training, 87 km
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Antonita en Henk
30 Augustus 2007 | Bosnië en Herzegovina, Sarajevo
Gisteren kregen we een mailtje van een van onze vaste fietsvrienden, er is weer een huisje gehuurd in de Ardennen en de bedoeling is om met z'n allen begin november te gaan biken. Nou is biken een heel andere discipline dan op de weg fietsen, korte steile klimmetjes, onvaste ondergrond met stenen en rotsblokken, afdalingen waarbij je het gewicht tot achter het zadel moet brengen. Daar moet je dus wel voor trainen.
Wij verlieten vanmorgen ons hotel en na 1,2 km werden we staande gehouden door een bestuurder van een auto met Nederlands kenteken. Bleek een ex militair die hier in de oorlog voorzieningen had getroffen voor de eenheden die in deze regio gingen werken. Later heeft hij het huisje dat hij in die tijd ook mocht gebruiken, gekocht en verder afgebouwd. Nu gebruikt hij het zelf en verhuurd hij het aan anderen die in deze omgeving vakantie willen houden. Eigenlijk hadden we nog heel graag lang met deze man willen doorpraten maar met nog slechts 1,2 km op de teller vreesden we dat het dan weer zo'n dag zou worden als gister. En we moesten naar Jajca want we hadden voor de gelegenheid een goed hotel gereserveerd. De eerste 30 km waren erg mooi (glooiend gebied) om door te rijden maar niet fijn om te fietsen. Het zijn lokale wegen in een druk bewoond en bebouwd gebied dus veel verkeer waaronder bussen en vrachtauto's. We kwamen door Travnik waar een oude vesting was die de Ottomanen destijds gebruikten als bestuurscentrum voor de regio. Dat was nog heel goed gebleven dus dat hebben we bezichtigd ook al moesten we daarvoor van de route en even een paar honderd meter over de weg steil omhoog. Het steile stenen pad naar de vesting was voor Henk een uitdaging om dat met de aanhanger toch fietsend te doen, wat gekraak en geknars en het lukte hem.
Daarna hadden we de keuze, de weg blijven volgen tot Jajca 66 km verder of via een klein weggetje 7 km "binnendoor". We namen die laatste, een afslag van de drukke weg, lekker rustig en begonnen aan de klim van vandaag. Geen idee hoe lang die zou zijn. We wachten op een splitsing volgens de kaart na ongeveer 4 km maar er kwam niks. Na 7 km aan een chauffeur gevraagd. Nog 2 km naar boven. Dat werden er ook nog zeker 4 maar goed toen waren we ook "boven" op 1100m.
We namen de afslag.
Ach kijk, er wordt aan de weg gewerkt, hier is ie onverhard. Maar de weg liep mooi langzaam naar beneden en was behoorlijk hard dus dat was verder niet zo erg, zou zo wel weer asfalt komen. We genoten, geen verkeer mooi tussen de hoge bomen, prachtig!!
Oh, nu steigt het een stukje....dat is wat minder op gravel want je hebt weinig grip, maar goed, zal vast niet meer dan een klein stukje zijn.
Nu wordt het wel erg steil en de gravel veranderd in grotere stenen en brokken....beetje steil op, beetje steil neer..... Oeps wel opletten.
Inmiddels hadden we de hoop opgegeven dat er een verharde weg zou komen en we bleven rond hetzelfde hoogteniveau fietsen. Het rare was dat vanaf een bepaald punt er behoorlijk wat bouwactiviteiten waren, diverse huizen werden daar neergezet, wat ons betrof in de middle of nowhere. Na een km of 13 kwamen we bij een splitsing maar geen van de namen op de borden stond op de kaart of de GPS. Maar wachten tot er een auto voorbij komt.
