Een prachtige week!
Door: Antonita
Blijf op de hoogte en volg Antonita en Henk
15 Maart 2017 | Nieuw Zeeland, Waikawa
Sorry voor de lap tekst maar we hebben een van onze mooiste weken achter de rug.
Beginnen bij het begin. We waren in Te Anau wat de basis is voor een bezoek aan Milford Sound. De 180km lange weg tussen Te Anau en Milford Sound is bezaaid met bezienswaardigheden. Prachtige meren, cascaderende watervallen en mooie uitkijkpunten. Overal stoppen en stukje wandelen en bewonderen. In een rots midden op de weg is een tunnel uitgehouwen, vanaf een afstand een heel nietig gaatje in zo'n reusachtige berg. Bij Milford Sound miezerde het een beetje. Dat is niet gek als je weet dat het daar twee van de drie dagen regent en er per jaar zo'n 9 meter water valt! We besloten dus toch voor een rondvaart te gaan. Wel erg toeristisch maar anders krijg je weinig van het eigenlijke fjord te zien. Het is een indrukwekkende omgeving met stijle wanden en heel veel super hoge watervallen omdat de regen niet wordt opgenomen in de rotsen en dus op verschillende plekken naar beneden klettert.
Voor de volgende dag hadden we nog geen plan maar we moesten wel naar een dorp verderop voor onze geboekte trip naar Doubtful Sound. Omdat het "maar" 18 km was over de weg besloot ik te gaan lopen. Henk zou de camper verplaatsen. Nu is het hele stuk langs de weg lopen niet echt fijn en dus liep ik eerst een deel van de Kepler Track, een meerdaagse wandeling via een aantal hutten. Dit was wel om maar een hele mooie route door de bossen langs de rivier. Ik nam de afslag richting Manapouri en liep het laatste stuk alsnog langs de weg. Zo had ik er bijna 26km opzitten voor ik bij de camping aankwam. Gelukkig kwam Henk mij de laatste kilometers tegemoet lopen en trakteerde me bij aankomst op een biertje.
De volgende dag dus weer een mooie trip, eerst met de boot over een meer, dan met de bus over de enige weg in Nieuw Zeeland die alleen water met water verbindt en daarna weer met de boot over de Doubtful Sound. Dit Fjord is wat gevarieerder, iets minder hoog maar met een aantal zij-armen. Ook wat meer begroeiing op de rotsen. Bijzonder want dit moet beginnen met lagen mos die een bodem vormen om bomen op te laten wortelen. Ze kennen hier ook boom lawines omdat ze elkaar in hun val meeslepen. Het duurt dan weer een mensenleven voor er een nieuwe generatie bomen staat.
Henk wilde heel graag een Oud Mortelnaar bezoeken die zo'n 30 jaar geleden naar Nieuw Zeeland is verhuisd. Ze zijn van hetzelfde bouwjaar en hij was heel benieuwd hoe het Ton (Crooijmans) was vergaan. Hij woont helemaal zuidelijk aan de zee. Dus we hadden via Facebook contact gelegd en waren van harte welkom voor een bakkie. Dat bakkie werden bijna 24 uur! Ton en zijn Larissa wonen super prachtig met uitzicht direct op de Te Waewae Bay waarachter de Tasman zee (denk ik, kan ook de Pacific zijn...) Ton heeft een koeienbedrijf met zo'n 300 dieren wat voor daar betrekkelijk klein is maar dat is wel een bewuste keuze. Daarnaast hebben ze een flink aantal bouwblokken in ontwikkeling en 9 studio's voor toerisme. Larissa zorgt voor het Bed and Breakfast gedeelte en de verhuur van een vakantiewoning. Het is een enorm terrein en echt zo prachtig. Ook het huis is geweldig. Alles gelijkvloers met veel licht en een prachtig terras. Het was echt een superleuk bezoek, ze waren zo gastvrij en namen ons mee uit eten. Henk en Ton konden ook veel herinneringen over De Mortel ophalen.
Nadat we Tutuapere (waar zij wonen) verlieten reden we naar de ferry die ons in een uurtje naar Stuwart Island bracht. De camper bleef in de haven van Bluff staan. We namen alleen ieder een rugzak mee. In de middag gingen we met een kleine ferrry naar Ulva Island waar veel verschillende vogels huizen. Die zijn daar onbedreigd omdat er geen roofdieren zijn op dit eiland. Voor de nacht hadden we een backpackershostel waarbij onze kamer de grootte had van een bed. Er stond nog geen stoel in de kamer en je kon de buurman horen snurken, maar goed...
