To WiFi or not to WiFi

Na een nachtje in een hotel in Cairns (en een paar heerlijke wijntjes in een plaatselijke bar) konden we de volgende morgen de nieuwe camper ophalen. En nieuw was ie. We zijn de tweede huurder en een boel spullen zaten nog in de verpakking. Heel fijn. Wel weer even wennen want de inrichting is een beetje anders, iets minder handig vinden we. Vervolgens natuurlijk weer inkopen doen want een aantal dingen moet je weer opnieuw aanschaffen. Gelukkig hebben ze hier een Reject Shop, zeg maar een soort Action. Henk vond ook weer een nieuw tooltje en dus konden we op zoek naar een camping in de buurt. Die vonden we in Redlynch en we voelden ons daar direct thuis. Mooie ruime en nette camping. We zijn er 3 nachten gebleven en zijn oa met een skyrail (gondel) boven het tropisch woud naar het plaatsje Kunera gegaan. Dat was echt zo'n toeristenplaatsje. De birdworld daar was wel prachtig. Je liep gewoon tussen de vogels door. Met een oud treintje door de bergen weer terug naar Redlynch. De volgende dag nog lekker wezen fietsen in de buurt.

Daarna op naar het noorden. In Mossman een trail naar een gorge gelopen, erg mooi maar het is hier ook erg warm en vochtig dus, blijven drinken!

Daintree aan de gelijknamige rivier is een beetje einde wereld, klein gehuchtje met weinig voorzieningen maar wel een camping aan de rivier dus dat was mooi en bijzonder rustig. Met het pontje de rivier over en met de fiets naar Cape Tribulation, de laatste plaats voor de asfaltweg overgaat in zand richting Cooktown in het hoge noorden. De veerman zei: "It's gonna be a hot day for a ride" en gelijk had ie! Hier ga je dus richting de evenaar als je naar het noorden gaat en wordt het steeds warmer en benauwder. Mooi tochtje met wat klimmetjes die behoorlijk stijl waren dus er werd weer flink gezweet. We lieten ergens de bidons bijvullen en de eigenaresse wees ons op een mooi stroompje "just off the road" . Daar hebben we op de terugweg heerlijk gebruik van gemaakt. Alleen een paar locals waren daar en het water was niet te koud en super helder. Even lekker afkoelen voor we het laatste stuk naar de pont fietsten. Mooi zo'n 80km gemaakt die dag.

Dag erna via een andere weg, meer door het binnenland dat behoorlijk vlak is, tablelands noemen ze het, terug richting het zuiden. Omdat we nog wat dingen misten gingen we weer even door Cairns. In deze camper geen wifi (dat zou ons aanvullend $ 600 kosten) maar dat brak ons wel op. Dus via de oude HTC proberen dat te fixen maar dat lukte niet dus even langs de plaatselijke KPN (Telstra).

Door naar Innisfails (84km onder Cairns; Marjon zegt 'tisnieveels)waar we twee Nederlandse meisjes troffen die een apparaatje hadden waarmee je kunt internetten. We FaceTime-den die avond met Tzacor en Wendy en spraken ook met die meisjes en zo kwamen we toch tot de overtuiging dat we echt even naar het Great Barrier Reef moesten. Dus maar weer terug naar Cairns en geboekt voor de volgende dag. Ook maar direct zo'n apparaatje voor de wifi gehaald.

Het reef was prachtig, de bootreis er naartoe was even wat minder maar uiteindelijk in het water was het heerlijk en prachtig. Je kreeg een lycrapak wat je totaal beschermde tegen stekende kwallen, zelfs de handen zaten in soort wantjes en ik kreeg een zwemvest omdat ik niet zo'n zwemmer ben en daar werd ik heel blij van. Ik kon echt gewoon lekker liggen en kijken (just floating around!!) We gingen op 3 plekken snorkelen en zagen veel rif, veel verschillende prachtige vissen en ook een aantal grote turtles (schildpadden)! Geslaagde dag en 's avonds weer door Cairns (dat kennen we zo langzamerhand op ons duimpje) om dat wifi apparaatje nogmaals geactiveerd te krijgen. Uiteindelijk hebben we dat gister nog een keer moeten doen maar nu werkt het dan eindelijk!

Gister zijn we hier in Mena Creek aangekomen bij een kasteel dat door een Spanjaard in de jaren dertig van vorige eeuw is gebouwd als een soort toeristische attractie. Het kwam tot grote bloei tot het in 1946 grote schade opliep na een orkaan. Het werd weer opgebouwd maar kreeg niet meer de bezoekers als voorheen, ook omdat de hoofdweg werd omgelegd en niet meer langs het park kwam. In 1979 werd het nog eens een keer behoorlijk verwoest door een grote brand. De erfgenamen konden het niet meer aan en het werd verlaten en daardoor overwoekerd door de jungle. Nu probeert een super enthousiast team het weer tot leven te brengen en is het park en de ruïne toegankelijk voor het publiek. Wij hadden er een mooie dag en gaan nu weer op weg verder naar het zuiden.
Ik probeer van de week nog foto's van vorige week en deze week te plaatsen maar ik zit aan mijn quotum en krijg het (nog) niet voor elkaar ruimte bij te kopen. Dat ligt volgens mij aan het feit dat ik met een tablet werk en niet met een pc. Ik blijf het proberen. Tot later.