Ok, links aanhouden. Weer een tijdje op en af via die grind-steen pad en toen "hoera, dat was het...een dorp" ook echt tijd voor een terrasje. Veel meer dan een winkeltje was er niet maar we dronken een cola en aten een zak chips leeg en we zouden aan het laatste stuk beginnen. Volgens de GPS hemelsbreed nog 15 km. Nou ja, dat is gewoon dalen over de harde weg. We reden dus met vaart steil naar beneden, zo het kerkhof op....einde weg. Nee, dat is het dus niet. Weer naar boven geploeterd waar we hartelijk werden toegelachen (zeg maar uitgelachen) door wat werklieden die natuurlijk al wisten dat wij terug zouden komen. Aha rechts af, mooie brede verharde weg ....wel weer naar boven en nog steil ook.... Na 200 meter, rechts bord op de weg, geen doorgang links nog 20 meter verharding en dan.....ja je begrijpt het al....gravel en steen en erger nog....loei steil. Nou vonden we dit parcour tot half 5 nog erg leuk maar nu begon het toch minder te worden. Henk kon alles in een keer fietsen, wat een kanjer! Ik heb toch echt een stukje moeten lopen wat ook geen alternatief was want met je voeten had je geen grip om een zware fiets (gewicht is op het achterwiel) naar boven te duwen. Ook viel ik nog een keer om, klikte links uit, raakte de grond maar de fiets bedacht om maar eens naar rechts te gaan en ja dan ben je te laat om daar nog uit te klikken. Bof .....ik had het liefste blijven liggen. Dat bleek geen optie te zijn dus weer opgekrabbeld, wat verwensingen geuit en weer op de fiets. Uiteindelijk kwamen we toch over de pas en het moet gezegd we kregen wat we verdienden, een adembenemend uitzicht over het dal en een loei van een afdaling (we zaten inmiddels tegen de 1.400 meter) De eerste 6 km nog over de stenen, was behoorlijk gevaarlijk op slicks en met dat gewicht in tassen en aanhangwagen dus we moesten echt heel rustig aan doen. Toen eindelijk weer verharde weg. Het was nog steeds 15 km over de weg maar daarvan waren er zeker 12 steil naar beneden waardoor we nu weer op 300 meter zitten. Daarna nog heel even klimmen en dat doet dan toch pijn, de beentjes hebben daar echt geen zin meer in.
Toch kwamen we heel good mooded en eigenlijk niet eens echt kapot aan, moeten nu ook wel erg lachen om deze onderneming.
Als iemand op de gravel had gevraagd wat wij aan het doen waren en wij zouden antwoorden dat we op weg zijn van Istanbul naar Hollandia dan hadden ze ons nu zeker niet geloofd!
En zo zien jullie wij nemen de uitdaging voor het Ardennenweekend heel serieus en zijn direct aan het trainen geslagen!!
Tot morgen, groeten uit een heerlijk hotel in Jajce. (Het moet hier heel mooi zijn volgens de boeken maar we hebben het hotel niet meer verlaten....genoeg buiten geweest voor vandaag!!!
FF reageren op onze trouwe fans
Tzacor, volgens mij ben jij dan zelf op vakantie en rekenen wij natuurlijk op een dagelijks verslag van jullie.
Mieke, dat is tof, ik neem aan dat alles er nog stond. Of ging de service zo ver dat jullie binnen zijn wezen koffie drinken?
Arnoud, we proberen al weken ergens een Nederlandse krant te scoren maar ze hebben ZELFS geen Telegraaf.
Wendy, het is wel een serieuze tocht dus dat gelanterfant kan zo maar niet.....Daar hebben we Werchter voor! (en voor Marjon en Henry....het is tenslotte geen Donaureisje)
Wij verlieten vanmorgen ons hotel en na 1,2 km werden we staande gehouden door een bestuurder van een auto met Nederlands kenteken. Bleek een ex militair die hier in de oorlog voorzieningen had getroffen voor de eenheden die in deze regio gingen werken. Later heeft hij het huisje dat hij in die tijd ook mocht gebruiken, gekocht en verder afgebouwd. Nu gebruikt hij het zelf en verhuurd hij het aan anderen die in deze omgeving vakantie willen houden. Eigenlijk hadden we nog heel graag lang met deze man willen doorpraten maar met nog slechts 1,2 km op de teller vreesden we dat het dan weer zo'n dag zou worden als gister. En we moesten naar Jajca want we hadden voor de gelegenheid een goed hotel gereserveerd. De eerste 30 km waren erg mooi (glooiend gebied) om door te rijden maar niet fijn om te fietsen. Het zijn lokale wegen in een druk bewoond en bebouwd gebied dus veel verkeer waaronder bussen en vrachtauto's. We kwamen door Travnik waar een oude vesting was die de Ottomanen destijds gebruikten als bestuurscentrum voor de regio. Dat was nog heel goed gebleven dus dat hebben we bezichtigd ook al moesten we daarvoor van de route en even een paar honderd meter over de weg steil omhoog. Het steile stenen pad naar de vesting was voor Henk een uitdaging om dat met de aanhanger toch fietsend te doen, wat gekraak en geknars en het lukte hem.
