hieperdepiep, 110 km

Om precies twaalf uur werden we wakker gepiept, de eerste 2 sms-en kwamen binnen vanuit Eindhoven en Istanbul. Hoera er is er een jarig! De volgende ochtend onze zimmer weer vrijgemaakt en terug naar het park voor ontbijt. Er is niet echt een dorp of zo, alles is gecentraliseerd rondom de entree van het park. Terwijl we een eigenlijk te dure (voor ontbijt) apfelstrudel met koffie naar binnen werkten zagen we 5 jongens binnen komen. 3 van hen op slippers. We zeiden nog tegen elkaar: als die zo het park in moeten!! Wij begonnen aan het vervolg van onze tocht. We zouden over de weg die langs het park loopt direct naar Karlovac kunnen maar dat is een drukke doorgaande route. Na wat overleg (voorkeur voor mooi fietsen contra voorkeur voor kort fietsen) kozen we toch voor de "alternatieve" route van 110 km!

Deze route werd ook besproken in een van de reisboeken die we hadden gelezen. Nou niets te veel. Het was een heel rustige route. In het begin allemaal heel mooi herstelde huizen waarvan er ook heel veel kamers verhuurden voor Plitvice bezoekers. We klommen weer tot 800 meter, daarna zagen we heel veel verlaten en vernielde huizen afgewisseld door netjes en mooi herstelde huizen en huisjes. We hadden wel het idee dat er vooral veel oude mensen wonen en zagen ook nog ergens een mevrouw bezig met de was aan de dorpspomp. Het was weer prachtig weer en een hemdshirtje was meer dan voldoende. Na de beklimming werd het traject er een van steeds dalen en weer wat klimmen waarbij we totaal wel meer daalden dan klommen maar de klimmetjes waren er dus wel vele en vaak venijnig, je komt nooit in een ritme. Maar onze benen waren goed en zo zoefden we toch al om 4 na 110 km Karlovac binnen. We vonden nog een fietsenzaak waar we een nieuwe reserve buitenband konden kopen maar waarvan de eigenaar ons wel waarschuwde voor de crazy Kroatien drivers (hij kende waarschijnlijk de Bulgaarse niet). Hotels van 115 en 95 euro vonden we toch wat te duur dus via Turist Info weer bij een pension terecht gekomen. Altijd weer verrassend. Terug in de stad om te eten zien we tot onze verrassing....de 5 jongens van vanmorgen! Ze bleken uit Londen te komen en hadden de hele dag gelopen (3 dus op teenslippers!) en waren nu met de auto ook in Karlovac. Op verzoek van Henk hebben ze midden op het plein voor mij lang zal ze leven gezongen!! Wij hebben heerlijk gegeten en gedronken en toen we er weer heerlijk in lagen werden we opnieuw "gestoord" door een laatste felicitatie telefoontje vanaf Bakel kermis!! Zo begon en eindigde mijn dag met jullie goede wensen wat een heel goed gevoel gaf! Oh ja, Anita wij hebben er ook nog een gedronken op de gezondheid van Theo want twee jarigen op een dag is natuurlijk altijd "onvergetelijk"