fysieke en mentale stretch, 81 km

De hele nacht hoorden we getik op het dak van de regen en in de straat auto's die water opspatten. Dus in de morgen regenspullen maar weer eens uit de bagagezak gevist. Gelukkig bleek het droog toen we wilden vertrekken. De rit naar Kassel was gepland op 78 km dus eigenlijk een makkie: Vaak hebben die korte routes tot gevolg dat we met weinig spirit fietsen en dat was vandaag niet anders. In reactie op de vraag van Mieke, het is niet zo dat je er dan een hekel aan hebt maar er zit geen tempo in, het schiet niet op.
Tot onze verrassing zag Henk op een gegeven moment een muurtje dat hij niet kon verklaren in het landschap en toen ook nog een hek dus wij even gestopt. Bleek dat we op dat punt de grens van oud Oost en West Duitsland overgingen. We hadden ons al afgevraagd of we daar nog iets van zouden zien. Er was hier op de grens een 3 rijen breden laan met Linden gepland ter herinnering.
Na 20 km waren we dan ook aan koffie toe met een heerlijk kaasplankje. Ik hoor het Henk nog zeggen: "Ach dan hoeven we bij 40 km alleen een kopje koffie te nemen".
Zoals we gister al schreven hadden we de route iets aangepast zodat we niet over de drukke wegen hoefden. In de praktijk betekent dat: klimmen en dat weet je. Ergens na die eerste pauze reden we een dorp uit en zagen direct de steile klim. Henk zei nog "Daar ligt ie" en ik, analoog aan de paarse krokodil: "ja, daar ligt ie" We waren goed en wel met deze uitdaging gestart toen het, zoals dat hoort, begon te regenen. Henk is dan ook nog een keer gestopt om zijn regenjasje aan te trekken. Ik had dat al aan vanwege de kou en beide droegen we om die reden ook al de rainlegs. Henk dacht toen nog dat deze heuvel weliswaar steil was maar niet zo lang zou duren. Nou, we zullen jullie niet in spanning houden.... 4 km lang, gemiddeld 13%. We hebben er bijna een uur over gedaan. Het was puur overleven. Ik geloof dat ik het grootste deel op de trappers heb gestaan met maar een gedachte, hoe krijg ik ze nog één keer rond?? Natuurlijk begon het steeds harder te regenen maar op een gegeven moment maakt dat ook niet meer uit.

Ik zag Henk ergens stilstaan en hoopte natuurlijk dat dat de top was. Het bleek een uitkijkpunt waar hij even gekeken had en toen van plan was naar mij toe te komen fietsen voor mentale steun maar tot zijn verrassing was ik al in zicht. Ik wilde niet stoppen, ik was nu in een keer zo ver gekomen dat ik door wilde naar de top. Dat was nog ongeveer 1,5 km en dat lukte. Je maakt er verder niemand blij mee maar het voelt toch als een overwinning op jezelf. We waren van 300 meter naar 717 meter geklommen. We peddelden even uit om de spieren wat ontspanning te gunnen en zijn toen gestopt. Normaal doe je dan iets warms aan, het regende nog steeds volop, maar ja, we hadden niks meer dan we al aan hadden om ons tegen regen en wind te beschermen dus, gaan met de banaan.
Brr dat is koud hoor en je moet ook nog steeds remmen omdat de weg glad is en het ook van deze kant een steiging van gemiddeld 12% over 4 km was. Uiteraard in het eerste beste dorp het plaatselijke Gasthaus opgezocht en die koffie laten voorzien van een heerlijke appelkuchen. Die hadden we verdiend. We hebben er een hele tijd zitten opwarmen en toen we weer vertrokken was het droog, 6 km verder "moesten" we door de regen weer een Gasthof opzoeken en later nog een tijdje schuilen in een bushokje en zo kwamen we laat in Kassel aan. Hier blijkt een heel grote kunsttentoonstelling aan de gang te zijn en die gaat de laatste week in. Daarom waren alle hotels volgeboekt. Gelukkig kon een Nederlands dame van Tourist Info hier ons aan een apartement helpen. Het is van een fotografe die het tijdens de Documenta (zo heet die tentoonstelling) verhuurd. Voor ons is het perfect. Maar 1,5 km uit het centrum en lekker plaats genoeg zeker voor de rustdag. We waren koud en moe, hebben snel nog wat gegeten in de stad en toen naar dat apartement, lekker lang in een warm bad en toen onderuit in ons bedje voor deze twee nachten.