De laatste staat die we nog moesten bezoeken

Na Canberra, dat in een eigen kleine staat- Australiën Capital, Territory- ligt, zetten we koers naar de kust via de Snowy Mountains. Deze zijn weer heel anders dan de Bleu Mountains, hoger maar met minder mooie uitzichten. Wel is het een wintersport gebied met plaatsjes die heel erg doen denken aan onze wintersportgebieden in de zomer. Dat wil zeggen heel veel sportief ogende mensen wandelend of op een mountainbike. Henk ging ook een trail fietsen die weliswaar is aangelegd maar er heel natuurlijk uitziet. Onderweg kwam hij nog oog in oog te staan met een grote kangoeroe. Het vervolg van onze route richting kust was nog wel 50 km bochtige weg met veel haarspeldbochten. Prachtig maar we waren er wel een hele tijd mee onderweg. En dan ineens ben je weer uit de bergen en komt er een stuk met veel koeien en landbouw.

We kwamen aan bij Port Campbell op een camping die nog min of meer in aanbouw was maar door de vakantietijd nu toch $ 40,- kostte. We fietsten langs de Great Ocean Road naar Peterborough met de bedoeling daar een bakkie te doen. Dit bleek echter een klein gat met weinig voorzieningen. Het valt ons op hoe weinig de mooie plekken toeristisch worden benut. Weinig strandtentjes of verhuurstands of andere zaken waar toeristen hun geld wel aan willen uitgeven.
De volgende dag reden we over de Great Ocean Road terug richting Melbourne en stopten bij de diverse natuurlijke attracties, onder andere "De twaalf Apostelen". Dit zijn een aantal los in de oceaan staande rotsnaalden waarvan er intussen nog maar 7 over zijn. Daar waren natuurlijk ook weer hordes toeristen, veelal van Aziatische afkomst die vooral druk zijn met selfies maken. Per toerist waren er ook heel erg veel lastige vliegen. Omdat wij hoedjes hebben met een netje dat je gezicht beschermd hadden wij niet zoveel last en dat leverde veel jaloerse blikken op en zelfs een paar keer de vraag of we ze niet wilden verkopen. Ook dan komt de vraag op: "waarom staat hier niemand die dingen te verkopen?" Goud geld te verdienen.

We overnachten bij de duurste camping tot nu toe ($ 85,-voor een nacht en daar was al 10% korting vanaf omdat wij de camper huren bij Apollo). Wel heel ruime plek en mooie voorzieningen, alles nog erg nieuw, maar duidelijk te merken dat het nu vakantietijd is.
Met de ferry voeren we van Queenscliff naar Sorrento om Melbourne te ontwijken, daar komen we toch nog wel een paar keer. We kozen een route onderdoor op de Mornington Peninsula en via een rondje om The Western Port kwamen we op Philip Island. Daar met de fiets rondgetoerd en de heilige grond van het racecircuits van Philip Island bezocht. Bijzonder om te bedenken dat mijn held Rossi daar al vaak geweest is. Henk heeft een heat gekart op de bij het circuit horende buiten kartbaan.

Aan het einde van de dag richting het strand voor de Pinguïn Parade. Er zitten dan zo'n 1.000 mensen vanaf 19.00 tot na zonsondergang te wachten tot er een grote groep kleine pinguïns (35cm hoog) uit de zee opduikt om over het strand hun nest op te zoeken. Ze doen dat in groepen om minder kans te hebben aangevallen te worden. Het is een bijzonder gebeuren en ik vond het erg grappig om de beestjes over het strand te zien waggelen en ze vervolgens vanaf plankiers van dichtbij te kunnen zien. Henk vond het te massaal en je mocht geen foto's maken, ook niet zonder flits. Ook was het wat dubbel, in het park "preken" ze respect voor de natuur terwijl voor de ingang een groot aantal bussen staat, met de motor draaiend, zodat de airco de juiste temperatuur geeft op het moment dat de vermoeide toerist terugkeert. Ze geven aan non-profit te zijn maar rekenen wel $ 25,- per persoon (= $ 25.000 per dag * 364 dagen = $9.100.000) terwijl de beestjes voor niks uit het water komen. Dat zijn zo van die dingetjes die bij Henk niet helemaal goed vallen maar al met al hadden we een vermakelijke avond.

Na deze "show" die pas rond 22.00 uur ten einde was moesten we nog 75km rijden naar de volgende camping in Kurumburra in Gippsland een gebied dat erg aan de Ardennen doet denken. Heuvelachtig met veel landbouw. Wij hebben er een ronde van zo'n 44km gefietst, erg leuk. Toen door naar Melbourne. Ik had van te voren gebeld en daar waar ik nu op veel plekken te horen krijgen dat het vol is ivm de vakantietijd, was deze eigenaar heel relaxt. Ik hoefde niet te reserveren en kon gewoon naar het park toekomen. Dat vond ik al verdacht. Toen we er aankwamen bleek dat dit park dichtgaat maar er zitten nog wel wat "vaste bewoners" die ze nog niet weg lijken te krijgen. Wat er aan huisjes en caravans nog stond was aftands en dat kon eigenlijk ook wel gezegd worden van de mensen die we daar zagen. De eigenaar hebben we niet gezien maar er kwam wel een dame langs om $ 35 te innen en een bonnetje af te geven. Kortom de fietsen bleven maar een keer een nachtje in onze camper slapen. Het was overigens weer een heel warme dag (37 graden en het bleef 's nachts ook warm dus slapen onder alleen een lakentje en met de airco aan).

Voordeel van deze camping was wel dat we heel dicht bij de haven zaten zodat we snel bij de boot naar Tasmanië waren. Na een vaart met de ferry van 9.00 tot 18.30 kwamen we aan op Tassie zoals ze hier zeggen. Daarmee hebben we alle staten van Australië bezocht! De eerste indruk hier is heel erg goed. Volgende week horen jullie er vast meer over. Oh ja de temperatuur was hier overdag ook wel goed maar daalt in de avond tot 11 graden. Geen airco nodig vanavond, we kruipen weer lekker onder het dekbed!