Magpie
Door: Antonita
Blijf op de hoogte en volg Antonita en Henk
06 November 2016 | Australië, Nannup
Hallo daar,
Vorige zondag, tijdens het fietsen van die trail waar ik het toen over had, kwamen we voor het eerst in aanvaring met een bijzondere vogel, de magpie. Het is er eentje uit de kraaienfamilie maar dan met de jas aan van een kievit, zwart-wit dus.
Wij fietsen op ons gemakkie en plotseling zie ik voor me hoe zo'n magpie met een duikvlucht op Henk afzoeft. Swooping noemen ze dat hier. Hij kwam nog een of twee keer langszij maar daarmee was het af en leek het een incident. Niet dus, later van de week, we waren bijna bij de camper, eerst weer een aanval op Henk en daarna op mij. Dat is toch heel gek hoor, je ziet een schaduw boven je en dan ineens is hij heel dicht bij en ben je blij dat je een helm op hebt. Ik werd een keer geraakt door zo'n torpedo tegen mijn helm en dat is toch een bijzondere ervaring. We gingen eens navragen wat voor vogel het was (very common over here) en vonden op internet zelfs een site waarop je aanvallen door magpie's kunt melden. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Vandaag wandelden we door een park en ik zag een waarschuwingsbordje hangen. Leuk voor op de foto. Even later, wat zie ik langs de pad zitten....ja daar zit er eentje. Die ga ik op de foto zetten, dacht ik. Daar dacht de magpie anders over dus die bleef mooi zitten tot ik in de buurt was en toen zette hij de aanval in. Ik plat tegen de grond met mijn rugzak boven mijn hoofd hoorde hem vlakbij twee keer over komen en toen ging hij weer op dezelfde plek zitten. Hij keek naar mij, ik keek ook naar hem, heel voorzichtig van onder de rugzak en dacht "oh, toch wel mooi als ik hem kan fotograferen." Ik futselde wat met mijn telefoon maar de magpie dacht kennelijk " oh het is je nog niet duidelijk" en zoef daar kwam hij weer aan, en ik terug in dekking. Inmiddels was Henk mij kwijt (verwachte kennelijk niet dat zijn vrouw plat op het gras zou liggen in het park onder haar rugzak) ik riep maar om hulp en Henk kwam mij ontzetten. Ik ben bang dat die magpie nu nog steeds op zijn tak zit te lachen.
Dat was overigens niet de enige keer dat Henk mij kwijt was. Wij hebben een beetje vakantie deze week en dat houdt in dat Henk iedere dag een stuk van de Munda Biddi * trail fietst en dat ik naar de volgende camping rijd. Soms ga ik dan onderweg wat bezichtigen of een trail wandelen of fietsen. Gister fietste ik de Timberline trail (22 km) en we zouden elkaar dan op een bepaalde plek ontmoeten. Het was een bijzonder mooie trail maar hij kostte mij toch wat meer tijd dan gedacht. Henk heeft ongeveer een half uur gewacht en is toen naar de camping gefietst. Ik kwam later op het ontmoetingspunt maar trof geen Henk aan dus ik dacht dat ik niet goed zat en fietste door. Uiteindelijk kwam ik op de harde weg uit en ging bij een boerderij de weg en water vragen. Zat ik nog 12km van Nannup waar de camper stond (en het is hier niet vlak). De boerin adviseerde mij om het laatste stuk de Munda Biddi te nemen want dat was een mooie afdaling. Pak ik natuurlijk weer de verkeerde kant, dus bleef ik klimmen tot ik na enkele km's toch maar omdraaide en de andere kant uitging en daar kwam ik op de pad een heel blije Henk tegen want die was al weer wat uurtjes op de camping en begon zich nu toch wel echt zorgen te maken.
