesje bubbels) nog bijna verdwaald op een trail. Het was ook overal erg heuvelachtig en vaak flink stijl. Maar we vonden een mooie en plek in de baai waar we ook lekker konden zitten. De politie kwam vaak langs en haalden bij veel jongeren drank weg. Wij hebben de wijn en bubbels dus tot na zonsondergang in de tas gelaten! Er was genoeg te kijken met al die mensen dus de tijd vloog. We zaten er rond 17.00uur en om 21.00uur was er een eerste vuurwerk. Om 24.00 was het echt raak. Ik had de wifi aan want we wilde onze goede vrienden laten meegenieten. Hun wens kwam om 0.00 precies binnen en toen ik hen direct daarna probeerde te bereiken met Facetime was de batterij van de wifi op en ook de extra batterij die we bij hadden! Gelukkig nog wel wat mooie foto's kunnen maken en doorzenden.
Het was namelijk wel een fantastisch vuurwerk en een geweldige belevenis!!
Na het vuurwerk hebben we de bubbels opgedronken en nog even gezeten. Daarna wilden we vertrekken maar bleek dat het onmogelijk was om weg te komen. De straat stond vol, en dan bedoel ik echt vol, met mensen die werden tegengehouden. Dit was om het verkeer te reguleren dat niet iedereen tegelijkertijd met de auto de weg op zou kunnen. We hebben er nog tot twee uur gestaan en moesten toen dus nog die 28km terug, weer over een heel grote weg, door een tunnel en heuvel op en af. Het was dus over vieren toen we flink bezweet de camper weer bereikten dus eerst toch nog maar even douchen. Het werd al licht toen we gingen slapen!
Net voor 10.00 uur werden we wakker van een FaceTime oproep door onze vrienden zodat we er ook dit jaar "bij waren" toen het in Nederland 2017 werd.
Rond de middag zijn we naar downtown Sydney gereden om de stad op de fiets te verkennen. Zelfs over de Harbourbridge gefietst waar nog papieren schijven/doppen lagen van het vuurwerk van de vorige avond.
Vandaag vertrokken en door de Blue Mountains naar Canberra gereden. De Blue Mountains zijn prachtig, ze kregen deze naam omdat er een blauwe waas hangt van de Eucalyptus bomen die de heuvels bekleden. Veel mooie uitzichtpunten maar ook enorm toeristisch!! Ook Canberra, de hoofdstad van Australië, hebben we nog even op de fiets verkent. Het is een enorm ruim opgezette stad met veel water en groen maar met weinig sfeer. Er is eigenlijk geen knus centrum.
We realiseren ons dat we nu op de helft van onze trip zijn en dat is toch wel raar. 3 maanden lijkt nog een hele tijd te gaan maar die eerste 3 zijn zo snel voorbij gegaan en we genieten er nog zo van... Dag bij dag maar weer.
Voor iedereen die we nog niet gesproken, geappt of gemaild hebben: de beste wensen voor 2017. Alle anderen: bedankt voor jullie goede wensen en lieve woorden.
Tot volgende week!
We starten waar we waren gebleven, we zouden naar Fraser Island gaan.
Een dame op onze camping vertelden we dat we naar Fraser Island zouden gaan en ze zei: Daar kun je flink reisziek van worden. Wij dachten dat ze het over de bootreis had maar die verliep uiterst gladjes. Dat we in de bus allemaal de gordel om moesten doen had ons al iets moeten vertellen maar na 2 minuten in de bus wisten we het: dit wordt geen rustig busritje over het eiland.
Fraser Island is een eiland dat een volledige zandondergrond heeft. Ze hebben er geen verharde wegen aangelegd dus je hebt het gevoel dat je met De Rooij in de vrachtauto mee doet aan Parijs Dakar, maar dan achterin een bus. Je voelt het ontbijt een poging doen om vanuit je maag weer richting slokdarm te kruipen. Die bus gaat met volle vaart over al die paden met loszand en je hutsebutst dus met elke beweging mee. Een gesprek voeren wordt een hele uitdaging. Je ziet ook niet veel omdat de zijkanten hoge wallen zijn die je het zicht naar voren of in de verte ontnemen. Na een korte wandeling bij "Central Station" dat niet meer is dan wat oude houtvestershuisjes en wat overzichtsborden hobbelden we naar Lake McKenzie een meer met bijzonder zacht water (qua PH waarde dan) dus daar even gezwommen.