De volgende ochtend vertrokken we voor een 3 daagse wandeltocht, de Rakiura Tracking. Je moest daarvoor alles meenemen, kleding, eten voor 3 dagen, slaapgerij en slippers. Wij hebben geen echte trekkers rugzakken en ook geen slaapzakken bij ons. We konden een slaapzak van Ton lenen en voor mij draaide Henk ons dekbed uit de camper in een hoes van de tuinstoelen. Zo moest het maar. De eerste dag liepen we de aanlooproute en nog 8 km over de track, totaal zo'n 14km. Je komt dan bij een hut (moest je ver van te voren boeken) en daar is dan ......niks. Ja, harde houten banken en tafels, een kachel, wat hout en (regen) water. Er zijn bunkbedden, zeg maar twee lagen (stapelbed idee) planken vloeren met plastic matrassen. Er passen 12 mensen in een kamer. We waren er om 4 uur en om half 5 begint Henk zich dan al te vervelen. Wij hadden wel gas maar geen brander en geen pan dus die moesten we zien te lenen. Dat is niet zo'n probleem want er heerst wel iets van saamhorigheid in zo'n hut. Om half 9 wordt het donker en moet je met een kaarsje of hoofdlichtje nog wat zien te doen. Gelukkig geeft mij e-reader voldoende licht om gewoon door te lezen. Oh ja, er zijn op 50meter afstand van de hut nog twee van die dixy-achtige toiletten en een kraantje met koud water. Dag twee liepen we 13 km over de trail en die was op plekken modderig dus dan kostte het wat extra tijd om te kijken hoe je het beste kon lopen om geen natte voeten te krijgen. Het gaat ook de hele tijd naar boven en naar beneden dus je kunt geen snelheid maken zeker niet met die (rare) bepakking van ons. Soms doe je maar 2km per uur. We hadden ook geen haast want hoe eerder we aankwamen des te eerder was het voor Henk weer het grote niets! Ik heb tijdens die tweede avond Henk met een Duitse fysicus over het Hicksdeeltje horen praten. Dan lijkt het mij wel duidelijk, niet?
De laatste dag waren de paden weer behoorlijk modderig en er was af en toe een lichte drizzle maar al met al prachtig weer om te wandelen. Tegen het einde zelfs met een mooi zonnetje. We hadden er goed de pas in en besloten tot een extra ommetje. Dat was een heel leuk ommetje maar wel continu behoorlijks steil naar boven en naar beneden. Kortom het venijn zat in de staart. Toch waren we ook na deze 17,5km redelijk fit. In de zon ophef terras smaakte het verdiende biertje weer heerlijk!
Om 5 uur zaten we weer op de ferry naar het vaste land. Daar stond de camper trouw te wachten en het voelde echt als thuiskomen. Bij de camping waar we aankwamen waren er muntjes nodig om te kunnen douchen en het kantoor was al dicht. We hebben toch wat andere gasten kunnen overtuigen van het feit dat wij ECHT moesten douchen en dus mochten we twee muntjes (5 minuten douche) overnemen. Heerlijk schoon en met een tevreden gevoel kropen we 's avonds lekker in ons eigen bedje. Er wachten ons nu nog (maar) 4 dagen Nieuw Zeeland en dat geeft gemengde gevoelens. Nou ja we gaan gewoon nog even verder met genieten!
Beginnen bij het begin. We waren in Te Anau wat de basis is voor een bezoek aan Milford Sound. De 180km lange weg tussen Te Anau en Milford Sound is bezaaid met bezienswaardigheden. Prachtige meren, cascaderende watervallen en mooie uitkijkpunten. Overal stoppen en stukje wandelen en bewonderen. In een rots midden op de weg is een tunnel uitgehouwen, vanaf een afstand een heel nietig gaatje in zo'n reusachtige berg. Bij Milford Sound miezerde het een beetje. Dat is niet gek als je weet dat het daar twee van de drie dagen regent en er per jaar zo'n 9 meter water valt! We besloten dus toch voor een rondvaart te gaan. Wel erg toeristisch maar anders krijg je weinig van het eigenlijke fjord te zien. Het is een indrukwekkende omgeving met stijle wanden en heel veel super hoge watervallen omdat de regen niet wordt opgenomen in de rotsen en dus op verschillende plekken naar beneden klettert.
Voor de volgende dag hadden we nog geen plan maar we moesten wel naar een dorp verderop voor onze geboekte trip naar Doubtful Sound. Omdat het "maar" 18 km was over de weg besloot ik te gaan lopen. Henk zou de camper verplaatsen. Nu is het hele stuk langs de weg lopen niet echt fijn en dus liep ik eerst een deel van de Kepler Track, een meerdaagse wandeling via een aantal hutten. Dit was wel om maar een hele mooie route door de bossen langs de rivier. Ik nam de afslag richting Manapouri en liep het laatste stuk alsnog langs de weg. Zo had ik er bijna 26km opzitten voor ik bij de camping aankwam. Gelukkig kwam Henk mij de laatste kilometers tegemoet lopen en trakteerde me bij aankomst op een biertje.