Verder, in Perth (leuke stad) en Fremantle (havengedeelte van Perth maar wel aparte plaats) net Willem Alexander en Maxima gemist. We waren bij een museum in Fremantle waar zij enkele uren eerder waren. De Nederlandse vlag hing nog te wapperen. Henk wilde in Perth nog een steuntje halen om zijn Garmin mee te kunnen bevestigen op de fiets. Eerste beste winkel waar ze Garmin verkochten hadden ze het steuntje dus dat was ook heel fijn (en ook toen was Henk heel erg blij).
*Munda Biddi is de langste uitgepijlde route van meer dan 1.000km van Perth naar Albany. Onderweg zijn op diverse plekken mogelijkheden om te overnachten gecreëerd zodat je de trail achter elkaar kunt fietsen. Nagenoeg de hele trail is onverhard en deels mooie singletracks. Henk heeft onderweg al kangoeroe's, emoe's en wilde varkens gezien.
Vorige zondag, tijdens het fietsen van die trail waar ik het toen over had, kwamen we voor het eerst in aanvaring met een bijzondere vogel, de magpie. Het is er eentje uit de kraaienfamilie maar dan met de jas aan van een kievit, zwart-wit dus.
Wij fietsen op ons gemakkie en plotseling zie ik voor me hoe zo'n magpie met een duikvlucht op Henk afzoeft. Swooping noemen ze dat hier. Hij kwam nog een of twee keer langszij maar daarmee was het af en leek het een incident. Niet dus, later van de week, we waren bijna bij de camper, eerst weer een aanval op Henk en daarna op mij. Dat is toch heel gek hoor, je ziet een schaduw boven je en dan ineens is hij heel dicht bij en ben je blij dat je een helm op hebt. Ik werd een keer geraakt door zo'n torpedo tegen mijn helm en dat is toch een bijzondere ervaring. We gingen eens navragen wat voor vogel het was (very common over here) en vonden op internet zelfs een site waarop je aanvallen door magpie's kunt melden. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Vandaag wandelden we door een park en ik zag een waarschuwingsbordje hangen. Leuk voor op de foto. Even later, wat zie ik langs de pad zitten....ja daar zit er eentje. Die ga ik op de foto zetten, dacht ik. Daar dacht de magpie anders over dus die bleef mooi zitten tot ik in de buurt was en toen zette hij de aanval in. Ik plat tegen de grond met mijn rugzak boven mijn hoofd hoorde hem vlakbij twee keer over komen en toen ging hij weer op dezelfde plek zitten. Hij keek naar mij, ik keek ook naar hem, heel voorzichtig van onder de rugzak en dacht "oh, toch wel mooi als ik hem kan fotograferen." Ik futselde wat met mijn telefoon maar de magpie dacht kennelijk " oh het is je nog niet duidelijk" en zoef daar kwam hij weer aan, en ik terug in dekking. Inmiddels was Henk mij kwijt (verwachte kennelijk niet dat zijn vrouw plat op het gras zou liggen in het park onder haar rugzak) ik riep maar om hulp en Henk kwam mij ontzetten. Ik ben bang dat die magpie nu nog steeds op zijn tak zit te lachen.
Dat was overigens niet de enige keer dat Henk mij kwijt was. Wij hebben een beetje vakantie deze week en dat houdt in dat Henk iedere dag een stuk van de Munda Biddi * trail fietst en dat ik naar de volgende camping rijd. Soms ga ik dan onderweg wat bezichtigen of een trail wandelen of fietsen. Gister fietste ik de Timberline trail (22 km) en we zouden elkaar dan op een bepaalde plek ontmoeten. Het was een bijzonder mooie trail maar hij kostte mij toch wat meer tijd dan gedacht. Henk heeft ongeveer een half uur gewacht en is toen naar de camping gefietst. Ik kwam later op het ontmoetingspunt maar trof geen Henk aan dus ik dacht dat ik niet goed zat en fietste door. Uiteindelijk kwam ik op de harde weg uit en ging bij een boerderij de weg en water vragen. Zat ik nog 12km van Nannup waar de camper stond (en het is hier niet vlak). De boerin adviseerde mij om het laatste stuk de Munda Biddi te nemen want dat was een mooie afdaling. Pak ik natuurlijk weer de verkeerde kant, dus bleef ik klimmen tot ik na enkele km's toch maar omdraaide en de andere kant uitging en daar kwam ik op de pad een heel blije Henk tegen want die was al weer wat uurtjes op de camping en begon zich nu toch wel echt zorgen te maken.