Daarna hadden we de keuze, de weg blijven volgen tot Jajca 66 km verder of via een klein weggetje 7 km "binnendoor". We namen die laatste, een afslag van de drukke weg, lekker rustig en begonnen aan de klim van vandaag. Geen idee hoe lang die zou zijn. We wachten op een splitsing volgens de kaart na ongeveer 4 km maar er kwam niks. Na 7 km aan een chauffeur gevraagd. Nog 2 km naar boven. Dat werden er ook nog zeker 4 maar goed toen waren we ook "boven" op 1100m.
We namen de afslag.
Ach kijk, er wordt aan de weg gewerkt, hier is ie onverhard. Maar de weg liep mooi langzaam naar beneden en was behoorlijk hard dus dat was verder niet zo erg, zou zo wel weer asfalt komen. We genoten, geen verkeer mooi tussen de hoge bomen, prachtig!!
Oh, nu steigt het een stukje....dat is wat minder op gravel want je hebt weinig grip, maar goed, zal vast niet meer dan een klein stukje zijn.
Nu wordt het wel erg steil en de gravel veranderd in grotere stenen en brokken....beetje steil op, beetje steil neer..... Oeps wel opletten.
Inmiddels hadden we de hoop opgegeven dat er een verharde weg zou komen en we bleven rond hetzelfde hoogteniveau fietsen. Het rare was dat vanaf een bepaald punt er behoorlijk wat bouwactiviteiten waren, diverse huizen werden daar neergezet, wat ons betrof in de middle of nowhere. Na een km of 13 kwamen we bij een splitsing maar geen van de namen op de borden stond op de kaart of de GPS. Maar wachten tot er een auto voorbij komt.
Ok, links aanhouden. Weer een tijdje op en af via die grind-steen pad en toen "hoera, dat was het...een dorp" ook echt tijd voor een terrasje. Veel meer dan een winkeltje was er niet maar we dronken een cola en aten een zak chips leeg en we zouden aan het laatste stuk beginnen. Volgens de GPS hemelsbreed nog 15 km. Nou ja, dat is gewoon dalen over de harde weg. We reden dus met vaart steil naar beneden, zo het kerkhof op....einde weg. Nee, dat is het dus niet. Weer naar boven geploeterd waar we hartelijk werden toegelachen (zeg maar uitgelachen) door wat werklieden die natuurlijk al wisten dat wij terug zouden komen. Aha rechts af, mooie brede verharde weg ....wel weer naar boven en nog steil ook.... Na 200 meter, rechts bord op de weg, geen doorgang links nog 20 meter verharding en dan.....ja je begrijpt het al....gravel en steen en erger nog....loei steil. Nou vonden we dit parcour tot half 5 nog erg leuk maar nu begon het toch minder te worden. Henk kon alles in een keer fietsen, wat een kanjer! Ik heb toch echt een stukje moeten lopen wat ook geen alternatief was want met je voeten had je geen grip om een zware fiets (gewicht is op het achterwiel) naar boven te duwen. Ook viel ik nog een keer om, klikte links uit, raakte de grond maar de fiets bedacht om maar eens naar rechts te gaan en ja dan ben je te laat om daar nog uit te klikken. Bof .....ik had het liefste blijven liggen. Dat bleek geen optie te zijn dus weer opgekrabbeld, wat verwensingen geuit en weer op de fiets. Uiteindelijk kwamen we toch over de pas en het moet gezegd we kregen wat we verdienden, een adembenemend uitzicht over het dal en een loei van een afdaling (we zaten inmiddels tegen de 1.400 meter) De eerste 6 km nog over de stenen, was behoorlijk gevaarlijk op slicks en met dat gewicht in tassen en aanhangwagen dus we moesten echt heel rustig aan doen. Toen eindelijk weer verharde weg. Het was nog steeds 15 km over de weg maar daarvan waren er zeker 12 steil naar beneden waardoor we nu weer op 300 meter zitten. Daarna nog heel even klimmen en dat doet dan toch pijn, de beentjes hebben daar echt geen zin meer in.
Toch kwamen we heel good mooded en eigenlijk niet eens echt kapot aan, moeten nu ook wel erg lachen om deze onderneming.
Als iemand op de gravel had gevraagd wat wij aan het doen waren en wij zouden antwoorden dat we op weg zijn van Istanbul naar Hollandia dan hadden ze ons nu zeker niet geloofd!
