Verrassing, 93 km

Een mooie dag om aan de laatste "echte" etappe te beginnen. Ontbijt op de negende verdieping met uitzicht over Witten. Het begin van de etappe ging nog mooi over buitenwegen maar al snel naderden we Essen en daar ging de tocht dwars doorheen. Van stoplicht naar stoplicht. Dat schiet niet echt op. Onverwacht telefoon, Johan, dat ze de volgende dag met een aantal fietsers richting Kevelaer wilden komen. Dat was een leuk vooruitzicht. Omdat we niets gehoord hadden tot dat moment waren we al aan het bedenken wat we zouden doen als dat zo bleef. Tja dan zouden we even naar mijn ouders rijden anders zou het wel een heel stille thuiskomst worden. Nu hadden we dus een leuk vooruitzicht. Johan wilde ook nog even weten waar we nu precies waren en waar we de Rijn overgingen. Ik vond dat al een vreemde vraag want wat zou hem dat nou kunnen uitmaken. Henk bleef er ook wat vaag over, oh ergens in de buurt van Duisburg. We kochten weer lekkere broodjes en beleg en lunchten in een speeltuintje bij wat huizen waar we de route nog eens goed bekeken. Was het niet mogelijk uit die bebouwing te komen door bv eerder naar het noorden te gaan. Na wat gespeur met kaart en GPS bleek dat tot de Rijn het nog maar 15 km was en daarna waren er veel meer mogelijkheden om in minder druk gebied te komen. Dus dat moest na nog maar even. 1 km voor de brug over de Rijn, weer telefoon. Arie: ach wat toevallig dat Johan ook al gebeld had. Hoe was het, kwamen we morgen werkelijk terug...en ....waar waren we nu dan precies, hij had toch toevallig de kaart erbij liggen. Henk bleef weer vaag ja een brug waar ze al eens ooit eerder over waren gereden dacht hij maar ja dat maakte ook niks uit want ze zouden toch al die kleine plaatsjes niet kennen. Hij hing op. Ik keek hem aan en zeg: "Waarom denk jij nou dat die allebei willen weten waar we nu precies zijn??? Het is een kwestie van wachten en dan belt Henry ook nog! Let op mijn woorden, die zijn onderweg!" Dus wij toch maar sms gestuurd waar we precies waren en hoe de route verder zou gaan en vanaf daar op Nederlandse bussen letten want we dachten zeker dat ze met een van de bussen snel even op en neer zouden rijden voor een terrasje samen of zo. Het was prachtig weer dus toen we ze in Kamp-Lintfort nog niet gezien hadden maar met ons tweetjes een terrasje gepikt (en dat weer even ge-sms-t) Daarna verder, nog steeds geen bus. Ik begon er nu toch ook weer aan te twijfelen. Op 12 km van Kevelaer werden we plots ingehaald door 3 wielrenners en ja hoor!! Henry, Arie en Johan voegden zich bij ons. En in Kevelaer bleek dat zij het hotel voor de nacht al geregeld hadden en ook overbleven. Voor ons was dat echt super, kon niet beter, gezellig op terras gezeten, gegeten en tot 2 uur in de kroeg. Al die tijd waren we fit geweest 's morgens, nu zouden we de laatste dag nog bijna beroerd moeten gaan fietsen :-)