Van trailtje naar trailtje
Door: Antonita
Blijf op de hoogte en volg Antonita en Henk
01 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Hallo volgers,
In tegenstelling tot Australië zijn in Nieuw Zeeland veel oorspronkelijke namen van plaatsen, rivieren en andere aanduidingen behouden gebleven toen de Engelsen de zaak "overnamen". Dat leidt wel tot een hele set aan nauwelijks uitspreekbare namen die ook niet blijven hangen. Heel veel namen hebben dubbele lettergrepen en de meest bijzondere heb ik hierbij gevoegd (zie foto's). Een grotere stad boven Auckland heet Wangarei en die noemden wij, toen we er na een paar uur rijden aankwamen, op z'n Brabants "wan gerei" ! Zo verbasteren we regelmatig namen om ze een beetje te laten beklijven.
We hebben jullie in het noorden van het noorder eiland verlaten, bij the Bay of Islands.
De dag na ons rondje door de Bay, fietsten we een railwaytrail van Opou (dat noemen wij natuurlijk Opoe) naar Kawakawa waar een Duitse kunstenaar ooit een bijzonder openbaar toilet bouwde (beetje Gaudi stijl). Wij wilden dat natuurlijk bewonderen maar konden het na twee keer op en neer rijden door de hoofdstraat niet vinden. We gingen dus maar op een bankje onze boterham opeten en toen kwam er een ander stel op de fiets waarvan de vrouw ergens naast ons verdween en de man een praatje kwam maken. Wij vroegen hem waar wij dat toilet konden vinden. Man keek ons wat verbaasd aan en wees toen naast ons waar zijn vrouw net weer tevoorschijn kwam. Zaten we echt pal naast dat toilet!! Tja, de boer was zijn paard kwijt....
De volgende dag reden we naar de noordwest kust waar een highway over het strand (ninety mile beach) ligt. Je kan en mag hier bij eb langs het strand rijden maar je moet wel weten wat je doet want als de vloed eenmaal opkomt dan kun je nergens meer heen en zo zijn er al heel wat auto's daar in de zee verdwenen. Met een huurauto mag je er dus al helemaal niet komen. ik denk dat de verhuurders daar niet zo'n goede ervaringen mee hadden.
Wij vervolgden onze weg maar over het land en namen een ferry over de Waihou river. De volgende dag reden we op de fiets een trail naar de dikste boom (een Kauri, een soort boom waar ze hier heel trots en zuinig op zijn, helaas pas nadat hun voorgangers ze ongeveer allemaal omgekapt hadden). Na de bezichtiging en onze lunch in het zonnetje fietste Henk terug naar de camper en ik vervolgde de trip.
20km voor het eindpunt pikte Henk mij weer op. Ik had er toen weer 66km en 1.090 hoogtemeters opzitten. Zo zakten we af en op vrijdag passeerden we Auckland weer waar het heel druk was ivm een lang feestweekend in de regio. We staken door naar het oosten naar de Coromandel Peninsula, een brede landpunt. We verbleven in Thames (kijk dat konden we dan weer wel onthouden) en fietsten de volgende dag een railtrail naar Waihi. Het eerste deel langs weilanden en heel veel koeien het tweede deel door bossen, een tunnel, enkele fietsbruggen en naast water. Dat deel was echt fantastisch. Samen terug naar het einde van het eerste deel en toen ging Henk de camper weer halen. Zo proberen we het voor ons allebei gezellig te houden.
We campeerden die avond op een terrein ver van de hoofdweg maar het was er toch erg vol met tentjes die kris kras op het terrein (een weiland) stonden. Het leek Werchter wel. De beheerder meldde al dat er rond 22.00 uur veel mensen terug zouden komen van een feest in het dorp verderop. Dat klopte en er ontstond direct een hoop herrie waaronder harde muziek. Tot onze verbazing stopte dat na ongeveer 15 minuten en toen was het gewoon helemaal stil. Kennelijk had de bewaking het goed in de hand.
Op zondag eerst naar de waterval daar gelopen en toen een rit tot boven in de Peninsula, een prachtig bochtige weg met schitterende uitzichten.