Er was voor een prima lunch gezorgd bij een groot resort aan de oostkant van het eiland. Niet te veel van eten want dat kwam je daarna in de bus weer duur te staan.
We koersten namelijk over het zandstrand richting een scheepswrak. De chauffeur vertelde dat het strand gezien wordt als een highway en inderdaad er stonden borden met maximum snelheid 80km!! Er zijn helaas een aantal geulen waar de bus vol doorheen ging en omdat het nog niet volledig eb was moesten we hoger over het strand waar het zand losser is en je meer spoorvorming hebt.
We brachten een bezoek aan een heuvel met allerlei kleuren zand en een creek die helder en ondiep is zodat je naar boven kunt lopen langs de creek en door het water weer stroomafwaarts terug kunt keren. Daarna werd aangeboden om met een propeller vliegtuigje een korte vlucht over het eiland te maken waarna er weer geland werd een eindje verderop op het strand waar de bus intussen naar toe gereden was. Henk maakte van die gelegenheid gebruik en vond het superleuk. Het vliegen ging heel rustig, waarschijnlijk rustiger dan wij in de bus moesten doorstaan. Het eiland is erg bosrijk en ze zagen van boven tussen de bomen wat meertjes en zandpartijen. De bus reed terug kort langs de vloedlijn omdat de ondergrond daar wat vaster is en moest daarna direct door de wasstraat want het is natuurlijk zout water en dat bijt wel lekker. De bus was van duitse makelarij (MAN) en daarom zou die beter over het zand floaten dan andere vervoersmiddelen. Nou ik stel me bij floaten toch wel wat anders voor. Kortom het was een enerverende dag!
Onze tocht ging weer verder zuidwaarts. We brachten 3 nachten door in Tewantin vlak bij het toeristische Noosa. Op de eerste dag fietsten we naar Noosa Heads en deden van daaruit een prachtige wandeling door de bossen en hoog boven de South Pacific Ocean. We zagen zelfs nog een Koala in een boom zitten. De terugtocht stippelden we op de Garmin uit en we vonden een mooie achter af route waar het laatste stukje ontbrak. Klopte, het pad eindigde in een bos maar met wat door het groen kruipen kwamen we toch weer op een weg terecht. We vonden we dat de auto's hard reden! Dat werd verklaard toen aan het einde van die weg stond aangegeven dat het hier om een motorway (zeg maar snelweg) ging...Oeps!
De volgende dag gingen we verder off road. Het was weer echt biken maar mooi en heerlijk rustig. Bij terugkeer op de camping gingen we nog een paar trails rijden in een bikepark vlak bij. Die waren echt heel tof!
Toen was het tijd om na een bezoekje aan de Glasshouse Mountains op zoek te gaan naar Greenslopes een stadsdeel van Brisbane waar Dirk, de zoon van mijn broer Henry voor een jaar werkt en woont met zijn Carolien en hun boys Krijn (3) en Job (1).
Zij huren daar een heerlijk huis waar wij de camper in de tuin op de oprit konden zetten. De kalkoen was al in huis dus dat was en goed begin! De volgende dag gingen we eerst naar een mooi park met Dirk en Krijn Karawatha. Toen we Krijn moe hadden gekregen haalden Henk en ik "onzen Henry" en zijn Marjon op van het vliegveld, zij kwamen net terug van Uluru. We hadden een super gezellige kerst, de kalkoen en de BBQ op eerste kerstdag waren geweldig. We bezochten Bribie Island en het Brisbane strand aan de rivier "The Southbank" waar veel mensen opgaf komen met het warme weer. Ook de Botanische tuinen hebben we doorlopen, ruim opgezet en mooi om te zien.
Nadat we de 28e december Henry's verjaardag nog met door Marjon handgemaakte hamburgers en enkele heerlijke salades (veel vers fruit!!) hadden gevierd was het tijd voor ons om weer te vertrekken. In twee dagen bereikten we Sydney. We merken wel dat het nu echt vakantieseizoen is, het is overal, met name langs de kust, megadruk. Wij kozen dus een route die door het binnenland liep en kwamen zo door het plaatsje Muswellbrook. Kent iemand (nog) "When black friday comes" van Steeley Dan? Daar komt dit plaatsje in voor! Deze dag een nieuw record qua warmte, we zagen 43 graden op de teller in de auto! Beetje lastig als je weet dat de koelkast in de camper stuk is en dat die (nu) niet gemaakt kan worden omdat iedereen kerstvakantie heeft zodat we nu moeten proberen met twee gekregen koelboxen en zakken ijs onze etenswaren koel te houden.
