We zijn aan de laatste 10 dagen begonnen

Vanaf het balkonnetje van onze kamer op Fiji (Nadi) met 25 graden in de avonduren en uitzicht direct over de oceaan, hier het op een na laatste verslag van onze reis.
Voor we uit Nieuw Zeeland vertrokken hebben we de Caitlins goed bekeken. Dit is dus een gebied in het Zuid-Oosten van Nieuw Zeeland op weg naar Dunedin.
We bezochten een strand met versteende bomen, die zijn ooit bedolven onder lava en zo snel versteend dat de ze niet konden vergaan en zo zie je de nerven nog steeds goed terug in het gesteente.

We bezochten Cathedral Cove, een uitgeslepen hoge ruimte in de rotsen die alleen met eb toegankelijk is. Later zagen we na een korte wandeling aan Surat Bay een zeeleeuw aan het strand liggen. Op Nugget Point hadden we geluk en zagen we veel spelende zeehonden, dit is een prachtig uitkijkpunt over de oceaan met een vuurtoren.
Daarna naar Taiaroa Head waar een Albatros kolonie huist. Helaas waren ze of thuis op het nest (en dus niet te zien) of niet in de buurt (en dus ook niet te zien). Ze vlogen in elk geval niet in de buurt dus wij hebben er geen life kunnen aanschouwen. Ook de geel-oog pinguïns die daar hun nest hebben waren niet te spotten, waren lekker in de zee aan het zwemmen waarschijnlijk.

We kwamen in de avond aan bij Dunedin en hadden toen nog niets van de stad en omgeving gezien dus dat hebben we de volgende dag gedaan. Ook Dunedin ligt op of aan een Peninsula, een soort schiereiland. Daar op ook Larnachs Castle, gebouwd door een rijke bankier die lang in het parlement heeft gezeten en daar zelfs tot zijn einde kwam. Het huis zag er aardig uit maar wij hebben vooral de tuin bewonderd die ze erg goed onderhielden. Ook de rest van deze Peninsula was de moeite waard om te bekijken, mooie vergezichten over de stad en de omgeving.
In Dunedin zelf hebben we wat rondgewandeld en een crêpe gegeten, vervolgens de heerlijk ruikende chocolade fabriek maar snel voorbij gelopen!

In de blog van Marjon en Henry had Henk gezien dat in Dunedin de stijlste straat ter wereld was. Hij vroeg zich toen al direct af of je een dergelijke stijlte kon fietsen. Nu was het tijd om daar een antwoord op te vinden. Eerst die straat zoeken, je verbazen over de helling daarna het besluit: "Ik ga het proberen" maar het moest wel op mijn fiets ivm de beschikbare versnellingen. Tot verrassing, verbazing en zelfs lichte ontzetting van de Aziatische toeristen ter plekke kwam er dus ineens iemand op een te kleine fiets voorbij. Dit terwijl zij zich al nauwelijks te voet staande konden houden. Ik probeerde mee te lopen om foto's te maken en ben ook maar gaan aanmoedigen want het ging goed en hij kwam verder dan ik verwacht had ook al was het (excuseer het woordgebruik) rete stijl. Toen hij boven aankwam ging er een applaus op door de straat, echt lachen!
In het laatste deel van die dag bezochten we nog de Moeraki Boulders wonderbaarlijke stenen ronde bollen die op het strand en in de zee liggen.

Henk fietste de volgende dag nog ruim 100km van Geraldine richting Christchurch midden door het agrarische land en hij verbaasde zich weer over de lengte van de regeninstallaties. Ze kosten zeker $ 20.000 per overspanning en we hebben er dus van 23 overspanningen geteld (ja, voor de snelle rekenaars dat is toch bijna 5 ton voor een regeninstallatie).
Het waren weer mooie warme dagen zeker voor daar en zeker voor de tijd van het jaar. Wij boffen echt zo verschrikkelijk met het weer!

Voor we de stad Christchurch binnenreden hebben we eerst nog Akaroa bezocht. Dit is een plaatsje op het Banks-schiereiland. Er is een prachtige bergachtige weg om er te komen en het stadje is schattig, hier hebben heel lang vooral Franse immigranten gezeten en dat zie je bv nog aan de straatnamen. Je kunt via een andere weg weer terug waardoor je vanaf veel punten de omgeving kunt bekijken.

Uiteindelijk in Christchurch aangekomen was het tijd om de camper uit te ruimen en te gaan inleveren bij de verhuurder. Toch weer zo'n 7.200km gereden in NZ in 8 weken. Zo zit onze tijd met een huis op wielen er nu toch echt op.
De reis naar Fiji, via Auckland, verliep ongekend vlot, geen enkel probleem met inchecken, we hebben nu ook niet veel meer bij ons dan een korte broek en een t-shirt. We moeten wel weer een beetje wennen aan 30graden en een hoge luchtvochtigheid. Gelukkig beschouwen we dit niet meer als reis maar als vakantie en dan mag je best alle dag een biertje drinken! Vochtgehalte moet immers op peil blijven.

Tja en Fiji, heerlijk weer, prachtig strand, vriendelijke, relaxte mensen maar....we hebben het gevoel dat we terug zijn in Turkije 20 jaar geleden toen we daar voor het eerst kwamen. Alles kan nog, niks is voorspelbaar, 5 minuten wordt zo een half uur etc. Uurloon van de jongen die hier in het entertainment werkt (vrij onduidelijk wat dat betekent) is $ 3,10 per uur, dat is dus € 1,55!! Om te vergelijken, een brood kost $0.80, een biertje in de winkel $ 3,40.

We hebben gezocht naar mogelijkheden om fietsen te huren maar of het was kwaliteitje "niks" of alleen te huur per uur en alleen binnen een bepaald resort.
Daarom gisteren een rondrit met een busje gemaakt over het eiland en daarbij oa in een mudpool gezeten. Was al met al gezellige middag.
Vandaag zijn we naar de kapper geweest, dat was wel nodig na 6 maanden. Henk betaalde voor knippen $5,- dat is dus € 2,50. We spraken voor mij geen prijs af (dom) en zo betaalde ik na knippen, kleuren, wassen en föhnen $ 150,- waarschijnlijk kan daar het kind van de kapster van studeren! Anyway....
Gelukkig over een paar weken kunnen we gewoon weer op onze Nancy rekenen!
Staan we op de bus te wachten om terug te gaan naar ons hotel, stopt er een andere bus met veelal schoolgaande jeugd. Kwam gezellige muziek uit die bus (flink hard) en dat zette ik op video. Dat trok al de aandacht van het publiek in de bus en toen ik daarna ook nog wat danspasjes ten beste gaf zagen we die hele bus meedeinen en werd mijn "optreden" met applaus beloond!

Nou we gaan nog even van onze laatste dagen genieten hier, we doen niet veel maar dat is ook prima. Hebben we weer overal zin in als we terug zijn.