In Whitianga pakten we de fiets weer, lieten ons met de ferry in enkele minuten overzetten en koersten richting Hahei waar het strand roze kleurt door de mosselkalk. We klommen de weg stijl omhoog naar een uitkijkpunt. Vanaf daar kun je afdalen naar Cathedral Cove. Wij hadden onze fietsschoenen aan en dat loopt, zeker naar beneden wat lastig. Toen we ook nog twee Nederlanders tegen kwamen die zeiden dat we niks misten als we niet afdaalden hadden wij ons besluit snel genomen en zoefden we met hoge snelheid weer naar beneden. Onze trip ging verder naar Hotwaterbeach en je kunt het al invullen daar borrelt warm water naar boven op het strand. Wij hebben er even onze hand in gestoken maar voelden niet de behoefte zelf een kuil te gaan graven. Wij moesten tenslotte nog terugfietsen. Dat ging in een goed tempo en zwetend zaten we dan later ook weer op de ferry.
We eindigden deze dag in de plaats Coromandel waar het nog steeds druk was ivm het lange weekend. Alles kost dan ook gewoon 10 tot 15% meer. We hadden een goede (Top 10) camping met een tv-ruimte. Daar hebben we met 6 mensen de Austalian Open finale zitten kijken. Een Nieuw Zeelander van Chinese komaf met zijn Franse vriendin, een Nieuw Zeelander van Poolse afkomst een Zwitser en De Louwkes uit Gemert. Allemaal waren we voor Federer, alleen ik geloofde er ook echt in. Eigenlijk moest deze ruimte om 22.00 dicht maar toen was de wedstrijd net begonnen en na wat overreding mochten we van de manager blijven zitten.
Intussen had ik de nodige contacten met mensen in Nederland die ook zaten te kijken, onder andere 5 collega's. Dat was echt super leuk!
Op maandag door naar het zuiden naar Jones' Landing aan het Lake Arapuni. We zitten nu regelmatig op een Self-contained camping. Daar zijn geen voorzieningen of slechts heel beperkt en je moet dan wel een officiële Self-contained camper hebben. Deze plekken kosten niets of weinig en je mag er vaak 48 uur staan.
Onderweg daar naartoe gestopt in Matamata vanuit waar je een trip kunt boeken/maken naar de plek waar ze de opnamen voor De Hobbit hebben gemaakt. Omdat Henk de films nooit gezien heeft en het hem ook niet erg boeide besloten deze excursie niet te doen. Ik heb zelf maar even teruggedacht aan het kijken van het eerste deel van Lord of the Rings, toen ik na 3 uur dacht dat de ontknoping nu toch wel snel zou komen en bleek dat het ineens afgelopen was en ik gewoon een jaar moest wachten op het volgende deel (hè Marjon!)
De railtrails zijn meestal grade 2 (makkelijk) omdat ze veelal nagenoeg vlak zijn. De trail die we deze ochtend namen was grade 4 tot 5 (voor gevorderden) na het eerste stuk over de weg met wel al de nodige klimmen kwamen we op een bospad en na de nodige stukken omhoog kwam dan de "beloning" een lange afdaling met veel steile haarspeldbochten over een smal bospad. Daarna steeds klimmen en dalen zodat we na 32km aan het einde van dit traject veel energie verbruikt hadden. Ik fietste naar het volgende plaatsje 18 km verderop, Henk ging over de weg terug naar het startpunt. Dat lag aan de andere kant van het water en hij kon pas verderop oversteken.
Nu is het al weer woensdag en hebben we weer een keer een camping zodat we het drinkwater weer kunnen bijvullen, de was kunnen doen etc. We zijn in Rotorua, erg toeristische maar ook het nodige te zien en doen. Henk is al weer op weg naar een bikepark waar ooit de wereldkampioenschappen downhill waren. Ik heb mij vanmorgen met wat anders bezig gehouden......
Jaaaaaaa, de trip naar Fiji is vanmorgen geboekt. We gaan na het einde van de verhuurtermijn van deze camper nog 6 dagen uitrusten en vakantie houden op Fiji.