En zo zien jullie wij nemen de uitdaging voor het Ardennenweekend heel serieus en zijn direct aan het trainen geslagen!!
Tot morgen, groeten uit een heerlijk hotel in Jajce. (Het moet hier heel mooi zijn volgens de boeken maar we hebben het hotel niet meer verlaten....genoeg buiten geweest voor vandaag!!!
FF reageren op onze trouwe fans
Tzacor, volgens mij ben jij dan zelf op vakantie en rekenen wij natuurlijk op een dagelijks verslag van jullie.
Mieke, dat is tof, ik neem aan dat alles er nog stond. Of ging de service zo ver dat jullie binnen zijn wezen koffie drinken?
Arnoud, we proberen al weken ergens een Nederlandse krant te scoren maar ze hebben ZELFS geen Telegraaf.
Wendy, het is wel een serieuze tocht dus dat gelanterfant kan zo maar niet.....Daar hebben we Werchter voor! (en voor Marjon en Henry....het is tenslotte geen Donaureisje)
-
30 Augustus 2007 - 19:51
Huisje:
Ha Henk en Antonita
Ook wij waren erg verheugd met ook zo'n uitnodiging voor het huisje. Maar ja, als ik nu lees hoe hard jullie trainen, dan weet ik het nog niet. Ik ga jullie tips goed onthouden en alvast de chips weglaten die ik tijdens het lezen van jullie avontuur naar binnen werk.
Geniet ze, dan doe ik het van jullie verhalen en de mooie foto's. En doe het vooral rustig aan.
Gr. Rina -
30 Augustus 2007 - 21:46
René/Anke:
Leuke verhalen schrijven jullie. Die kun je wel in dat NTFU-blad kwijt. Zal dan wel een dikke uitgave worden. Dat weekendje ardennen vinden wij overigens ook hardstikke leuk.
Verder hebben wij (Henry, Martien, Arie en ik) Diekirch-Valkenswaard gefietst. Uitstekend weer gehad en het fietsen ging heel goed. We waren om ca. 16:20 uur binnen. Jammer genoeg zonder begeleiding van de politiemotoren en dan ook nog GÉÉN RONDEMISS...
gr., René en Anke -
31 Augustus 2007 - 07:17
Tzacor:
Zelf stukjes schrijven.... daar moeten we nog maar eens over nadenken. Zouden ze daar wel internet hebben? -
31 Augustus 2007 - 07:27
Anja:
hallo Henk en Antonita,
Blijf berichten en verslagen sturen ze zijn erg mooi en interessant om te lezen. Ik kijk er elke keer weer naar uit. Jullie fietsen naar huis en wij lezen jullie naar huis.
Blijf volhouden en blijf optimistisch, elke pendaaltrap is er weer een en brengt je dichterbij.
Geniet van elke dag en succes.
Groeten Anja
-
31 Augustus 2007 - 07:28
Esmiralda:
Echte doorzetters zijn jullie! En dan heb je na die kelder wel een goed hotel verdiend. -
31 Augustus 2007 - 08:43
Wendy:
Nou noem dat maar een training, ik vind het een uitputtingsslag!!!
Ennuh die reisverslagen uit Thailand moeten lukken, maar elke dag is wel iets overdreven. Als we nou 7 weken weg zouden gaan........... -
31 Augustus 2007 - 10:35
Mjon En Henry:
Tjonge jonge, wat een onderneming. Maar wat zijn wij ontzettend trots op onze (schoon)zus en zwager.
Zaterdag Plitvice. De Plitvicer meren zijn geweldig mooi.
En dat jullie tocht geen Donautocht is, sta ik niet van te kijken. Voor mij (mjon) was de Donautocht al een uitdaging :-).
Wat ik wel weet is dat deze tocht veel mooier is en zwaarder is, dan ons Donautochtje. En dat ik elke dag weer geniet van jullie mooie verhalen.
Blijf alert en blijf de verhalen schrijven. Zo leven we met jullie mee!
En petje af voor jullie!
Dikke kus en knuffel vanuit Sint Pancras!
Mjon en Henry -
31 Augustus 2007 - 14:14
Leo:
Zo kennen we je weer Antonita.
doorgaan tot je er bij neervalt en dan op het einde zeggen dat het eigenlijk allemaal wel mee valt.
Ja; achteraf is het altijd gemakkelijk praten en zeker hier voor ons vanaf de zijlijn.
Heel veel suc6 verder, goede reis, doe voorzichting en nog leuke avonturen toegewenst.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