De volgende dag dus weer een mooie trip, eerst met de boot over een meer, dan met de bus over de enige weg in Nieuw Zeeland die alleen water met water verbindt en daarna weer met de boot over de Doubtful Sound. Dit Fjord is wat gevarieerder, iets minder hoog maar met een aantal zij-armen. Ook wat meer begroeiing op de rotsen. Bijzonder want dit moet beginnen met lagen mos die een bodem vormen om bomen op te laten wortelen. Ze kennen hier ook boom lawines omdat ze elkaar in hun val meeslepen. Het duurt dan weer een mensenleven voor er een nieuwe generatie bomen staat.
Henk wilde heel graag een Oud Mortelnaar bezoeken die zo'n 30 jaar geleden naar Nieuw Zeeland is verhuisd. Ze zijn van hetzelfde bouwjaar en hij was heel benieuwd hoe het Ton (Crooijmans) was vergaan. Hij woont helemaal zuidelijk aan de zee. Dus we hadden via Facebook contact gelegd en waren van harte welkom voor een bakkie. Dat bakkie werden bijna 24 uur! Ton en zijn Larissa wonen super prachtig met uitzicht direct op de Te Waewae Bay waarachter de Tasman zee (denk ik, kan ook de Pacific zijn...) Ton heeft een koeienbedrijf met zo'n 300 dieren wat voor daar betrekkelijk klein is maar dat is wel een bewuste keuze. Daarnaast hebben ze een flink aantal bouwblokken in ontwikkeling en 9 studio's voor toerisme. Larissa zorgt voor het Bed and Breakfast gedeelte en de verhuur van een vakantiewoning. Het is een enorm terrein en echt zo prachtig. Ook het huis is geweldig. Alles gelijkvloers met veel licht en een prachtig terras. Het was echt een superleuk bezoek, ze waren zo gastvrij en namen ons mee uit eten. Henk en Ton konden ook veel herinneringen over De Mortel ophalen.
Nadat we Tutuapere (waar zij wonen) verlieten reden we naar de ferry die ons in een uurtje naar Stuwart Island bracht. De camper bleef in de haven van Bluff staan. We namen alleen ieder een rugzak mee. In de middag gingen we met een kleine ferrry naar Ulva Island waar veel verschillende vogels huizen. Die zijn daar onbedreigd omdat er geen roofdieren zijn op dit eiland. Voor de nacht hadden we een backpackershostel waarbij onze kamer de grootte had van een bed. Er stond nog geen stoel in de kamer en je kon de buurman horen snurken, maar goed...
De volgende ochtend vertrokken we voor een 3 daagse wandeltocht, de Rakiura Tracking. Je moest daarvoor alles meenemen, kleding, eten voor 3 dagen, slaapgerij en slippers. Wij hebben geen echte trekkers rugzakken en ook geen slaapzakken bij ons. We konden een slaapzak van Ton lenen en voor mij draaide Henk ons dekbed uit de camper in een hoes van de tuinstoelen. Zo moest het maar. De eerste dag liepen we de aanlooproute en nog 8 km over de track, totaal zo'n 14km. Je komt dan bij een hut (moest je ver van te voren boeken) en daar is dan ......niks. Ja, harde houten banken en tafels, een kachel, wat hout en (regen) water. Er zijn bunkbedden, zeg maar twee lagen (stapelbed idee) planken vloeren met plastic matrassen. Er passen 12 mensen in een kamer. We waren er om 4 uur en om half 5 begint Henk zich dan al te vervelen. Wij hadden wel gas maar geen brander en geen pan dus die moesten we zien te lenen. Dat is niet zo'n probleem want er heerst wel iets van saamhorigheid in zo'n hut. Om half 9 wordt het donker en moet je met een kaarsje of hoofdlichtje nog wat zien te doen. Gelukkig geeft mij e-reader voldoende licht om gewoon door te lezen. Oh ja, er zijn op 50meter afstand van de hut nog twee van die dixy-achtige toiletten en een kraantje met koud water. Dag twee liepen we 13 km over de trail en die was op plekken modderig dus dan kostte het wat extra tijd om te kijken hoe je het beste kon lopen om geen natte voeten te krijgen. Het gaat ook de hele tijd naar boven en naar beneden dus je kunt geen snelheid maken zeker niet met die (rare) bepakking van ons. Soms doe je maar 2km per uur. We hadden ook geen haast want hoe eerder we aankwamen des te eerder was het voor Henk weer het grote niets! Ik heb tijdens die tweede avond Henk met een Duitse fysicus over het Hicksdeeltje horen praten. Dan lijkt het mij wel duidelijk, niet?