We hadden een plekje op een camping geboekt in Dural een voorstadje van Sydney op 28km van de Lavenderbay die wij uitgekozen hadden om het vuurwerk te bekijken. Omdat het beloofde heel druk te worden in de stad gingen wij met de fiets. Op de heenweg, raakten we met stoeltjes, eten en drinken (water, icetea, flesje wijn, flesje bubbels) nog bijna verdwaald op een trail. Het was ook overal erg heuvelachtig en vaak flink stijl. Maar we vonden een mooie en plek in de baai waar we ook lekker konden zitten. De politie kwam vaak langs en haalden bij veel jongeren drank weg. Wij hebben de wijn en bubbels dus tot na zonsondergang in de tas gelaten! Er was genoeg te kijken met al die mensen dus de tijd vloog. We zaten er rond 17.00uur en om 21.00uur was er een eerste vuurwerk. Om 24.00 was het echt raak. Ik had de wifi aan want we wilde onze goede vrienden laten meegenieten. Hun wens kwam om 0.00 precies binnen en toen ik hen direct daarna probeerde te bereiken met Facetime was de batterij van de wifi op en ook de extra batterij die we bij hadden! Gelukkig nog wel wat mooie foto's kunnen maken en doorzenden.
Het was namelijk wel een fantastisch vuurwerk en een geweldige belevenis!!
Na het vuurwerk hebben we de bubbels opgedronken en nog even gezeten. Daarna wilden we vertrekken maar bleek dat het onmogelijk was om weg te komen. De straat stond vol, en dan bedoel ik echt vol, met mensen die werden tegengehouden. Dit was om het verkeer te reguleren dat niet iedereen tegelijkertijd met de auto de weg op zou kunnen. We hebben er nog tot twee uur gestaan en moesten toen dus nog die 28km terug, weer over een heel grote weg, door een tunnel en heuvel op en af. Het was dus over vieren toen we flink bezweet de camper weer bereikten dus eerst toch nog maar even douchen. Het werd al licht toen we gingen slapen!
Net voor 10.00 uur werden we wakker van een FaceTime oproep door onze vrienden zodat we er ook dit jaar "bij waren" toen het in Nederland 2017 werd.
Rond de middag zijn we naar downtown Sydney gereden om de stad op de fiets te verkennen. Zelfs over de Harbourbridge gefietst waar nog papieren schijven/doppen lagen van het vuurwerk van de vorige avond.
Vandaag vertrokken en door de Blue Mountains naar Canberra gereden. De Blue Mountains zijn prachtig, ze kregen deze naam omdat er een blauwe waas hangt van de Eucalyptus bomen die de heuvels bekleden. Veel mooie uitzichtpunten maar ook enorm toeristisch!! Ook Canberra, de hoofdstad van Australië, hebben we nog even op de fiets verkent. Het is een enorm ruim opgezette stad met veel water en groen maar met weinig sfeer. Er is eigenlijk geen knus centrum.
We realiseren ons dat we nu op de helft van onze trip zijn en dat is toch wel raar. 3 maanden lijkt nog een hele tijd te gaan maar die eerste 3 zijn zo snel voorbij gegaan en we genieten er nog zo van... Dag bij dag maar weer.
Voor iedereen die we nog niet gesproken, geappt of gemaild hebben: de beste wensen voor 2017. Alle anderen: bedankt voor jullie goede wensen en lieve woorden.
Tot volgende week!
-
02 Januari 2017 - 13:57
Sandra:
Wat een heerlijk verhaal weer, net of we er een stukje bij zijn! Jullie ook de beste wensen voor het nieuwe jaar. Nog "even" genieten van de reis en avonturen. Liefs, Sandra -
02 Januari 2017 - 14:40
Ghita :
Ook voor jullie gelukkig nieuwjaar en een avontuurlijk 2017 (wat jullie nu al uitgebreid in de praktijk brengen). -
02 Januari 2017 - 15:33
Julia:
Wat een avontuurlijke belevenissen!!
Ik heb het verhaal met plezier gelezen.
Nog een hele fijne tijd Henk en Antonita!
Liefs, Julia -
02 Januari 2017 - 19:06
Aniek:
Op de helft? De tijd is idd omgevlogen!