Verder, in Perth (leuke stad) en Fremantle (havengedeelte van Perth maar wel aparte plaats) net Willem Alexander en Maxima gemist. We waren bij een museum in Fremantle waar zij enkele uren eerder waren. De Nederlandse vlag hing nog te wapperen. Henk wilde in Perth nog een steuntje halen om zijn Garmin mee te kunnen bevestigen op de fiets. Eerste beste winkel waar ze Garmin verkochten hadden ze het steuntje dus dat was ook heel fijn (en ook toen was Henk heel erg blij).
*Munda Biddi is de langste uitgepijlde route van meer dan 1.000km van Perth naar Albany. Onderweg zijn op diverse plekken mogelijkheden om te overnachten gecreëerd zodat je de trail achter elkaar kunt fietsen. Nagenoeg de hele trail is onverhard en deels mooie singletracks. Henk heeft onderweg al kangoeroe's, emoe's en wilde varkens gezien.
-
06 November 2016 - 15:44
Gerrit:
magpie, noemen we hier ekster.
Wat zou jij doen als NIET op de foto wil?
We lezen met plezier jullie verslagen.
Ga zo door -
06 November 2016 - 19:11
Anita:
Wat een verhaal!!! Haha.... ik zie je al liggen....
Maar ik heb in de Botanic Gardens in Sydney er een als tafelgenoot gehad. Hij had het gemunt op mijn koek.... brutale rakkers! Ben ik nog goed weggekomen!!
Ik kan me voorstellen dat Henk opgelucht was toen hij je eindelijk weer zag. Het is toch een stuk groter en onherbergzamer dan in ons kleine landje....
Veel plezier met het vervolg van de reis.... xxx -
07 November 2016 - 09:17
Gerry:
Vreemde vogels..... eh..... wie? Maar net vanuit wiens oogpunt je het bekijkt....
Ik denk jullie want welke Magpie doet zoiets raars??
Leuk om zo met een volgwagen te werken. Ieder zijn ding op deze tocht in het voetspoor van Maxi en Willempie....
-
07 November 2016 - 10:09
Monique Simons:
Mooie verhalen, ik geniet er elke weer van. En nu elkaar niet meer kwijt raken, wel samen terugkomen hoor! -
07 November 2016 - 12:45
Peter:
Mooi verhaal Antonita, wat een ervaring weer.
Veel plezier nog. -
07 November 2016 - 13:21
Anja:
Wat een verhaal.....
Jullie maken echt vanalles mee...
Antoinita let je wel op dat je echt nie verdwaald
Ik zie jullie graag samen terug in april
Fijne reis nog......wachtend op het volgende spannende verhaal
Groetjes van ons -
07 November 2016 - 21:26
Esmiralda:
Magpie vs Antonita....dat vraagt om een rematch zou ik zeggen!
Have fun en vooral genieten!!! -
08 November 2016 - 09:39
Frans En Jenny:
Henk Proficiat met je verjaardag
We genieten volop van jullie verhalen.
Veel (fiets)plezie, have fun
-
08 November 2016 - 21:07
Thea Krol:
Leuk om jullie verhalen te lezen! -
09 November 2016 - 13:11
Ghita Jaques:
Mooi verhaal:-) passen jullie een beetje op met die lokale flora en fauna. Gelukkig kunnen krokodillen niet vliegen. Verheug me op jullie volgende verhaal. Groetjes Ghita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