Oh ja, volgende maand komen we al weer terug.... dat is al bijna, toch?? Wij zelf zeggen nu al met enige regelmaat.... oh dat en dat is niet zo erg, is toch nog maar voor 7 weken......
In tegenstelling tot Australië zijn in Nieuw Zeeland veel oorspronkelijke namen van plaatsen, rivieren en andere aanduidingen behouden gebleven toen de Engelsen de zaak "overnamen". Dat leidt wel tot een hele set aan nauwelijks uitspreekbare namen die ook niet blijven hangen. Heel veel namen hebben dubbele lettergrepen en de meest bijzondere heb ik hierbij gevoegd (zie foto's). Een grotere stad boven Auckland heet Wangarei en die noemden wij, toen we er na een paar uur rijden aankwamen, op z'n Brabants "wan gerei" ! Zo verbasteren we regelmatig namen om ze een beetje te laten beklijven.
We hebben jullie in het noorden van het noorder eiland verlaten, bij the Bay of Islands.
De dag na ons rondje door de Bay, fietsten we een railwaytrail van Opou (dat noemen wij natuurlijk Opoe) naar Kawakawa waar een Duitse kunstenaar ooit een bijzonder openbaar toilet bouwde (beetje Gaudi stijl). Wij wilden dat natuurlijk bewonderen maar konden het na twee keer op en neer rijden door de hoofdstraat niet vinden. We gingen dus maar op een bankje onze boterham opeten en toen kwam er een ander stel op de fiets waarvan de vrouw ergens naast ons verdween en de man een praatje kwam maken. Wij vroegen hem waar wij dat toilet konden vinden. Man keek ons wat verbaasd aan en wees toen naast ons waar zijn vrouw net weer tevoorschijn kwam. Zaten we echt pal naast dat toilet!! Tja, de boer was zijn paard kwijt....
De volgende dag reden we naar de noordwest kust waar een highway over het strand (ninety mile beach) ligt. Je kan en mag hier bij eb langs het strand rijden maar je moet wel weten wat je doet want als de vloed eenmaal opkomt dan kun je nergens meer heen en zo zijn er al heel wat auto's daar in de zee verdwenen. Met een huurauto mag je er dus al helemaal niet komen. ik denk dat de verhuurders daar niet zo'n goede ervaringen mee hadden.
Wij vervolgden onze weg maar over het land en namen een ferry over de Waihou river. De volgende dag reden we op de fiets een trail naar de dikste boom (een Kauri, een soort boom waar ze hier heel trots en zuinig op zijn, helaas pas nadat hun voorgangers ze ongeveer allemaal omgekapt hadden). Na de bezichtiging en onze lunch in het zonnetje fietste Henk terug naar de camper en ik vervolgde de trip.
20km voor het eindpunt pikte Henk mij weer op. Ik had er toen weer 66km en 1.090 hoogtemeters opzitten. Zo zakten we af en op vrijdag passeerden we Auckland weer waar het heel druk was ivm een lang feestweekend in de regio. We staken door naar het oosten naar de Coromandel Peninsula, een brede landpunt. We verbleven in Thames (kijk dat konden we dan weer wel onthouden) en fietsten de volgende dag een railtrail naar Waihi. Het eerste deel langs weilanden en heel veel koeien het tweede deel door bossen, een tunnel, enkele fietsbruggen en naast water. Dat deel was echt fantastisch. Samen terug naar het einde van het eerste deel en toen ging Henk de camper weer halen. Zo proberen we het voor ons allebei gezellig te houden.
We campeerden die avond op een terrein ver van de hoofdweg maar het was er toch erg vol met tentjes die kris kras op het terrein (een weiland) stonden. Het leek Werchter wel. De beheerder meldde al dat er rond 22.00 uur veel mensen terug zouden komen van een feest in het dorp verderop. Dat klopte en er ontstond direct een hoop herrie waaronder harde muziek. Tot onze verbazing stopte dat na ongeveer 15 minuten en toen was het gewoon helemaal stil. Kennelijk had de bewaking het goed in de hand.
Op zondag eerst naar de waterval daar gelopen en toen een rit tot boven in de Peninsula, een prachtig bochtige weg met schitterende uitzichten.