De laatste dag waren de paden weer behoorlijk modderig en er was af en toe een lichte drizzle maar al met al prachtig weer om te wandelen. Tegen het einde zelfs met een mooi zonnetje. We hadden er goed de pas in en besloten tot een extra ommetje. Dat was een heel leuk ommetje maar wel continu behoorlijks steil naar boven en naar beneden. Kortom het venijn zat in de staart. Toch waren we ook na deze 17,5km redelijk fit. In de zon ophef terras smaakte het verdiende biertje weer heerlijk!
Om 5 uur zaten we weer op de ferry naar het vaste land. Daar stond de camper trouw te wachten en het voelde echt als thuiskomen. Bij de camping waar we aankwamen waren er muntjes nodig om te kunnen douchen en het kantoor was al dicht. We hebben toch wat andere gasten kunnen overtuigen van het feit dat wij ECHT moesten douchen en dus mochten we twee muntjes (5 minuten douche) overnemen. Heerlijk schoon en met een tevreden gevoel kropen we 's avonds lekker in ons eigen bedje. Er wachten ons nu nog (maar) 4 dagen Nieuw Zeeland en dat geeft gemengde gevoelens. Nou ja we gaan gewoon nog even verder met genieten!
-
15 Maart 2017 - 21:59
Esmiralda:
De lap tekst neemt ons een beetje mee in jullie geweldige ervaringen! Super om te lezen dat jullie zo genieten. We genieten met jullie mee! De gemengde gevoelens snap ik wel, maar we zijn hier straks heel blij jullie weer te zien en alle verhalen te horen. Nog even.....genieten met volle teugen! Tot later! -
15 Maart 2017 - 22:02
Aniek :
Mooie ervaringen weer! En wij hier maar afwachten wat de verkiezingen gedaan hebben. Jullie op afstand kunnen stemmen?
-
15 Maart 2017 - 22:02
Gerry:
Prachtig allemaal.... En nu de laatste daagjes... Cool down.... -
16 Maart 2017 - 04:59
Carolien :
He levensgenieters!
Ik lees jullie verhalen altijd met een big smile (behalve jullie vliegavontuur), jullie genieten echt van deze bijzondere maanden!
Nu ook weer een fantastische week met een sportief tintje en een beetje verveling, dat maakt het wel extra vakantie ;)
Geniet er nog even van.
liefs uit... Nederland! Wij zijn geland maar figuurlijk nog niet helemaal. Oh en het is 5 uur s ochtends en er wordt ge-legoot en een broodje hagelslag gegeten. -
16 Maart 2017 - 09:28
Theo Jansen:
Zo ik ben weer bij en heb jullie avonturen weer doorgelezen en heb nu zelf ook weer erg zin gekregen in vakantie! Geniet er nog van! -
16 Maart 2017 - 09:31
Anja:
Het was weer een mooie mail.....fijn dat jullie zo genieten
En ja het zit er bijna op...alweer bijna terug op jullie vertrouwde plekkie en henk wat leuk om iemand te zien uit de mortel na zoveeeeeel jaar....foto 2355 is wel grappig.....evenwicht houden antonita -
16 Maart 2017 - 19:27
Corinne:
Wat een fijn te lezen verslag toch weer! Lezen is meegenieten.
Maak wat moois van jullie laatste dagen daar!
Veel groeten,
Corinne -
18 Maart 2017 - 15:40
Anita:
Hee lieve mensen, wat een prachtige apotheose van jullie NZ reis. Wat een wandelaars zijn jullie ook nog geworden! En dat bezoek aan Ton is natuurlijk geweldig leuk! Als jullie dit lezen verlaten jullie NZ alweer denk ik... pijn in het hart? Maar wel een ongelofelijke ervaring!
Nu nog even lekker relaxen op Fiji... ook niet slecht!!
Veel plezier en een goede vlucht.. xxx -
18 Maart 2017 - 15:42
Mientje:
Nou nou wat een innergie moeten jullie wel hebben , floortje naar het einde van de wereld ,.a en h.wat een kanjers jullie kunnen straks een mooi boek schrijven .
,de avonturen van anto en henk ,( een bestseller ) nog een fijne vakantie en dan ...back to holland .xxxliefs -
18 Maart 2017 - 17:34
Julia:
Hoi Henk en Antonita,
Wat een prachtige verhalen weer.
Ik heb er weer zo van genoten.
Nog avontuurlijke en relaxte dagen!
Liefs, Julia -
19 Maart 2017 - 15:05
Mieke:
Ha Henk en Antonita,
Vanmorgen ben ik met Lenie gaan wandelen in De Peel en zij vertelde mij van jullie helicopter avontuur.
Jee zeg wat 'n story! Ik ben vanmiddag meteen gaan bij-lezen.
Prachtig zeg jullie avonturen ik geniet er ontzettend van en ben stik-jaloers.
Heel veel groetjes en tot gauw in het Brabantse Land!
Liefs Mieke en Johan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