Muswellbrook... t heeft vast niets met de mosselman te maken ;-)
-
02 Januari 2017 - 21:37
Thea Krol:
Antonita en Henk, heerlijk verhaal.
De beste wensen en geniet nog van jullie fantastisch avontuur!
Gr Thea -
02 Januari 2017 - 22:22
Caroline:
De beste wensen voor 2017! geniet van jullie tijd in Australië en Nieuw-Zeeland (is ook geweldig!). De tijd vliegt, dus veel foto's en filmpjes maken, kan je later nog vaak nagenieten. Veel plezier! -
02 Januari 2017 - 22:28
Anita B:
Het is weer een fantastisch verslag! Ik heb ervan genoten!!! Maar eh.. die bubbels? Waren jullie bang op de bon geslingerd te worden door oom agent? Hadden jullie je ID niet kunnen overleggen om te bewijzen dat jullie ouder zijn dan jullie lijken? ;-)
Nog veel plezier met de tweede helft! X -
02 Januari 2017 - 22:37
Mientje:
Henk en antonita ,wat hebben jullie toch geweldige momenten mee gemaakt ,spannend hoor !wat een belevenis samen dit te kunnen doen .de fotos het houd niet op .nog fijne dagen ( en dat de koelkast gauw gemaakt is ) lieve groetjes xxx -
03 Januari 2017 - 02:07
Henry En Marjon:
Heel herkenbaar verhaal, niet alleen omdat wij er in voorkomen, maar ook omdat wij grote delen van jullie tocht ook gedaan hebben. Toch ook wel een beetje jaloers omdat jullie nog maar op de helft zijn en wij alweer bijna naar huis gaan. Hoe dan ook, er staat jullie nog veel moois te wachten op Tasmanië en in Nieuw-Zeeland. Geniet ervan en in gedachten reizen we met jullie mee. -
03 Januari 2017 - 08:30
Peter En Els:
De beste wensen voor dit nieuwe jaar en blijven schrijven, we lezen met plezier -
04 Januari 2017 - 14:54
Corinne:
Lekker een beetje meereizen door jullie verslag te lezen! Geniet ook van de tweede helft. Groetjes, Corinne -
05 Januari 2017 - 11:53
Esmiralda:
Op de helft al weer...gaat echt hard hoor, ook vanuit het koude Nederland. Super veel plezier in de 2e helft van jullie avontuur. Geniet ervan en dan genieten wij op afstand mee door de verhalen.
-
06 Januari 2017 - 22:42
Johan Manders:
Hallo luitjes,
Eindelijk een reactie uit Deurne. Allereerst wil ik jullie een heel gezond en gelukkig 2017 toewensen.
Ik heb eens de tijd genomen om jullie avonturen helemaal te lezen. Geweldig wat een avontuur daar aan de andere kant van onze wereldbol. Tot mijn geruststelling fietst Henk zich langzaam warm voor het hoogtepung voor ons dit jaar Trontheim- Oslo. Peuleschilletje zo te lezen, is al gewend om lang op kop te fietsen. Antonita heerlijk zoals jij ons op de hoogte houdt, van alle activiteiten,misschien het begin van een nieuwe loopbaan als schrijfster. Ik ben nu al in de ban en zal het verder wekelijks volgen.
Hier in Deurne loopt de bouw volgens plan, de stucadoors zijn begonnen en alles loopt volgens plan. Moet wel erkennen dat het sporten er op dinsdag momenteel erbij inschiet. Daarnaast hebben we een groot verlies geleden met het overlijden van Piet van de Wal Sr. Na een ziekteproces van zes weken is hij ons ontvallen. Zo luguber acht weken geleden stonden we in Tilburg nog te genieten van een optreden van Status Quo. In de Holten van de Wal familie hebben we veel steun aan elkaar in dit verwerkingsproces.
Ik weet niet of jullie hebben meegekregen dat Henry ook Trontheim gaat fietsen.
Met een glas rode wijn willen wij toosten op jullie mooie reis. Geniet er volop van.
Groetjes Johan
-
07 Januari 2017 - 00:13
Leni Van Dijk:
Ha Henk en Antonita,
De beste wensen voor 2017!
Snot verkouden zit en hang ik op de bank. En dan is het erg leuk om over jullie belevenissen aan de andere kant van de wereld te lezen en een zo beetje mee te reizen.
Heel veel plezier daar en we blijven jullie volgen.
Gr. Leni
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