In Whitianga pakten we de fiets weer, lieten ons met de ferry in enkele minuten overzetten en koersten richting Hahei waar het strand roze kleurt door de mosselkalk. We klommen de weg stijl omhoog naar een uitkijkpunt. Vanaf daar kun je afdalen naar Cathedral Cove. Wij hadden onze fietsschoenen aan en dat loopt, zeker naar beneden wat lastig. Toen we ook nog twee Nederlanders tegen kwamen die zeiden dat we niks misten als we niet afdaalden hadden wij ons besluit snel genomen en zoefden we met hoge snelheid weer naar beneden. Onze trip ging verder naar Hotwaterbeach en je kunt het al invullen daar borrelt warm water naar boven op het strand. Wij hebben er even onze hand in gestoken maar voelden niet de behoefte zelf een kuil te gaan graven. Wij moesten tenslotte nog terugfietsen. Dat ging in een goed tempo en zwetend zaten we dan later ook weer op de ferry.
We eindigden deze dag in de plaats Coromandel waar het nog steeds druk was ivm het lange weekend. Alles kost dan ook gewoon 10 tot 15% meer. We hadden een goede (Top 10) camping met een tv-ruimte. Daar hebben we met 6 mensen de Austalian Open finale zitten kijken. Een Nieuw Zeelander van Chinese komaf met zijn Franse vriendin, een Nieuw Zeelander van Poolse afkomst een Zwitser en De Louwkes uit Gemert. Allemaal waren we voor Federer, alleen ik geloofde er ook echt in. Eigenlijk moest deze ruimte om 22.00 dicht maar toen was de wedstrijd net begonnen en na wat overreding mochten we van de manager blijven zitten.
Intussen had ik de nodige contacten met mensen in Nederland die ook zaten te kijken, onder andere 5 collega's. Dat was echt super leuk!
Op maandag door naar het zuiden naar Jones' Landing aan het Lake Arapuni. We zitten nu regelmatig op een Self-contained camping. Daar zijn geen voorzieningen of slechts heel beperkt en je moet dan wel een officiële Self-contained camper hebben. Deze plekken kosten niets of weinig en je mag er vaak 48 uur staan.
Onderweg daar naartoe gestopt in Matamata vanuit waar je een trip kunt boeken/maken naar de plek waar ze de opnamen voor De Hobbit hebben gemaakt. Omdat Henk de films nooit gezien heeft en het hem ook niet erg boeide besloten deze excursie niet te doen. Ik heb zelf maar even teruggedacht aan het kijken van het eerste deel van Lord of the Rings, toen ik na 3 uur dacht dat de ontknoping nu toch wel snel zou komen en bleek dat het ineens afgelopen was en ik gewoon een jaar moest wachten op het volgende deel (hè Marjon!)
De railtrails zijn meestal grade 2 (makkelijk) omdat ze veelal nagenoeg vlak zijn. De trail die we deze ochtend namen was grade 4 tot 5 (voor gevorderden) na het eerste stuk over de weg met wel al de nodige klimmen kwamen we op een bospad en na de nodige stukken omhoog kwam dan de "beloning" een lange afdaling met veel steile haarspeldbochten over een smal bospad. Daarna steeds klimmen en dalen zodat we na 32km aan het einde van dit traject veel energie verbruikt hadden. Ik fietste naar het volgende plaatsje 18 km verderop, Henk ging over de weg terug naar het startpunt. Dat lag aan de andere kant van het water en hij kon pas verderop oversteken.
Nu is het al weer woensdag en hebben we weer een keer een camping zodat we het drinkwater weer kunnen bijvullen, de was kunnen doen etc. We zijn in Rotorua, erg toeristische maar ook het nodige te zien en doen. Henk is al weer op weg naar een bikepark waar ooit de wereldkampioenschappen downhill waren. Ik heb mij vanmorgen met wat anders bezig gehouden......
Jaaaaaaa, de trip naar Fiji is vanmorgen geboekt. We gaan na het einde van de verhuurtermijn van deze camper nog 6 dagen uitrusten en vakantie houden op Fiji.
Oh ja, volgende maand komen we al weer terug.... dat is al bijna, toch?? Wij zelf zeggen nu al met enige regelmaat.... oh dat en dat is niet zo erg, is toch nog maar voor 7 weken......
-
01 Februari 2017 - 07:37
Anja:
Wat is het toch leuk om jullie verhaal te lezen...
En wat een mooie foto's.......met die boom lijkt wel de mariaboom van handel....
Geniet nog dubbel zo hard van de aankomende tijd,
voor je het weet zit je hier weer in Gemert aan een lekker bekske koffie of een kop thee....(met een kukske)
Vele groetjes van ons -
01 Februari 2017 - 08:57
Henry En Marjon:
Wat is het weer een heerlijk reisverslag. Genieten en herkenning. De plaatsen zijn niet te onthouden maar door regelmatig te oefenen door elkaar te vragen waar je bent geweestuur, borrelen sommige plaatsen zo weer op. "Omapere" bijvoorbeeld, doordat je ze een andere naam geeft, wordt het makkelijker. Echter is dan de vraag wat heb je daar gezien? ?? Of dat je je afvraagt waar je een bepaald iets gezien hebt. Wij zijn nu bijvoorbeeld al een paar dagen over een plaatsje aan het denken maar we weten niet precies waar het wad. Oké, in Australië. ...ergens tussen Canberra en Adelaide.....oké, dat zijn veel plaatsen. ...
Maar goed, komt nog wel.
Fiji...gaaf. lekker genieten.
Jullie hebben nog 2 x een "gewone vakantie" te gaan. Geniet ervan en wij blijven jullie avonturen met plezier volgen.
Dikke kus en knuffel van ons XXX -
01 Februari 2017 - 09:18
Anita B:
Hee lieve mensen, wat een gaaf verslag weer. En ook nog herkenbaar voor mij... hahaha. Papatoetoe was een mooie ja! Ik kreeg weer herinneringen bij jullie opmerking over de grootste Kauri boom. Jan is daar van de boardwalk in de bush bush gevallen! Een paar meter naar beneden ....
Maar ook nog Fiji! Dat is gaaf!!! Had ik ook nog wel gewild maar ik had helaas minder weken. Zelfs minder dan wat jullie nu nog over hebben. Hahaha! Geniet er verder lekker van. Xxx -
01 Februari 2017 - 10:04
Peter En Els:
Jullie voelde in de tennisweken heel dichtbij, de tv stond dagelijks in contact met Australië.
Wat een ervaringen en het houdt maar niet op, gaan jullie ook nog naar Fiji, dat blijft wel hangen ;-)
Tot over een maandje of drie, dan hebben jullie heel wat te vertellen op ons jaarlijkse reunietje xxx -
01 Februari 2017 - 19:32
Julia:
Echt weer een geweldig reisverslag! En nog 7 weken genieten. xx -
01 Februari 2017 - 21:32
Mientje:
Wat een mooie verhalen ,lopen jullie hersenen niet over? Wel heel nfijn dat jullie dat samen kunnen beleven je hoeft je geen zorgen om thuis te maken want je hebt alles bij je .leuk dat in deze tijd iedereen mee kan genietenliefs xxx -
02 Februari 2017 - 21:26
Corrie En Bram:
Hoe moet dat nou eind februari zonder jullie in kruikenstad dat wordt een gemis
geniet nog van de laatste weken de meisjes kijken er na uit de laatste cadeaus en dan zijn jullie weer thuis.grt
-
02 Februari 2017 - 23:14
Mieke:
Ha Louwkes. Vanavond weer eens heerlijk bij gelezen. Ik ben stik jaloers op dit mooie avontuur. Ben benieuwd wat jullie van Nieuw Zeeland vinden. Henk ik mis de crocks op de foto's, je hebt ze toch zeker wel meegenomen? Jullie zullen wel super getraind zijn na al deze fietstochten, ik vrees dat we steeds bij jullie in het wiel moeten gaan zitten tijdens de fietstochtjes in het nieuwe seizoen. Maar geniet er nog van,van de laatste etappe, wij genieten met jullie mee. Liefs Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
